Beste antwoord
De oplossingsruimte beperken tot geen hiernamaals, maakt in wezen reïncarnatie of vergetelheid tot de enige mogelijkheden .
Het verschil tussen een hiernamaals en reïncarnatie komt neer op één ding, de aard en structuur van de nieuwe wereld waar je naar toe gaat. Christian Heaven is een hiernamaals omdat de regels en structuur ervan in overeenstemming zijn met de concepten die wij hier op aarde hebben bepaald. Het joodse en islamitische leven na de dood zijn vergelijkbaar.
Door de boeddhistische reïncarnatie ben je teruggekeerd naar deze wereld, in een ander lichaam, mens of dier. Er is ook de mogelijkheid van reïncarnatie in een hemels rijk in het boeddhisme. Dit is nog steeds meer reïncarnatie dan hiernamaals, omdat de nieuwe wereld en jouw plaats daarin volledig gescheiden zijn van jouw leven hier. Ook mogelijk is “aardse” reïncarnatie in een andere wereld dan de aarde.
Overpeinzing hiervan onthult een tussenliggende optie. Wat zou het betekenen om de ideeën van het hiernamaals en reïncarnatie door elkaar te halen? Dit is waar “astrale rijken” liggen, en waar mijn huidige geloofsstructuur om draait. Je behoudt je huidige bewustzijn, doordrenkt met een astrale ‘lichaam’, en blijft bestaan in wat de boeddhisten ‘vormloze rijken’ noemen. Dit duurt totdat je het bestaan moe wordt, dan val je uit elkaar en reïncarneert je essentie terug in een aards rijk.
Ik heb het ook het ongemanifesteerde genoemd. Dit is een interessante terminologie, manifeste realiteit. Wat maakt de werkelijkheid zichtbaar? Als je genoeg meditatie doet, kun je je allerlei verschillende riffs voorstellen en zelfs verkennen van het soort realiteit dat we leuk vinden.
In wezen als je wat het betekent om mens te zijn neemt en het kookt tot op het absolute minimum is het menselijk bewustzijn een vorm van keuzevrijheid die wordt mogelijk gemaakt door ons lichaam, onze hersenen en onze geest. De menselijke ervaring is het gevoel enigszins losgekoppeld te zijn van die drie dingen, als gevolg van het begin van dualisme .
Nondualisme, of Neo-Advaita, een conceptie van verlichting bedacht in de jaren 30 om boeddhistische mystiek aan westerlingen te verkopen, beweert dat deze scheiding niet echt bestaat. In zijn ijver om boeken te verkopen, is het fundamenteel losgekoppeld van de rest van de boeddhistische theologie, omdat dergelijke westerse boeddhisten weinig gemeen hebben met oosterse boeddhisten in termen van motivaties en waarden.
Het is voor mij onduidelijk dat Neo-Advaita echt waar is of niet. Alleen al het feit dat je vormloze rijken kunt verkennen, geeft voor mij aan dat ze werkelijk bestaan. Mijn persoonlijke gevoel is dat Neo-Advaita een verbastering van het boeddhisme is die optreedt wanneer je probeert er westers materialisme in te introduceren.
De levenscyclus van het bestaan die het oosterse boeddhisme biedt, lijkt mij veel realistischer, waar je doorgaat bestaand voor misschien wel honderden levens totdat je door het werk gaat om de ketenen te verwijderen, dan heb je er nog een paar in hemelse rijken en dan ben je klaar met bestaan. Realistischer, maar ik noem het nog steeds verkeerd. Het boeddhisme moet, net als het christendom, het concept van evolutie nog inhalen.
Als je rekening houdt met evolutie en het toepast op het concept van bewuste keuzevrijheid, kun je er een conceptie van verlichting uit afleiden. In deze opvatting is er geen echte ruimte voor een einde aan de evolutie, soorten op aarde eindigen niet tenzij ze worden uitgedoofd, maar evolueren naar nieuwe soorten.
Dus dierenbewustzijn evolueert en komt uiteindelijk terecht in menselijke lichamen, waar ze uiteindelijk naar evolueren, nou, wat precies? Ik heb deze vraag jaren geleden onderzocht en mijn conclusie was dat zolang de omgeving en vorm van een agent zijn ambities kunnen bevatten, deze voor onbepaalde tijd in die omgeving kan blijven bestaan. Er is dus geen echte reden om een einde te maken aan het bewuste bestaan.
Antwoord
Energie kan niet worden gecreëerd of vernietigd, en in strikte zin ben je een grote bal van energie . Met dat in gedachten vond ik dit citaat dat natuurkundige Aaron Freemen leverde op NPR , waarvan ik denk dat het een interessant antwoord biedt (nadruk van mij):
U wilt dat een natuurkundige op uw begrafenis spreekt. U wilt dat de natuurkundige met uw rouwende familie praat over het behoud van energie, zodat zij zullen begrijpen dat uw energie niet is gestorven. Je wilt dat de natuurkundige je snikkende moeder herinnert aan de eerste wet van de thermodynamica; dat er geen energie wordt gecreëerd in het universum, en geen enkele wordt vernietigd.
Je wilt dat je moeder weet dat al je energie, elke vibratie, elke BTU aan warmte, elke golf van elk deeltje dat haar geliefde kind was blijft bij haar in deze wereld. Je wilt dat de natuurkundige je huilende vader vertelt dat je te midden van de energieën van de kosmos zo goed gaf als je kreeg.
En op een gegeven moment zou je hopen dat de natuurkundige van de preekstoel zou afstappen en naar je gebroken hart zou lopen daar in de kerkbank en hem zou vertellen dat alle fotonen die ooit van je gezicht weerkaatsten, alle deeltjes waarvan de paden werden onderbroken door je glimlach, door de aanraking van je haar, honderden biljoenen deeltjes zijn weggerend als kinderen, hun wegen zijn voor altijd veranderd door jou.
En terwijl je weduwe in de armen schommelt van een liefhebbend gezin, moge de natuurkundige haar laten weten dat alle fotonen die van jou terugkaatsten werden verzameld in de deeltjesdetectoren die haar ogen zijn, dat die fotonen gecreëerd zijn in haar constellaties van elektromagnetisch geladen neuronen waarvan de energie voor altijd zal voortduren. p>
Je kunt hopen dat je familie het bewijsmateriaal zal onderzoeken en zichzelf ervan zal overtuigen dat de wetenschap deugdelijk is en dat ze gerust zullen zijn te weten dat je energie er nog is. Volgens de wet van het behoud van energie is niet een beetje van jou verdwenen; je bent gewoon minder ordelijk.
Dit antwoord is voor de oorspronkelijke vraag: als er geen hiernamaals is, wat zal er dan van ons worden na de dood?