Beste antwoord
Er zijn veel verschillende soorten Mandarijn, zelfs op het vasteland. Als zodanig hangt het antwoord op deze vraag af van waar u vandaan komt in China. Als je vooral uit het noorden komt, zal Taiwanese Mandarijn HEEL anders zijn (maar nog steeds begrijpelijk). We hebben geen 卷 舌, de “f” -klank (hoewel de meeste jonge mensen tegenwoordig f kunnen uitspreken), of de 兒 化.
Taiwanees Mandarijn verschilt ook van het Mandarijn van het vasteland omdat het veel meer is beleefd. We zeggen bijvoorbeeld borgen voor bijna elke kleine overtreding. En wanneer mensen in de dienstverlenende sector naar buiten komen om u van dienst te zijn, is het heel gebruikelijk om woorden te horen als! (Ik ben er vrij zeker van dat het een directe vertaling is van het Japans す み ま せ 、 、 お 待 た し ま い ま し た。) Ook merkte ik op dat het op het vasteland heel gewoon is dat mensen in de dienstensector vragen “你 想 幹啥? ” bij het praten met klanten. Dit is ondoorgrondelijk grof in het Taiwanees Mandarijn. Interessant genoeg lijkt het me dat voor Mainlanders de enige manier om beleefd te klinken, is door het formele woord voor jou te gebruiken, 您. Ironisch genoeg gebruiken we, ondanks de beleefdheid van het Taiwanese Mandarijn, bijna nooit 您 in onze toespraken.
Hier zijn enkele vocabulaires die verschillen:
- 和, zoals in en, is uitgesproken als “han4” en niet als “he2” (maar ik denk dat er op is gewezen dat dit onjuist is, en veel Taiwanezen spreken het niet langer uit als “han”. Ik doe het nog steeds)
- 垃圾wordt uitgesproken als “le4se4” in plaats van “la1ji1”.
- Een treinperron staat bekend als 月台, en niet 站台
- Een rivierdijk, 河堤 wordt uitgesproken als “he2ti2”, en niet “He2di1”
- De rijst in 粽子 is 油 飯, niet 糯米 飯
Er zijn nog veel meer. Je kunt ze waarschijnlijk vinden op Youtube of ergens als je het verschil invoert tussen het vasteland en het Taiwanees Mandarijn…
Wat betreft de Taiwanese invloed op het Mandarijn, we hebben er ook een paar. In het Taiwanees Mandarijn is koken 煮飯 (of “zubeng”, in Taiwanees), maar het eigenlijke Mandarijn zou 做飯, 做菜 moeten zijn. Dit heeft ook invloed op de manier waarop we praten. Als ik dus zou zeggen “Ik heb deze maaltijd gekookt”, in het Taiwanees Mandarijn, zou het “我 煮 的 飯” (wa zu e beng) zijn in plaats van “我 做 的 菜”. (Hoewel je technisch gezien ook het laatste KUNT zeggen. Het is gewoon natuurlijker voor ons om het eerste te zeggen)
We hebben ook de neiging om te zeggen 給 in veel situaties die voor Mainlanders erg vreemd in de oren klinken. Bedankt voor je steun in het Taiwanees Mandarijn zou bijvoorbeeld zijn: 謝謝 大家 給 給 的 支持, in plaats van de versie op het vasteland: 謝謝 大家 的 支持 (hoewel je nogmaals het laatste kunt zeggen en begrepen wordt). Dit komt doordat we in het Taiwanees, als we iets ontastbaars ontvangen, ook het woord “ho” (給) gebruiken; terwijl in standaard Maindarin 給 alleen kan worden gebruikt voor het ontvangen van tastbare dingen.
Hier is een slecht woord: 幹. We zeggen dit in plaats van 操.
Bij het bestellen van eten, als het eten pittig kan zijn, is standaard Mandarijn om te vragen om kruiden toe te voegen, maar Taiwanezen zeggen simpelweg pittig. Als zodanig zal de ober u vragen: 要 스 加 辣? Maar een Taiwanese ober zegt gewoon “要 辣 嗎?”, Uit het Taiwanese “beh hiam bo?” (Ik struikelde er eigenlijk over. Er was een tijd in mijn leven dat ik al tien jaar niet meer in Taiwan was. Toen ik daar na tien jaar voor het eerst terugkeerde, ging ik naar de Shilin Night Market, waar een man stelde me deze vraag. Ik keek hem verbaasd aan omdat ik dacht dat de manier waarop hij de vraag verwoordde zo raar was)
Ten slotte is een van de meest Taiwanese manieren om Mandarijn te spreken, om elke andere zin te beginnen met een “Ah” ervoor, vooral als ze zich dicht bij je voelen. Dit komt doordat u in het Taiwanees uw zinnen begint met “ah”, waardoor u meer ontspannen en nonchalant klinkt; terwijl praten in het Taiwanees zonder de “ah” aan het begin erg stijf en onnatuurlijk kan klinken, zelfs als de zin grammaticaal correct is.
Antwoord
Ik woon al zeven jaar in Peking plus jaren nu, maar het is pas een maand geleden dat het me eindelijk lukte om met mijn gezin naar Taiwan te reizen, en ik had uit eerste hand ervaring met het luisteren naar de Taiwanese versie van het Mandarijn.
Inderdaad, Taiwanese Mandarijn doet dat gedeeltelijk zachter klinken, denk ik, van drie dingen: 1) Taiwanezen voegen vaak een o of ya toe aan hun zinnen, vooral bij vrouwen, waardoor hun zinnen klinken zachter. Deze uitgangen doen me veel denken aan de Japanse zinuitgangen van “desho?” of “ne” die Japanse vrouwen vaak gebruiken, die precies worden gebruikt om de spraak van een vrouw te verzachten. Ik weet niet of de vele decennia onder de Japanse overheersing van Taiwan er iets mee te maken hebben, maar het kan geen kwaad.
2) veel van de mensen in Taiwan komen uit het zuiden. (De Hoklo-mensen van Taiwan spreken Hokkien en zijn voornamelijk afkomstig uit Fujian, en de Taiwanese Hakka-bevolking stamt grotendeels af van Hakka die vanuit het zuiden en noorden Guangdong naar Taiwan). En zuiderlingen zijn naar mijn bescheiden mening over het algemeen wat minder agressief dan de noorderlingen in hun levenshouding, gezegend met een milder klimaat en overvloediger voedsel. Dit heeft, denk ik, ook invloed gehad op hun toespraken.
3) maar het belangrijkste is dat het Taiwanese Mandarijn de oudere versie van het Mandarijn is die niet door de taalhervorming die in de jaren vijftig serieus plaatsvond in China (wat vooral gaat over het vereenvoudigen van de formaliteiten in de spraak en het vereenvoudigen van het schrijven van Chinese karakters. Tot op heden blijven Taiwanezen de traditionele karakters gebruiken, China, tenzij je heel oude boeken of woordenboeken raadpleegt, zie je alleen vereenvoudigde karakters). Bovendien werd het Taiwanese Mandarijn niet “beïnvloed door de impact van de culturele en politieke hervormingen van China in de jaren 60 en 70 , waardoor de versie van het Mandarijn op het vasteland vorm kreeg tot de vorm van vandaag. Het huidige Mandarijn van het vasteland is ook veel directer (sommigen zeggen misschien bot) dan het oudere Mandarijn.
Vanwege deze breuk in de geschiedenis zul je in Taiwan niet alleen een heel ander soort uitdrukkingen wanneer ze verwijzen naar alledaagse dingen (in Taiwan worden taxis bijvoorbeeld 计程车 jichengche genoemd, terwijl ze in China 打 的 dadi worden genoemd. Ook in Taiwan, als iemand je bedankt, zeg je China, je zegt tegenwoordig “” buxie “, of je zegt gewoon helemaal niets), zul je ook een heel andere set van attitudes opmerken in begroetingen en conflictoplossingen. Een voorbeeld is, toen ik in Tainan in een restaurant was, toen ik merkte dat mijn bestelling erg laat was, vroeg ik ernaar, en een van de serveersters kwam om zich te verontschuldigen door te beginnen met тобрание компании Ik schaam me of schaam me te zeggen. ..) toevoegen haar collega was de bestelling vergeten. Uiteindelijk kwam de oorspronkelijke serveerster met de bestelling en verontschuldigde zich opnieuw voor de fout. Ze bracht toen drankjes voor iedereen aan tafel om me beter te laten voelen, wat een totale verrassing was.
In een vergelijkbare situatie zou dit soort uiting van een fout waarschijnlijk zelden voorkomen in Peking. In plaats van zich te verontschuldigen, zal de serveerster / ober waarschijnlijk beginnen met т是, bushi, (wat neerkomt op een nee, niet mijn schuld), of 我 去 问一问 woquwenyiwen (laat me het vragen), en dan zou hij / zij het gewoon vergeten over het. Zeer zelden hoor je mensen hun excuses aanbieden. Dit komt omdat er in het recente verleden zoveel grote en kleine politieke strijd, hervormingen en campagnes in China waren geweest, waarbij mensen elke dag werden gezuiverd en gestraft als voorbeeld voor anderen. Dus in het proces leerden velen in de loop van de tijd om nooit fouten toe te geven , anders zou je een zondebok worden en zou iedereen de problemen opstapelen en jou de schuld geven.
Dus als het vasteland van Mandarijn wat harder in de oren klinkt, kan het iets te maken hebben met de taalhervorming in de jaren 50, evenals met de culturele en historische verschillen.