Beste antwoord
Dit is een heel goede vraag.
Naar binnen keren betekent precies dat; het is geen metafoor.
We stellen vast dat we het leven zien vanuit een innerlijke getuige of waarnemer, door stil te zitten, bewust te ademen en op te merken wat er in ons opkomt, zelfs als onze ogen zijn gesloten en we doen niets in de gebruikelijke zin.
We richten onze aandacht op onze innerlijke wereld van gedachten, gevoelens en sensaties en zijn er getuige van. De sleutel hier is de ‘getuige’. Wie of wat is de getuige? Dit is de vraag waar Ramana Maharshi over sprak en zei dat wanneer we de vraag Wie ben ik? Beantwoorden, alle andere vragen worden beantwoord.
In het begin van meditatie en spirituele oefening verschijnt het getuige zelf zo klein, en vertroebeld door vele gedachten, gevoelens, emoties, ideeën, overtuigingen, sensaties. Deze komen en gaan met verschillende intensiteit, afhankelijk van iemands toestand op een bepaalde dag. Gewoonlijk worden we als menselijke wezens volledig met hen geïdentificeerd als zijnde wie we zijn.
In spirituele oefening herkennen we en gaan we dieper in het getuige zelf. Hoewel er meetbare veranderingen in hersengolven optreden terwijl we dit doen, gaat de waarheid van wat we tegenkomen ver buiten de hersenen en neurologische verschijnselen, net zoals de beelden die we op een tv zien niet van de tv zelf komen.
De getuige is puur bewustzijn, en het komt voort uit een enorm bewustzijn, als een druppel die deel uitmaakt van een oceaan. In ons lichaam worden we ons aanvankelijk bewust van de druppel, en naarmate we er dieper in gaan, ervaren we de oceaan.
Wat we eigenlijk doen is de waarnemer terug volgen naar steeds diepere dimensies in ons.
De meest effectieve manier om dit te doen, is door de waarnemer in het hartcentrum te focussen, en dan vanaf dat punt naar binnen te gaan. De reden hiervoor is dat het hart het fundamentele knooppunt is van ons lichaam-geest-veld. We ervaren onszelf hier op een geïntegreerde manier als de uitdrukking van liefde-intelligentie, en de rimpelingen van dit licht verspreiden zich door het hele lichaam en brengen het in samenhang met onze diepste natuur.
Dit is het ware zelf realiseren. , puur bewustzijn dat zich uitdrukt door een lichtgevend veld van liefde-intelligentie.
Het proces vindt plaats in fasen, niet allemaal tegelijk, omdat de hoeveelheid licht en gewaarzijn die het lichaam doordringt te groot zou zijn om te worden geïntegreerd als een enkele gebeurtenis. Verlichting is progressief. Het is een biofysisch, energetisch, perceptueel en psychologisch proces.
Ja, het is de echte vrijheid. Als je het eenmaal hebt, is er geen weg meer terug.
Antwoord
Ik dacht altijd dat de instructies om naar binnen te gaan misleidend waren. Het betekent echt dat je niet verdwaalt in de uiterlijke manifestaties, in de fenomenale wereld. Wend u af van de fenomenale wereld van verschijningen. Maar om naar binnen keren te zeggen is misleidend omdat het innerlijke rijk van gedachten, emoties, ideeën, de psyche, alles naar binnen ook waanvoorstellingen is. Zowel naar binnen als naar buiten zijn twee vleugels van waanvoorstelling. Echt, draai nergens heen, wees gewoon hier en let op. Trek je niet naar binnen terug als een rol in een schelp of een marmot in een kuil. Probeer niet de achterkant van je hoofd te zien. Laat je geest niet wegvliegen en grijp naar materiële objecten en mensen en ervaringen. Laat uw geest gewoon op de pupillen van uw ogen zitten, het bewustzijn stroomt niet naar buiten noch naar binnen, en rust in alerte kalmte, aandachtig.
Verlichting IS de moeite waard en het IS de echte vrijheid. Het is geen mythe of bedrog. Het is echt. Het is echter niet hoe we het begrijpen. Je zou het moeten nastreven en het zelf moeten leren kennen.
Hier is een geweldig citaat van een late verlichte meester, Dilgo Khyentse Rinpoche:
De dagelijkse praktijk van dzogchen is simpelweg het ontwikkelen van een volledige zorgeloze acceptatie, een openheid voor alle situaties zonder limiet.
We moeten ons realiseren openheid als de speeltuin van onze emoties en ons verhouden tot mensen zonder kunstmatigheid, manipulatie of strategie.
We zouden alles volledig moeten ervaren, nooit terugtrekken in onszelf als een marmot verstopt zich in zijn hol. Deze oefening maakt een enorme hoeveelheid energie vrij die gewoonlijk wordt beperkt door het proces van het handhaven van vaste referentiepunten. Referentialiteit is het proces waardoor we ons terugtrekken uit de directe ervaring van het dagelijks leven.
In het moment aanwezig zijn kan aanvankelijk angst opwekken. Maar door het gevoel van angst met volledige openheid te verwelkomen, doorbreken we de barrières die worden gecreëerd door gebruikelijke emotionele patronen.
Wanneer we ons bezighouden met het ontdekken van ruimte, moeten we het gevoel ontwikkelen dat we ons volledig openstellen voor het hele universum. We zouden ons moeten openen met absolute eenvoud en naaktheid van geest. Dit is de krachtige en gewone gewoonte om het masker van zelfbescherming te laten vallen.
We zouden in onze meditatie geen onderscheid moeten maken tussen waarneming en waarnemingsveld. We zouden niet moeten worden als een kat die naar een muis kijkt. We moeten ons realiseren dat het doel van meditatie niet is om diep in onszelf te gaan of ons terug te trekken uit de wereld. Oefening moet vrij en niet-conceptueel zijn, niet beperkt door introspectie en concentratie.
Grote, niet-oorspronkelijke, zelfverlichtende wijsheidsruimte is de basis van het bestaan – het begin en het einde van verwarring. De aanwezigheid van bewustzijn in de oorspronkelijke staat heeft geen voorkeur voor verlichting of niet-verlichting. Deze bestaansgrond die bekend staat als zuivere of oorspronkelijke geest is de bron van waaruit alle verschijnselen ontstaan. Het staat bekend als de grote moeder, als de baarmoeder van het potentieel waarin alle dingen ontstaan en oplossen in natuurlijke zelf-vervolmaking en absolute spontaniteit.
Alle aspecten van verschijnselen zijn volkomen duidelijk en helder. Het hele universum is open en onbelemmerd – alles doordringt elkaar wederzijds.
Alles zien als naakt, helder en vrij van verduistering, is er niets te bereiken of te realiseren. De aard van verschijnselen verschijnt van nature en is van nature aanwezig in tijdoverstijgend bewustzijn. Alles is van nature perfect zoals het is. Alle verschijnselen verschijnen in hun uniekheid als onderdeel van het voortdurend veranderende patroon. Deze patronen zijn op elk moment levendig van betekenis en betekenis; toch is er geen betekenis aan dergelijke betekenissen te hechten buiten het moment waarop ze zich voordoen.
Dit is de dans van de vijf elementen waarin materie een symbool is van energie en energie een symbool van leegte. We zijn een symbool van onze eigen verlichting. Zonder enige inspanning of oefening is bevrijding of verlichting al hier.
De dagelijkse praktijk van dzogchen is gewoon het dagelijkse leven zelf. Omdat de onontwikkelde staat niet bestaat, is het niet nodig om je op een speciale manier te gedragen of te proberen iets te bereiken dat verder gaat dan je werkelijk bent. Er zou geen gevoel moeten zijn te streven naar het bereiken van een geweldig doel of geavanceerde staat.
Streven naar een dergelijke staat is een neurose die ons alleen conditioneert en dient om de vrije stroom van de geest te belemmeren. We moeten ook vermijden onszelf als waardeloze personen te beschouwen – we zijn van nature vrij en onvoorwaardelijk. We zijn intrinsiek verlicht en het ontbreekt ons aan niets.
Wanneer we meditatie beoefenen, zouden we het als net zo natuurlijk moeten voelen als eten, ademen en poepen. Het mag geen gespecialiseerde of formele gebeurtenis worden, opgeblazen van ernst en plechtigheid. We moeten ons realiseren dat meditatie inspanning, beoefening, doelen, doelen en de dualiteit van bevrijding en niet-bevrijding overstijgt. Meditatie is altijd ideaal; het is niet nodig om iets te corrigeren. Aangezien alles wat ontstaat gewoon het spel van de geest als zodanig is, is er geen onbevredigende meditatie en is het niet nodig om gedachten als goed of slecht te beoordelen.
Daarom moeten we gewoon gaan zitten. Blijf gewoon op je eigen plek, in je eigen toestand zoals die is. Als we zelfbewuste gevoelens vergeten, hoeven we niet te denken ik mediteer. Onze beoefening zou moeiteloos, zonder inspanning, zonder pogingen tot controle of dwang moeten zijn en zonder te proberen “vreedzaam” te worden.
Als we ontdekken dat we onszelf op een van deze manieren storen, stoppen we met mediteren en rusten of ontspannen gewoon een tijdje. Daarna hervatten we onze meditatie. Als we interessante ervaringen hebben tijdens of na meditatie, moeten we vermijden er iets speciaals van te maken. Tijd besteden aan het nadenken over ervaringen is gewoon een afleiding en een poging om onnatuurlijk te worden. Deze ervaringen zijn slechts tekenen van oefening en moeten als voorbijgaande gebeurtenissen worden beschouwd. We moeten niet proberen ze opnieuw te ervaren, omdat dit alleen de natuurlijke spontaniteit van de geest verstoort.
Alle verschijnselen zijn volledig nieuw en fris, absoluut uniek en volledig vrij van alle concepten van verleden, heden en toekomst. Ze worden ervaren in tijdloosheid.
De voortdurende stroom van nieuwe ontdekkingen, openbaring en inspiratie die op elk moment opkomt, is de manifestatie van onze helderheid .We zouden het dagelijkse leven moeten leren zien als mandala – de lichtgevende randen van ervaring die spontaan uitstralen vanuit de lege natuur van ons wezen. De aspecten van onze mandala zijn de dagelijkse objecten van onze levenservaring die bewegen in de dans of het spel van het universum. Door deze symboliek onthult de innerlijke leraar de diepe en ultieme betekenis van het zijn. Daarom moeten we natuurlijk en spontaan zijn, alles accepteren en ervan leren. Dit stelt ons in staat de ironische en grappige kant van gebeurtenissen te zien die ons gewoonlijk irriteren.
Tijdens meditatie kunnen we door de illusie van het verleden heen kijken. , heden en toekomst – onze ervaring wordt de continuïteit van nuheid. Het verleden is slechts een onbetrouwbare herinnering die in het heden wordt bewaard. De toekomst is slechts een projectie van onze huidige opvattingen. Het heden zelf verdwijnt zodra we het proberen te vatten. Dus waarom zou je je druk maken om te proberen een illusie van vaste grond te creëren?
We zouden onszelf moeten bevrijden van onze herinneringen en vooroordelen over meditatie uit het verleden. Elk moment van meditatie is volledig uniek en vol potentieel. Op zulke momenten zullen we niet in staat zijn onze meditatie te beoordelen in termen van ervaringen uit het verleden, droge theorie of holle retoriek.
Gewoon direct onderdompelen tot meditatie in het moment nu, met ons hele wezen, vrij van aarzeling, verveling of opwinding, is verlichting.