Als u lange tijd in de gevangenis heeft gezeten, heeft uw relatie het dan overleefd?

Beste antwoord

Ik heb 16 jaar en 4 maanden gevangenisstraf uitgezeten. Ik had het geluk dat mijn partner onder erbarmelijke omstandigheden bij me bleef mijn zoon was een jaar oud het was in de eerste plaats heel moeilijk voor haar, bezoeken waren 20 minuten eenmaal per maand je kon 1 brief per week schrijven en daar 2 brieven per week ontvangen waren geen telefoontjes. De brieven werden zwaar gecensureerd met black-out.

De bezoeken waren achter de schermen en de officier liep op en neer in het midden. Als je bezoeker iets vroeg over hoe het in de gevangenis was als je had het geluk dat de officier je zou waarschuwen niets over het leven in die gevangenis te bespreken. Vaker dan niet zou je bezoek worden beëindigd. Je kon niet zeggen Ik mis het vrijen met je Dat was niet toegestaan, want wat de gevangenis betrof is dat een directe seksuele opmerking die seksueel gedrag kan aanmoedigen dat binnen de gevangenis toen je na het bezoek terugging naar de algemene bevolking.

Je mocht zeggen dat ik van jou en de kinderen hou als je kinderen had en je zou ook kunnen zeggen dat ik je alle andere opmerkingen mis, voor zover love goes werd beschouwd als een seksuele opmerking en was niet toegestaan. Het laatste wat een gevangene wilde omwille van hem en zijn geliefde, was dat het bezoek van 20 minuten werd stopgezet en nog een maand moest wachten op hun volgende bezoek.

In het 12e jaar van mijn straf werd ik geopereerd aan mijn keel en kreeg ik een speciaal bezoek om me in het ziekenhuis te bezoeken en aan mijn bed te gaan zitten. Toen ze aankwam, mocht ze me een kus geven en konden we elkaars hand vasthouden voor het bezoek van 30 minuten. Het was de eerste keer in 12 jaar dat we lichamelijk contact hadden, het was ongelooflijk speciaal, de geur van haar parfum was prachtig, het heette Occur en tot op de dag van vandaag kan ik me de geur van haar parfum nog herinneren.

Mijn partner Dorothy was erg emotioneel tijdens het bezoek, het was 30 minuten normaal voor ons beiden op een heel abnormale plaats. De 30 minuten leken zo snel te gaan dat er zeker tranen waren toen ze moest vertrekken, het ging van opgetogenheid naar een instant dieptepunt niet wetende of we ooit weer elkaars hand zouden vasthouden of een simpele kus zouden hebben voordat ik eindelijk zou worden vrijgelaten. We spraken allebei vaak hoe dat bezoek ons ​​hielp om alle obstakels te overwinnen die voor ons lagen totdat ik 4 jaar later uiteindelijk werd vrijgelaten Het bezoek maakte me nog meer dan voorheen duidelijk hoe gelukkig ik was dat Dorothy me gedurende mijn hele straf paraat had gehouden dat alles in strijd was met onze relatie die mijn gevangenisstraf overleefde.

Mijn dagelijkse routine in de gevangenis was vrijwel hetzelfde hetzelfde. Dorothy s leven w zo veel moeilijker dan de mijne. Ze was in feite een alleenstaande moeder die in haar eentje onze zoon Adam grootbracht en daarbij haar best deed om dagelijks financieel rond te komen en de rekeningen te betalen, en dat zat me niet goed en Dorothy gaf me nooit het gevoel verantwoordelijk voor haar situatie, ook al was ik door het plegen van de gewapende overvallen in de eerste plaats. Dorothy en mijn zoon Adam woonden ongeveer 20 minuten met de bus verwijderd van de gevangenis en in het 14e jaar van mijn straf was mijn classificatieclassificatie gedaald tot een C wat betekende dat ik naar een gevangenisboerderij kon worden gestuurd waar, afgezien van de lunchpauze van een uur, de hele dag contactbezoeken waren, moesten we een zeer moeilijke beslissing nemen die ons beiden trof.

Dorothy kon niet rijden en de dichtstbijzijnde gevangenisboerderij die ze mij ook wilden sturen, betekende dat ze de dag voor het bezoek met de bus moest reizen en in een motel moest boeken, aangezien er geen caravanparken in het dorp waren en vanwege de financiële last die dit op haar financiën zou leggen we hebben de moeilijkste beslissing genomen die ik wou op medelevende gronden vragen om in de streng beveiligde gevangenis te blijven waar ik in zat en wat er is gebeurd.

Met mijn zoon Adam was het erg moeilijk om hem te zien opgroeien terwijl ik in de gevangenis zat. Ik weet dat het zo was hij werd ouder en werd ons meer bewust van waarom we geen persoonlijk fysiek contact konden hebben zoals vader s doen met hun kinderen het werd veel moeilijker voor hem om in het reine te komen en ik moet zeggen dat hij me nooit het gevoel gaf dat ik het hem en zijn moeder trouwens naar beneden. In de iets meer dan 16 jaar dat ik in de gevangenis zat, wist ik dat ik die tijd nooit terug zou kunnen geven aan Dorothy en Adam.Ik kon alleen ons leven veranderen door een goede echtgenoot en vader en kostwinner te zijn toen ik werd vrijgelaten, wat ik graag geloof dat ik had gedaan.

Ik had mijn voorwaardelijke vrijlating nog niet lang beëindigd na 5 jaar toen Dorothy plotseling stierf aan een hartaanval. De toekomst die we samen hadden gepland nadat de voorwaardelijke vrijlating net was afgelopen, was het meest onbeschrijfelijke gevoel. De schuld was enorm, mijn Dorothy en zoon Adam brachten meer tijd door met het bezoeken van mij in de gevangenis dan voor en nadat ik uit de gevangenis was vrijgelaten en die schuld bezorgt me vandaag nog steeds verdriet. Het is 35 jaar geleden dat ik uit de gevangenis ben vrijgelaten.Ook al woon ik in een andere staat dan mijn zoon en zijn vrouw en de kleinkinderen, zij zijn mijn leven vandaag en Dorothy en haar loyaliteit aan mij tijdens mijn gevangenisstraf zijn ingebed en zullen altijd in mijn hart blijven tot ik sterf.

Antwoord

Eerlijk gezegd vertellen ze je niets terwijl ze wachten om vanuit de gevangenis naar de gevangenis gestuurd te worden. Ik leerde alles wat ik wist van anderen die er al waren geweest. Ik had een algemeen idee hoe het zou zijn. De waarheid is dat totdat je er bent en het zelf ziet, er geen planning is, behalve je vermogen om je hersenen te trainen om ermee om te gaan en verdoofd te worden.

Ik zal niet liegen, je eerste of twee dagen kunnen lijken intimiderend, simpelweg vanwege de horrorverhalen die je waarschijnlijk je hele leven op tv hebt gehoord en bekeken. Om nog maar te zwijgen van het feit dat de plek in het begin eigenlijk eng is. Ik kan je beloven dat het gemakkelijker zal worden en dat het niet zo erg zal zijn, als je maar op jezelf blijft.

Dit is wat ik denk dat iemand van tevoren moet weten. Wees voorbereid op strikte regels, en je moet ze naleven, zelfs als je daar geen zin of zin in hebt. Leen van niemand iets, tenzij u geld op boeken heeft om zo snel mogelijk terug te betalen. Leen indien mogelijk nooit iets.

Als je een relatie ziet tussen twee mensen, blijf er dan koste wat het bij vandaan en ver weg. Als iemand iets stout doet, draai het hoofd dan om en zeg niets. Ga daar NIET naar binnen. Je hebt nooit iets goeds gezien of gehoord. Vertrouw me, ze zullen een verrader pijn doen.

Wees op je hoede voor degenen die graag op nieuwelingen jagen en ze uit al hun spullen halen. Je hoeft niet onbeleefd te zijn, maar wees niet overdreven vriendelijk. Wees de eenling.

Wees voorbereid om hetzelfde toilet en dezelfde douches met meerdere gevangenen tegelijk te gebruiken en te delen. Er bestaat niet meer zoiets als privacy.

Wees niet bang om de bewakers indien nodig om hulp te vragen. U moet bijvoorbeeld weten waar medisch is. Vraag zodat ze het je kunnen laten zien.

Besteed aandacht aan alles en iedereen. Neem zoveel mogelijk informatie op, op deze manier weet u met wie het goed gaat en wie niet. Bovendien valt er nog veel meer te winnen over hoe het daar werkt, en er zijn andere gevangenen nodig om je te helpen je weg te vinden. Er zijn daar eigenlijk veel goede mensen. Maak je geen zorgen, het komt wel goed.

Mijn eerste week was druk, ik werd altijd naar de dokter geroepen om tests te laten doen en dergelijke door medisch personeel. Ze moeten ervoor zorgen dat je gezond genoeg bent om de algemene bevolking te bereiken zonder ziektes te verspreiden.

Het is daar luidruchtig. Wees erop voorbereid en leer je er ook aan aan te passen.

Eet ontbijt, ook al wordt het vroeg in de ochtend geserveerd. Lunch en diner kunnen een ramp zijn. Ik weet niet naar welke gevangenis je gaat, maar veel serveren voedsel van klasse F. Behalve ontbijt. Het zijn huismeisje koekjes, of kommen ontbijtgranen, enz.

Het belangrijkste om te onthouden is dat het maar tijdelijk is. Zelfs als je een levenslange gevangenisstraf hebt, is het slechts tijdelijk totdat je overgaat naar het volgende leven.

Begin niets met andere gevangenen en blijf uit de buurt van bendes. Gedraag je niet beter dan wie dan ook, laat gewoon weten dat je een eenling bent. Gedraag je zelfs koel om hen heen. Ze zullen je respecteren voor al deze dingen.

Ik hoop dat dit helpt. Voel je vrij om me iets te vragen, lol.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *