Beste antwoord
Ik neem aan dat u verwijst naar de omgeving die wordt geproduceerd door een sensorische deprivatietank. Zonder thuis een tank te kopen of te bouwen, zal het opnieuw creëren van de omgeving buitengewoon moeilijk zijn. Je hebt in wezen een bed nodig dat kussenzacht is, lucht die perfect op je comfortabele temperatuur wordt gehouden zonder enig briesje, volledige geluidsisolatie en een manier om het licht volledig buiten te sluiten zonder een masker te dragen vanwege de stimulatie die wordt gecreëerd door riemen. Zelfs als je dit allemaal op zijn plaats hebt, zul je nog steeds voor een groot deel de zwaartekracht verwerken.
Verder moet je rekening houden met de effecten die epsomzout op het lichaam heeft. Niet alleen laat het iemand in een staat van pseudo-gewichtloosheid in de tank hangen, maar het ontspant spieren sneller dan alles wat we kennen, waardoor de ervaring van loslaten wordt vergemakkelijkt.
Als je de volledige ervaring wilt van zintuiglijke ontbering thuis, is het het beste om te kopen of te bouwen. Verspil geen tijd of geld door te proberen een badkuip te vullen met een epsomzoutoplossing, deze is gewoon te klein en de omgeving is niet compleet. Dat gezegd hebbende, zelfs een kop vol epsomzout in een warm bad is EXTREEM ontspannend, als je niet voor de volledige sens-dep-ervaring gaat.
Bekijk de forums op Floatation Forum – Hoe drijvende tanks en meer te bouwen voor wat hulp.
Antwoord
Er is niet veel directe meting gedaan van de hersenen tijdens sensorische deprivatie, maar recente ontdekkingen schetsen een beeld van wat er waarschijnlijk aan de hand is.
Het meeste van de sensorische deprivatie en het drijven van tankwerk werd gedaan in de jaren 60. Deze studies hebben over het algemeen de hersenen niet gemeten. De beste hersenmetingen die we vandaag hebben – fMRI en 64-elektrode EEG – zouden niet erg compatibel zijn met watertanks.
Een nieuwe kijk op perceptie en het inactieve brein geeft echter een indicatie van wat er waarschijnlijk aan de hand is.
Er is vastgesteld dat ongeveer 1/3 van de hersenschors is verbonden met wat het “standaardmodusnetwerk” wordt genoemd. Dit netwerk omvat primaril-regios y aan de voorkant en zijkant van de hersenen. Wat het onderscheidt, is dat activiteit in dit netwerk niet “stimulus-vergrendeld” is, wat inhoudt dat het niet voorspelbaar wordt aangestuurd door sensorische input.
Dus wat doet het standaardmodusnetwerk? Er zijn enkele speculatieve theorieën. Het kan verantwoordelijk zijn voor planning, hypothetische ideeën, overtuigingen en misschien zelfs de verbeelding. Het zou de basis kunnen zijn van bewuste ervaring, door een dynamische kern van neurale activiteit te vormen die de interpretatie van sensorische input verankert.
In een omgeving met sensorische deprivatie ontvangen de hersenen geen concrete input waarop ze kunnen baseren de stroom van bewustzijn. Zonder een zintuiglijk anker hebben de vrije associatieprocessen van de hersenen alleen zichzelf om op voort te bouwen, zonder referentiepunt om overtuigingen te stabiliseren. Ondertussen heeft de perceptuele machinerie van de hersenen, die probeert een model van de wereld te construeren, geen grondwaarheid om als filter te gebruiken. Het resultaat in de loop van de tijd zijn hallucinaties en uiteindelijk waanideeën, waarschijnlijk doordat het netwerk in de standaardmodus steeds zwakkere maar wederzijds versterkende conclusies over de werkelijkheid trekt, zonder dat er iets externs is om het mee te valideren.