Beste antwoord
Beide zijn acceptabel. Traditionele grammaticaboeken van vóór 1950 bepleitten Texass op basis van spelling. (Ze voerden gewoonlijk aan dat woorden die eindigen met de letter de genitief van zouden hebben.)
De meeste taalkundigen merken echter op dat in gesproken taal, het is niet de spelling die er toe doet, maar het geluid . Dus zelfs als een woord technisch niet eindigde met het grafeem , zouden woorden met twee of drie / s / of / z / of / ks / geluiden op een rij normaal gesproken hun extra lettergreep laten vallen. Dus, Zeus zou de neiging hebben Zeus te worden en Jezus zou Jezus worden. Het is lastig om die woorden met een extra lettergreep uit te spreken, aangezien de tong over de meerdere / s / of / z / geluiden op een rij struikelt.
“Texas” heeft de / ks / sound in het midden dat veroorzaakt dezelfde onhandigheid. Dus de meeste mensen die snel spreken, zullen de neiging hebben om het in het bezittelijk te verwoorden als Texas in plaats van Texas.
Ik vind dat een redelijk goed argument ten gunste van Texas als het bezitterige, maar stijlgidsen zullen variëren afhankelijk van of ze meer worden beïnvloed door fonetische overwegingen of meer worden beïnvloed door traditionele spelling.
Antwoord
Bedankt voor de vraag. Het bracht me ertoe mijn aannames over grammatica opnieuw te bekijken 🙂
Het antwoord? Texass!
Waarom?
De algemene regel is dat het bezittelijk van een enkelvoudig zelfstandig naamwoord wordt gevormd door een apostrof en s, ongeacht of het enkelvoudig zelfstandig naamwoord op s eindigt of niet. Het bezittelijk van een meervoudig zelfstandig naamwoord wordt gevormd door alleen een apostrof toe te voegen als het zelfstandig naamwoord eindigt op s, en door zowel een apostrof als een s toe te voegen als het eindigt op een andere letter dan een s.
Apostrophe | De interpunctiehandleiding
Dus als we het bijvoorbeeld over studenten of bezoekers hebben, is het de leraar van de leerlingen of de dwaze gids van de bezoekers die ze allemaal laat zien De wonderen van Texas.
Eerlijk gezegd dacht ik altijd dat de regel was: als het eindigt op s, gooi je gewoon op de apostrof, maar ik vond het nooit leuk voor eigennamen zoals Texas of Douglas en dat deed het gewoon een beetje wat ik dacht “er correcter uitzag.”
Mijn voornaam is Douglas, en ik heb veel liever die van Douglas dan die van Douglas. De tweede ziet er gewoon raar uit. Hetzelfde voor Texas.
Na wat Google is het antwoord van deze Texaan overduidelijk dat van Texas.
Jullie hebben allemaal een goede dag nu.