Beste antwoord
Mijn eigen gevoel is dat deel uitmaken van de samenleving die je probeert te vertegenwoordigen je hopelijk een beter inzicht geeft in de teleurstellingen en behoeften en de hoop en aspiraties van uw kiezers. Je voelt niet alleen, maar maakt ook deel uit van en investeert in de resultaten van datgene waarvoor je vecht. Het is het tegenovergestelde van manipulatie. Het is naast mensen werken om een gemeenschappelijk doel, een gemeenschappelijke droom, te realiseren. Het goede voorbeeld geven, niet alleen de woorden uitspreken.
Antwoord
Publieke sociologie is iets waar ik jaren geleden mee te maken kreeg, nadat ik mijn eerste vier academische boeken had laten publiceren.
Ik zat diep in de sociologische theorie en werd een internationale naam in mijn vakgebied. Allemaal goed en wel, maar een probleem.
Het probleem is dat ik bij het ontwikkelen van mijn theorieën en ideeën bijna onvermijdelijk steeds meer contact maakte met en sprak met een klein, elitair publiek van vergelijkbaar opgeleide sociologen de wereld. Kortom, degenen die begrepen waar ik over schreef, wat ik zei.
De vraag die ik tegenkwam was: ga ik op deze manier door of probeer ik een breder, mainstream publiek te bereiken?
Ik heb ervoor gekozen om beide te doen. Dus ik heb vervolgens twee meer serieuze academische boeken gepubliceerd in het volgende decennium, maar ook vier reguliere boeken (heel licht, fluff, maar gebaseerd op mijn genre – geslacht. Een van deze boeken was het meest succesvol en herdrukt in, Ik denk, 15 talen. Ik werd verschillende keren op tv geïnterviewd, deed heel veel media-dingen, waaronder talloze kranten- en radio-interviews, en kon mensen in veel landen bereiken, van wie velen nog nooit een voet op een universiteit hadden gezet en waarschijnlijk niet.
Publieke sociologie is precies deze kwestie. Gebruiken sociologen hun ervaring en expertise om in contact te komen met niet-academische doelgroepen, of gaan ze door op hun steeds smaller wordende pad van academische exclusiviteit?
Ik ben Brits en in het Verenigd Koninkrijk is het niet zo eenvoudig om academische en reguliere stromingen te combineren voor een universiteitsprofessor. Het wordt als een nogal lowbrow activiteit beschouwd. Het kon me niet schelen. Ik was al in de vijftig en had mijn reputatie. Ook voor mij was het nodig en vooral het was allemaal leuk. Ik heb er veel van geleerd en ik denk dat ik daardoor eigenlijk een betere communicator van mijn ideeën ben geworden.