Beste antwoord
Omdat hij het niet heeft gedaan!
Te veel veel mensen nemen “de zonden van de vader zullen bezocht worden op zijn kinderen …”, hoe letterlijk het ook gaat, naar mijn mening. Het betekent niet dat de kinderen die zonde werkelijk met zich meedragen, het betekent dat mensen ze ervoor laten lijden.
Laat hem betalen voor zijn eigen zonden, wat ze ook mogen zijn, terwijl hij zijn reis door het leven maakt, zoals we allemaal doen. Waarom zou hij moeten betalen voor die van iemand anders alleen omdat ze genetisch verbonden zijn?
Een ander citaat dat ik haat is: “De appel valt niet ver van de boom.” Verdorie, ik stopte en rolde!
Antwoord
Sharon Tate, die 8 maanden zwanger was van haar eerste kind, werd doodgestoken (samen met vier andere mensen). Ze werd zestien keer gestoken in het hart, de lever en de nieren – vier van die wonden werden op zichzelf als fataal beschouwd. In medische termen stierf ze door bloedverlies , wat betekende dat ze bloedde. En hoewel haar wonden talrijk waren, raakte niet één ervan haar ongeboren kind. Terwijl ze op sterven lag, waren haar laatste woorden: Moeder. Moeder ”, debatteerden de moordenaars om de baby mee te nemen; uiteindelijk deden ze dat niet. De baby stierf in zijn moeder en stikte langzaam dood. Doris Tate, de moeder van Sharon, merkte in een interview op dat ze een arts had geraadpleegd die haar vertelde dat het waarschijnlijk 20 minuten duurde voordat de baby stierf.
De autopsie op Sharon werd uitgevoerd op 10 augustus 1969. Op dat moment Dr. Thomas Noguchi (die de autopsies zou doen van VEEL andere beroemde mensen en beroemdheden, waaronder Marilyn Monroe en Natalie Wood) voerde een post-mortem keizersnede uit over Sharon. Er werd autopsie uitgevoerd op de perfect gevormde en volledig ontwikkelde mannelijke foetus.
Roman Polanski was tijdens de moorden in Londen. Hij had de middag van 8 augustus 1969 met Sharon gesproken en besloten dat hij naar huis ging, aangezien hij niets voor elkaar kreeg met zijn script (“The Day of The Dolphin”) en zijn gastheer een complete klootzak was; Sharon was uitgeput als gastheer voor Gibby Folger en Voytek Frykowski (die Roman had gevraagd om bij Cielo Dr. te blijven tot hij terugkeerde uit Engeland), en Jay Sebring; ze wilde haar thuis terug bij zichzelf. Bovendien hielp het niet dat een ongewone hittegolf het LA-gebied (en andere delen van de VS) had gegrepen en ze moe en chagrijnig was. Roman zei dat hij die dag naar huis vloog. Maar er was een probleem aangezien de ambassade dit weekend gesloten was en hij zijn paspoort niet kon krijgen. Toen de oproep binnenkwam dat Sharon was vermoord (samen met al hun vrienden), verloor Roman het. Hij begon met zijn vuisten op de muren te bonzen en toen op zijn hoofd, terwijl hij herhaaldelijk riep: Wist ze hoeveel ik van haar hield? Wist ze hoeveel ik van haar hield? ” Er werd een arts gebeld om een sterk kalmerend middel toe te dienen.
Er werd een noodoproep gedaan naar de ambassade en er werd een noodvisum afgegeven. Roman was zo verdoofd dat hij in feite een nauwelijks functionerende zombie was. Toen hij in LA landde, werd hij naar de studio gereden en in de oude kleedkamer van Julie Andrew gestopt. Hij was er zo uit dat hij nauwelijks betrokken was bij Sharons begrafenis. Hij koos echter wel de naam voor zijn ongeboren zoon – Paul Richard Polanski, wat de combinatie was van de voornaam van Sharon en de voornaam van Roman.
Kolonel Paul Tate bracht de nacht voor de begrafenis door, naast de kist van zijn dochter. Hij had ze de kist laten openen zodat hij nog een laatste blik kon werpen op Sharon, die vredig lag in haar favoriete Pucci-jurk die Roman had uitgezocht, en zijn kleinzoon die was ingebakerd en onder de arm van zijn moeder was weggestopt. Daarna sloot hij het deksel en nam afscheid.
Sharon en Paul Richard werden samen begraven op Holy Cross Cemetery (Sharon was een praktiserend rooms-katholiek). Tweeëntwintig jaar later, na moedig en heldhaftig te hebben gestreden voor de rechten van slachtoffers en de huidige wet “geen echtelijke bezoeken voor gevangenen met levenslange / in de dodencel” in te stellen (—Tex Watson, die de helft van de steekwonden aan Sharon toediende, werd mogen trouwen en VIER kinderen verwekken terwijl ze in de gevangenis zitten. Je zou ZIJN verhaal moeten lezen; je zult overgeven en dan een verzoek indienen voor minder rechten voor criminelen!), stierf Doris Tate aan hersenkanker. Acht jaar later stierf Sharons jongste zus, Patti Tate, die de kruistocht van haar moeder was begonnen, aan een agressieve vorm van borstkanker. Beiden zijn begraven naast Sharon. Kolonel Paul Tate stierf in een verpleeghuis van VA in 2005, werd niet naast zijn meisjes begraven, volgens zijn wens om geen aandacht meer te vestigen op de moorden. Hij is gecremeerd en bij dit schrijven is het onduidelijk of Debra (Sharons eerste jongste en laatste overlevende zus) of Sharons nichtje bij Patti de urn hebben.
Dus, in antwoord op uw vraag, Sharons baby werd ingebakerd en in de holte van haar arm in de kist gelegd. Ze werden samen begraven.
Wat betreft Sharon laten “rusten in vrede”….Ik ben het ermee eens dat we moeten stoppen met het vieren van haar moord en hoe ze het slachtoffer was van de verwrongen vooroordelen van een gekke man over de mensheid. We moeten de macabere fascinatie van haar moord stoppen en stoppen met het vieren van haar moordenaars. In die opzichten, ja, laat haar rusten in vrede. Sharon was echter zoveel meer dan een moordslachtoffer – ze werd aanbeden door haar vrienden, ze was van nature een mooie vrouw die vier talen sprak en een model was. Ze won een Golden Globe, Miss Tiny Tot Dallas, Homecoming Queen, Miss Automrama, enz…. Ze was een mode-icoon wiens schoonheidsgeheimen tegenwoordig door sterren worden begeerd. Haar acteerwerk was niet spectaculair, maar ze hield haar mannetje tegen haar medesterren (Tony Curtis, Deborah Kerr, Dean Martin, Patty Duke, enz….). Ze had een gave voor komedie. Ze was een uitstekende kok. Ze wilde modeontwerpster worden toen ze jonger was. Sharon was een liefdevol, levend, geliefd mens. DAT moet worden gevierd.
*** Hoewel ik mezelf niet beschouw als een expert op Sharon Tate, ik heb onderzoek gedaan naar haar en haar vreselijke, wrede dood. Ik zal hoog en laag zoeken naar antwoorden op alle vragen over haar. Ik neem aan dat je kunt zeggen dat het te maken heeft met het feit dat mijn verjaardag 8 augustus 1969 is. Mijn eerste dag op aarde was Sharons laatste. ***