Beste antwoord
De subtekst van de vraag veronderstelt dat we het hebben over verantwoordelijkheid voor wangedrag.
Er is ook verantwoordelijkheid voor menselijke fouten .
Laat me je vertellen wat dat voor mij betekent, verantwoordelijkheid nemen. Ik bezorg de post, maar ik sorteer de post niet. Als er een fout is, een brief op de verkeerde plaats, een brief die ergens anders in de stad thuishoort … is het mijn verantwoordelijkheid om die fouten uit te wissen. Als ik een fout maak bij de bezorging, dan kan ik niemand anders de schuld geven. Zelfs als iemand anders een fout had gemaakt, was het nog steeds mijn verantwoordelijkheid om die op te vangen. En als de fout helemaal van mij is … wat wel gebeurt … dan neem ik de volledige verantwoordelijkheid.
Dat is een andere context dan gevraagd werd in de subteksten. Maar dat is wat ik ermee bedoel.
Antwoord
Ik beschouw het als een voorrecht.
Jij ook niet?
Ben ik hier helemaal alleen? Nou, laat me dan mijn idee verdedigen.
Verantwoordelijk zijn voor onze daden is de hoeksteen van erkenning als volwassene. Het feit dat iemand deskundig, ervaren en bewust genoeg is om de verantwoordelijkheid voor zijn eigen daden te kunnen dragen, is een eerbetoon aan al die jaren die hij heeft doorgemaakt.
Neem bijvoorbeeld een 10-jarige jongen. Als hij het raam van een buurman breekt door te voetballen met zijn vrienden, zou de buurman de jongen waarschijnlijk bij zijn kraag grijpen en bij zijn ouders klagen. Als dezelfde situatie was met een 21-jarige – het is toch een heel ander verhaal, is het niet?
Verantwoordelijk worden voor je eigen daden is van vitaal belang omdat het eerlijk is. Het zorgt voor een evenwicht tussen de dichotomie van goed en slecht (in een maatschappelijke context).
Als je hard werkte en een Nobelprijs won, zou dat het geval zijn omdat je je best deed en omdat je het verdiende . Als je voor de gek houdt en niets meer dan een drugsverslaafde wordt, zou dat zijn omdat je je ergste hebt gedaan en omdat je het verdiende.
Soms lijkt dit koud en wreed. Maar zo is het nu en kan er niet veel aan worden gedaan. Er zijn situaties waarin iemand de slechte dingen die hem overkomen niet echt verdient. En dat is waar de oneerlijkheid van het leven vandaan komt. In dergelijke situaties zou hij of zij weer bij af zijn; de keuze dat ze maak vervolgens de keuze die op dat moment misschien niet de gemakkelijkste lijkt, de keuze waarvoor ze verantwoordelijk zouden worden gehouden, – die keuze zou hen voor beter of slechter definiëren.
Dus, ben ik nog steeds allemaal hier alleen?