Beste antwoord
Comfortably Numb is een nummer van de beroemde Britse progressieve rockband Pink Floyd van het elfde studioalbum “THE WALL”, uitgebracht in 1979. Het nummer staat in de lijst van “THE 500 GREATEST SONGS OF ALL TIME” van het Rolling Stone Magazine en is zeker een van die nummers die mijn perceptie van muziek heeft veranderd.
De eerste schijf van het album vertelt het verhaal van het fictieve personage PINK over waarom hij werd gedwongen een metaforische muur om zichzelf heen te bouwen om zich te verbergen voor de pijnlijke samenleving en de harde realiteit van zijn leven.
De eerste nummers als “Another Brick In the wall” en “Happiest Days of our lives” leggen ons uit dat Pink verlangt naar een vaderachtige figuur die hij in de wereldoorlog verloor toen hij nog een baby was. Hij worstelt op school en wordt vaak in elkaar geslagen door de gefrustreerde leraren die hem dwingen zijn artistieke kwaliteiten aan banden te leggen. Al deze voorbeelden worden prachtig de eerste stenen in de muur genoemd. De volgende nummers “Mother” en “Young Lust” geven een kort karakter van zijn overbezorgde moeder die voortdurend vreest voor zijn zoon en hem door doktoren laat onderzoeken en hem in een schelp bindt. Hij trouwt later met een vrouw van wie hij hield en beloofde voor altijd bij te blijven. Maar ze bedriegt hem met een andere man als hij op tournee is.
Hij eindigt het nummer met het nummer “Goodbye cruel world”, waarin hij toegeeft dat hij niets meer nodig heeft. Hij vernielt zijn kamer, knipt zijn haar af en gaat in een stoel zitten met de beelden van zijn verleden die zijn gedachten overschaduwen. De muur is nu compleet.
De tweede schijf begint met het nummer “Hey You” dat naar mijn mening zijn eerste poging is om door de muur te breken. Hij zoekt iemand achter de muur om hem te helpen. Zijn gedachten zien eruit als wormen voor hem die door zijn hersenen eten terwijl hij naar de muur kijkt, waarvan hij toegeeft dat die te groot is. In de volgende paar nummers “Is There Anybody Out There” en “Nobody`s Home” kunnen we zijn ziel horen schreeuwen en zoeken naar iemand om hem het licht te laten zien, een pad dat hij kan volgen.
En begint dan “Comfortably Numb” met de eerste regel als “Hallo, is daar iemand?” Als een klein straaltje hoop dat ogenblikkelijk kalmte in zijn geest probeert te brengen. De stem (hoogstwaarschijnlijk een dokter) vraagt hem om uit te leggen wat er aan de hand is en verzekert hem dat hij de pijn kan verzachten. Maar de gedachten van Pink zijn niet duidelijk voor hem, zoals de rook van een langzaam verdwijnend schip aan de horizon of golven in het water die constant in beweging zijn maar geen geluid maken dat sterk genoeg is om door te breken. Pink geeft toe dat hij instort, zoals de meesten van ons, hij maakt bewegingen van het dagelijks leven door. Het kind dat beloofde niet te buigen, dat groot droomde, is omgekomen door de ontberingen van de wereld die de menselijke emoties door de vingers heeft gezien.
De dokter geeft hem een injectie die hem niet zal genezen maar geeft hem genoeg energie om door de show te gaan. De ziel van Pink zit nu vast in de muur en hij is zich niet bewust van dit leven van vals geloof en veiligheid en stelt volmaakt dat hij comfortabel gevoelloos is geworden.
In de latere nummers wordt getoond hoe roze wordt berecht omdat hij mens is en hoe hij de muur afbreekt.
Comfortabel gevoelloos weerspiegelt een gemoedstoestand die we allemaal hebben ervaren op een bepaald moment. Sommigen blijven er hun hele leven tegen vechten, sommigen accepteren het en gooien gewoon met de dobbelstenen. Het beste van dit nummer is dat het je rust geeft. Het gevoel dat je niet alleen bent in deze oorlog en dat je moet blijven vechten. Het zorgt ervoor dat je je problemen accepteert, wat vervolgens leidt tot paden van waaruit je verder kunt.
OPMERKING: Pink Floyd heeft als band nooit een enkel nummer gepromoot. Ze promootten altijd albums. Het is dus belangrijk om de context van het album zelf te begrijpen om het nummer te begrijpen.
Antwoord
Dit nummer werkt op vele niveaus en legt brede emoties en intrigerende details voor mensen om hun eigen interpretatie te maken.
Wat de band op dat moment ook dacht, het nummer resoneerde voor velen in het begin van de jaren tachtig als een herinnering aan het afstemmen, je dromen verliezen, ver weg worden. Jaren eerder had Roger Waters soortgelijke teksten geschreven voor Time , over een jonge (achtige) man die “het startschot had gemist” in het leven, zich tien jaar later realiserend dat zijn leven niets anders was dan ouder worden. Comfortabel gevoelloos is donkerder, over terugtrekken in fantasie, afsluiten van de wereld na een onverklaarbaar trauma of pijn, de rust van het niet meer geven om de wereld.
Mensen snappen dat het letterlijke verhaal gaat over een ziekte, of psychische aandoening of drugsgebruik, de woorden zijn in dat opzicht vrij duidelijk. Maar waarom zou iemand geven om het 35-jarige drugsprobleem van iemand anders (behalve misschien om rekening te houden met die geweldige gitaarsolos)? Als je een fan bent, kan het je misschien schelen welke drugs je band gebruikt.Maar als luisteraars, degenen die muziek adopteerden als hun persoonlijke volksliederen en keuze van vrienden en kledingstijl, zagen mensen het als een metafoor voor hun eigen toestand, de ontgoocheling die veel jonge, gepassioneerde en creatieve mensen en verschoppelingen moesten ondergaan. de Reagan Era in de VS en de zeer vergelijkbare Margaret Thatcher jaren in Groot-Brittannië, en de maatschappelijke veranderingen die gepaard gingen met hun opkomst aan de macht. Na de idealistische jaren zestig en toegeeflijke jaren zeventig, en de verpletterende teleurstellingen van Watergate, Vietnam, aids, recessies, hingen mensen hun bloemenjurken en discobroeken op voor zakelijke pakken en sjokten ze naar hun werk. Politici, scholen en ouders prezen nu zuinigheid en productiviteit, het creëren van banen, het bestrijden van gevaarlijke ideologieën en sociaal klimmen als doelen – niet het verruimen van je geest, het veranderen van de wereld, vrede en liefde. Jonge mensen kwamen in dit tijdperk rond door comfortabel verdoofd te worden, zich terug te trekken in een innerlijke wereld en te genieten van de schoonheid die ze daar aantroffen.
De kracht van het lied is de schoonheid van die verre wereld. David Gilmour “zingt over koorts hebben, niet zijn” wie ik ben “, de buitenwereld alleen” doorkomen in golven “, de lippen van mensen bewegen zonder te horen wat ze zeggen, klinkt als een heel mooie wereld. In tegenstelling tot de ruwe woede van punk, een andere reactie, die gitaarsolo is helemaal niet verdoofd, geen stille wanhoop hier, het is een verleidelijke, hartstochtelijke plek.