Beste antwoord
Het is een verwijzing naar het stereotiepe uiterlijk van de ogen van Oost-Aziatische mensen, zoals die wordt waargenomen door westerlingen die niet gewend zijn om naar die ogen. Een vergelijkbare reeks smetende opmerkingen in Brits gebruik, historisch gezien, zijn slanty eyed en slitty eyed.
Deze termen werden populaire denigrerende termen in het VK tijdens de algemene poging om Japanse mensen te demoniseren tijdens de Tweede Wereldoorlog in de Stille Oceaan campagne, en in mindere mate Chinese en Noord-Koreaanse soldaten tijdens de Koreaanse oorlog.
Ik vermoed dat een vergelijkbare geschiedenis tot Amerikaans gebruik behoort.
Bestand: Oost-Aziatische blepharoplasty before after.jpg – Wikipedia
Antwoord
Dus … ik ben een blanke Amerikaan die Chinees spreekt en (sommige) Indonesisch. Ik sta weliswaar niet aan de ontvangende kant van dergelijk racisme, maar ik kan je vertellen wat ik heb gezien.
Wat ik heb gezien is dat racisme tegen Aziaten in de VS minder boos en hatelijk is en meer afwijzend .
Ten eerste worden Aziaten vaak verheven als de “modelminderheid”. Als zwarte mensen bijvoorbeeld ergens over klagen, zal iemand altijd zeggen: “Ja, kijk eens naar deze Chinezen die hier met niets zijn gekomen, een bedrijf zijn begonnen en nu meer verdienen dan de gemiddelde blanke. En hun kinderen maken allemaal rechte As en spelen cello. ” Op het eerste gezicht lijkt dit een positieve zaak voor Aziaten, maar het punt is dat het bijdraagt aan een zekere verwachting dat Aziaten in de VS overal in moeten excelleren. Dus als je echt goed bent in wiskunde, natuurlijk ben je goed in wiskunde! Je bent Aziatisch! Aziaten zijn goed in wiskunde! Het is niet omdat je vele uren hebt gestudeerd. Het is omdat je Aziatisch bent en Aziaten goed zijn in wiskunde.
Als blanke raak ik geïrriteerd door het feit dat mensen de neiging hebben te denken dat het in feite een sociale travestie is wanneer ik ergens in uitblink. Natuurlijk kon je dat doen, omdat je etniciteit het je gemakkelijk maakte. Aziaten in de VS ervaren vaak hetzelfde soort dingen – alleen erger. En, ironisch genoeg, afkomstig van blanke mensen.
Dan is er de kwestie van pure onwetendheid. Omdat ik een taalman ben, irriteert de term Aziatisch me om te beginnen omdat het zoveel omvat. Russen, Arabieren, Indiërs, Cambodjanen, Chinezen, Japanners… technisch gezien allemaal Aziaten. Zelfs als we de term beperken tot alles van Pakistan tot Indonesië en Japan, omvat dat nog steeds, weet u, de helft van de wereldbevolking. Alleen al het gebruik van de term Aziatisch op deze manier toont de totale onwetendheid van Amerikanen aan als het gaat om het differentiëren tussen Aziatische culturen. Het zegt veel dat wij Hispanics als anders zien dan ‘blanke’ Amerikanen, maar we kunnen geen onderscheid maken tussen iemand uit Bangladesh en iemand uit Korea.
Feitelijke vragen die ik mijn landgenoten (respectievelijk zwart en blank) heb horen stellen aan mensen uit Azië:
“Wat is het verschil tussen China en Japan?” “Wat is het verschil tussen India en China?”
Argh … het doet me pijn.
Hoe zouden we ons voelen als iemand uit China zou vragen wat het verschil was tussen Canada en Mexico, wat impliceert dat ze zijn in wezen hetzelfde?
Er is ook een kwestie van taal. Mijn Chinees is nu redelijk goed, maar eens was het dat niet. Het was belabberd. Maar zelfs als het belabberd was, als Chinese mensen me hoorden praten, werden ze doodgekieteld en vertelden ze me altijd hoe geweldig mijn Chinees was. Ze waren gewoon zo blij dat ik de tijd had genomen om een taal te leren die door slechts ongeveer een miljard mensen werd gesproken. Van een Chinees in de VS wordt echter niet alleen verwacht dat hij Engels spreekt, maar ook dat hij het perfect spreekt. Als hij een zwaar accent of een slechte grammatica heeft, zullen Amerikanen aannemen dat hij niet erg slim is. Als hij de moeite heeft genomen om als een autochtoon te spreken, is dat gewoon normaal.
Ten slotte is er het onvermogen om etnisch Aziatische mensen als Amerikanen te accepteren. Ik ken een etnisch Chinese jongen wiens familie sinds de Gold Rush in de VS woont. Als mensen hem vragen waar hij vandaan komt, zegt hij New York, want daar is hij geboren en getogen. Maar dat is vaak niet genoeg, aangezien ze daarop zullen reageren met: “Nee, waar kom je echt vandaan?”
Als laatste, slechts tangentieel gerelateerde opmerking, irriteert het me als Chinese mensen die in mijn land wonen naar mij verwijzen als 外国人. Je bent niet meer in Tianjin, oma.