Beste antwoord
Dit is een van mijn favoriete gedichten om over te schrijven in termen van symboliek. De verteller in dit gedicht beschrijft de scène in termen van duisternis en licht (“de bossen zijn mooi, donker en diep”). Hij heeft het over een sneeuwstorm “op de donkerste nacht van het jaar”. Niet alleen een donkere nacht – “de donkerste nacht.”
En toch zien we de sneeuw vallen, wit, lichtjes, terwijl hij stopt midden in deze bossen, nog een ander symbool van verdwaald zijn van misschien zelfs gevangen, en hij is alleen. Niemand behalve zijn paard is in de buurt. Geen geluid behalve het trillen van de belletjes aan de teugels.
Dus wat symboliseert deze scène? Een man, uit een storm, naar eigen keuze, stopend in de donkere en eenzame bossen. Waarom is hij hier? Als we kijken naar de symbolen van de kou, het donker, de diepe sneeuw, de stilte, kunnen we worden geleid om iemand te zien die de wanhoop nabij is, die de wereld wil verlaten. Hij is moe – van wat? Wie weet?
De menselijke conditie is niet gemakkelijk. Soms hebben we het gevoel dat we te veel hebben gehad en niet verder kunnen. Maar aan het einde krijgt de verteller dit inzicht niet één, maar twee keer: “Deze woorden zijn mooi, duister en diep / Maar ik heb beloften te houden / En mijlen te gaan voordat ik slaap / En mijlen te gaan voordat ik slaap. ”
De beloften symboliseren zijn verantwoordelijkheden jegens anderen en zichzelf. En niet één, maar twee keer zegt hij dat hij nog een lange weg te gaan heeft in het leven voordat hij slaapt of voordat hij sterft.
De reden dat ik zo van dit gedicht houd, is dat het zo lijkt eenvoudig bij een eerste lezing. Maar als je de concrete beelden isoleert, zie je de contrasten zo duidelijk. Het leven gaat over het nemen van beslissingen. Het is moeilijk en tegelijkertijd verlangen we naar rust en stilte in een wereld die, zoals een andere dichter zei, te veel met ons is.
Ik zit vast waar Robert Frost lesgaf, Pinkerton Academy in Derry , New Hampshire. Ik ben daar ook vaak op zijn boerderij geweest. Frost was niet erg goed in lesgeven, en hij was ook niet goed in landbouw. Maar hij vond zijn plaats onder de grootste als dichter.
Antwoord
Ik denk dat het succes van dit gedicht afhangt van de metaforen en niet van de symboliek. Deze opmerking klinkt misschien alsof ik picayune ben, maar het verschil is cruciaal in poëzie.
Frosts beklijvende gedicht is gebaseerd op een opeenvolging van bekende beelden gebaseerd op twee wegen die zich in het bos scheiden als een metafoor voor een moment van door zijn leven heen.
Terugkijkend op deze reis herinnert hij zich een kritische keuze die hij maakte die hem op het punt van het samenstellen van het gedicht bracht.
Een kruispunt is een zeer vertrouwd en vaak gebruikte afbeelding om een beslissingspunt in de reis van het leven te bereiken, zo gewoon dat het bijna een cliché is.
Maar wat het gedicht uitzonderlijk maakt, is het beeld van een geel bos. Dit is een opmerkelijke keuze – hout wordt altijd beschreven als groen, misschien s nachts zwart, misschien herfstkleuren , maar nooit alleen geel .
Een geel hout zou dan kunnen duiden op het seizoen midden in de herfst – de bladeren kleuren kleuren voordat ze verloren gaan. Het beeld duidt dus op zijn reis naar de dood. De weg die hij naar beneden keek en niet insloeg, was een zelfmoorddood.
Frost was een wrede man van het manisch-depressieve type die zijn familie martelde. Zelfmoord en dood liggen bij andere gelegenheden net achter zijn poëtische scènes.
Het gedicht “Stopping By the Woods on a Snowy Evening” is een openlijke beschouwing van zelfmoord. De weg die hij niet in het “kreupelhout” insloeg, was zijn beslissing om niet van het leven te beroven – en voor hem maakte die beslissing “het verschil”.