Beste antwoord
Hier is een voorbeeld van bewuste inspanning waar ik het grootste deel van mijn leven aan heb gewerkt. Ik ben opgegroeid in een patriarchaal huishouden met een erg boze vader. Mijn moeder leerde zijn woede niet te voeden. Haar methoden om hem te sussen waren talrijk. Als kind wist ik al dat er iets mis was, maar niet wat het precies was. Ik denk dat met deze twee primaire rolmodellen (eigenlijk heb ik er drie, en mijn grootmoeder was aardig, ik wilde aardig zijn), ik koos ervoor om mijn vader te zijn en ik was erg vatbaar voor woede toen ik een jonge vrouw werd. Maar ik wilde nooit een boos persoon zijn, maar het was gemakkelijk om daarheen te gaan. Ik haatte het om mensen van wie ik hield pijn te doen, en ik was me bewust van de zinloosheid van dingen kapotmaken.
Uiteindelijk kreeg ik zelfmedicatie en daarna in een psychiatrisch programma. Daar heb ik veel zelfhulpvaardigheden geleerd, en het allerbelangrijkste was dat ik veel woede naar mijn vader kon uiten.
Sindsdien heb ik jarenlang de bewuste poging gedaan om mezelf niet te uiten terwijl ik boos was. Als ik in een kamer ben met een boos persoon, loop ik weg, na uitleg heb ik geen gesprek meer met verheven stemmen. Ik tolereer nultolerantie voor schelden of terecht beschuldigen. Als ik de gevoelens van woede in me krijg, denk ik aan de trigger, ik kijk naar mijn opties en maak keuzes die goed voor me zijn en herstel MIJN gevoel voor evenwicht. Ik geef ook anderen recht op hun gevoelens van woede, en voel geen enkele verplichting om het te repareren.
Ik zou kunnen doorgaan, maar in wezen heb ik veel bewuste pogingen moeten doen om te heroverwegen, herschrijf en train mezelf opnieuw op alles wat ik wist, dacht of ooit geloofde over de basisemotie van woede. Nu ik 53 ben, weet ik niet eens zeker wanneer de laatste keer dat ik me boos voelde, was.
Het opzettelijk misbruiken van onschuldigen, zoals dieren en kinderen, als ik het wat energie zou geven, zou me met woede kunnen vullen, maar ik hebben zon grote woordenschat van woorden voor dingen geleerd, negatief, dat woede te simpel en te groot lijkt om toe te passen.
Antwoord
Wat als wat we beschouwen als bewustzijn iets heel anders is?
Laten we eens kijken of we kan uitzoeken wat het nog meer zou kunnen zijn.
- Bewustzijn is een illusie. ~ Nee, illusies moeten door iets worden gevoeld en welke zintuigen het ook zou moeten zijn, moet bewust zijn. Dus met dit argument kom je niet ver.
- Bewustzijn is een staat van zijn. ~ Nee, stenen bestaan ook, maar ze zijn niet bewust.
- Bewustzijn is een stukje van een universele geest. ~ Nee, als we allemaal deel uitmaakten van één geest, dan zouden we in staat moeten zijn om te communiceren zonder taal of contact. Misverstanden zouden onmogelijk moeten zijn.
- Bewustzijn wordt gecreëerd door een onsterfelijke geest die in een lichaam leeft. ~ Nee, als dit waar zou zijn, zouden herinneringen en persoonlijkheid niet mogen worden beïnvloed door medicijnen of schade aan de hersenen. Deze kunnen ook de zintuiglijke waarneming en wil beïnvloeden. Als geen van deze dingen verband houdt met iets buiten de hersenen, dan is er niets meer voor de geest om te voorzien.
- Bewustzijn zijn slechts chemische reacties. ~ Alle cellen hebben chemische reacties, maar je spieren en bloedcellen zijn niet afzonderlijk bewust.
- Alle levende cellen bevatten een klein beetje bewustzijn. ~ Nee. Als dit waar zou zijn, zouden planten en dieren groter dan mensen meer bewustzijn hebben.
- Bewustzijn is elektrische energie. ~ Batterijen hebben elektrische energie. Ze zijn niet bij bewustzijn.
- Bewustzijn is iets dat niet door de wetenschap kan worden verklaard. ~ Als dit waar was, zouden we ergens een gat moeten zoeken. Er zouden dingen moeten zijn die we waarnemen die in tegenspraak zijn met wat we weten over wetenschap, maar we zien dit niet. Bewustzijn wordt gecreëerd door cellen die energie gebruiken, een complexe structuur hebben en met elkaar communiceren. Dit komt overeen met de informatietheorie.
- Bewustzijn is zintuiglijke waarneming. ~ Nee, want waarneming is mogelijk zonder bewustzijn.
- Bewustzijn is actie. ~ Nee, want bewustzijn verdwijnt niet zonder reactie.
Dus, wat blijft er over?
Bewustzijn wordt gecreëerd door de hersenen en hangt af van het goed functioneren van de hersenen. Het is een dynamisch fenomeen en daarom is het mogelijk om in slaap of bewusteloos te zijn. De hersenen bevatten een bepaalde reeks sensorische en abstracte hulpmiddelen die kunnen worden gebruikt voor voorspelling en begrip. Het huidige bewijs suggereert dat begrip alleen mogelijk is door dynamische representatie te gebruiken binnen een actief dynamisch systeem. Met andere woorden, statische systemen zoals computers zouden het nooit kunnen bevatten. Een formeel bewijs hiervan is echter nog niet gevonden.
Laten we eens kijken naar een paar andere antwoorden:
- Kenneth: Neurowetenschappers en natuurkundigen geloven over het algemeen dat dit het laatste is.Maar – en niet vanwege het gebrek aan pogingen – hebben ze tot nu toe niet aangetoond dat bewustzijn kan worden teruggebracht tot het laatste, waar, bij wijze van spreken, bewustzijn gewoon de som zou zijn van al onze hersenhelften die samenwerken.
Het grootste probleem is dat dit vakgebied niet primair onder de domeinen van natuurkundigen of neurowetenschappers valt. Hun vermogen om het uit te leggen is dus nogal beperkt.
- Marc: Inventor of EGMI Theory of Everything.
Deze “theorie” van evolutionaire goedheid heeft enkele ernstige tekortkomingen. Het beweert bijvoorbeeld dat leven is ontstaan omdat energie het meest efficiënte gebruik van zichzelf zoekt. Energie heeft nooit een neiging vertoond om zichzelf efficiënt te gebruiken. Dit lijkt niets meer te zijn dan magisch denken. Het beweert dat virussen zich vóór cellen ontwikkelden, maar dat virussen zich niet zonder cellen kunnen voortplanten. Het is volkomen onjuist in zijn poging om emotie en automatische systemen in verband te brengen met bewustzijn.