Beste antwoord
Ik vind het soms gemakkelijker om echte tweerichtingscommunicatie uit te leggen door voorbeelden te tonen waarbij één communicatie partner heeft meer ervaring dan de ander en moet daarom heel goed naar de ander luisteren om de communicatie wederzijds te laten zijn.
Ik werk met mensen met een communicatieve handicap en het is mijn taak om ouders, andere familieleden en personeelsleden te onderwijzen en te begeleiden bij het scheppen van de sociale omgeving die bevorderlijk is voor sociale, wederkerige, vreugdevolle tweerichtingscommunicatie en de omgeving waarin de minst ervaren communicatiepartner hun communicatieve vaardigheden en kennis kan ontwikkelen. / p>
Dat wil zeggen een omgeving waarin mensen met autisme, verstandelijke handicaps, ernstige en meervoudige leerstoornissen, dementie, BD enz. meer kunnen leren over de geneugten en technische aspecten van wederzijdse communicatie.
Ik gebruik vaak voorbeelden uit mijn eigen werk, en ik heb hieronder een mooi voorbeeld toegevoegd, dat laat zien hoe zelfs mensen met zeer beperkte toegang tot communicatie tweerichtingscommunicatie kunnen aangaan en hiervan kunnen genieten.
De eerste video toont het begin van dit soort interactie :
De tweede video toont de ontwikkeling van deze interactie in de loop van de tijd.
Het model van dit soort interactie is zowel eenvoudig als een enorme complexiteit . Het model is ‘het natuurlijke model’ van communicatieontwikkeling, gebaseerd op onze uitgebreide kennis over hoe babys doorgaans leren communiceren. Dat is. indien omringd door afgestemde, emotioneel beschikbare, positieve interactiepartners (meestal ouders, verzorgers) die hun eigen initiatieven tegenhouden, blijven afstemmen en hun eigen reacties opbouwen op wat de baby net deed, zal de normaal ontwikkelde baby natuurlijk leren om neem deel aan, besteed aandacht aan, reageer op, luister naar en luister graag naar de stemmen van anderen, kijk naar andermans ogen en gezichten, en word gaandeweg zeer responsief voor en geïnteresseerd in andere mensen.
A eenvoudig model van hoe dit soort vroege interacties eruit zien is dit.
- de andere persoon doet iets → 2. je probeert, gevoelig, afgestemd om te reageren op een manier die jij interessant vindt → 3 . indien interessant en relevant, zal dit de interesse van de ander wekken, en zij zullen nieuwe input geven of hun eerdere input herhalen → 4. je kunt hier dan nogmaals op reageren, enzovoort.
Natuurlijk zullen de interacties gaandeweg meer initiatieven mogelijk maken van de meer ervaren c ommunication partner. Maar als iemand worstelt om wederkerigheid te creëren, kan het een heel goed idee zijn om deze principes van vroege communicatie te onderzoeken, waarbij je bewust meer ruimte creëert voor je communicatiepartner.
De aanpak waarmee ik werk (en die te zien is in de clips hierboven), heet Intensive Interaction.
Antwoord
Telkens wanneer het communicatieproces plaatsvindt, moet je in één ding duidelijk maken dat communicatie in beide richtingen is belangrijk. Wanneer je aan de technologische kant komt, is communicatie een proces waarbij informatie wordt verzonden van de afzender van de bron naar de ontvanger op de bestemming.
Je kunt de informatie op twee manieren verzenden, namelijk door de eenrichtingscommunicatie te gebruiken of door tweerichtingscommunicatie . Eenrichtingscommunicatie is een proces waarbij alleen mensen worden afgenomen dat u alleen gegevens kunt verzenden of ontvangen. Terwijl de tweerichtingscommunicatie niets anders is dan het proces van het verzenden van de gegevens en het hebben van zowel verzenden als ontvangen. Het beste voorbeeld van tweewegcommunicatie is een telefoontje. Tijdens het gesprek kunt u uw mening aan de andere persoon vertellen en de persoon kan hierop reageren.