Beste antwoord
1. … als je na een warme, zonnige dag thuiskomt, helemaal bezweet … je haast je gewoon naar de badkamer en neemt je een gevoelvol bad. Hemel!
2 … Als je per ongeluk een oude kennis van jou ergens na een jaar of zo …..! En dan realiseer je je dat de tijd zo snel vliegt!
3. … als je een nieuwe jurk koopt .. en je kunt geen ander werk doen met je hele hart erin totdat je die jurk niet een keer probeert nadat je thuis bent gekomen! En ja, recensies ook: Hoe zie ik eruit deze jurk” ! van elke aanwezige persoon om je heen! : D
4..Wanneer iemand je zijn pasgeboren baby geeft! 🙂
5. ..wanneer je op een openbare plaats / bijeenkomst bent … en een baby / kind passeert een glimlach naar je … alsof je hem al lang kent! Onschuld! 🙂
6 … wanneer je grootouders je verhalen vertellen over hun jonge dagen met die glans in hun ogen … (dat hun eigen kinderen en kleinkinderen eindelijk tijd voor ze hebben!) hoe ze hebben gezien hoe “India onafhankelijk werd” en al die verhalen over hun eigen moed! Hoe de dingen toen zo anders waren. En ze hebben zoveel gezien, bijna meer dan de helft van de eeuw ging door hun ogen! Onze wereld: toen en nu! En de hele tijd die je gewoon zou kunnen doen is “WOWWWWWW …”
7 … Als je een middagdutje doet, een intense diepe slaap en als je s avonds wakker wordt, ben je net als, “oh god! morgen..Hoe lang heb ik geslapen” … maar plotseling realiseer je je dat het “gewoon avond is ….!
8 …. Als je daarnaar smst” iemand “, meer dan een vriend van jou aan wie je” nog niet hebt gebiecht “en je realiseert je niet eens wanneer die glimlach / blos op je gezicht was verschenen en je vriend het voortdurend opmerkte je met al die blos en glimlach en al die plotseling zeggen ze, “hey! wat koken met al die glimlach ?? “En je doet net alsof” wat … wat een glimlach … wie, waar, wanneer, hoe … “Maar zelfs jij weet” JE BENT GESCHROEFD! BIG TIME “: D
9 … wanneer je na maanden van de universiteit en op het vliegveld / station weer naar huis gaat, zijn je ouders, familie of vrienden er om je te ontvangen en zodra je van boord gaat, je ogen zoeken ze gewoon op en daar ben je bij de aanblik van ze. je rent gewoon als een gekke hond naar ze toe en springt er letterlijk overheen en het kan me niks schelen als anderen als buitenaardse wezens naar je staren! Je wilt gewoon geniet van het moment nadat je je geliefden na eeuwen hebt gezien!
* wordt bijgewerkt als er iets nieuwe opkomst * kan zich alleen deze nu herinneren .. 🙂
Antwoord
Ik word vaak getroffen door de simplistische schoonheid die ontstaat wanneer een auteur begint te spelen met de gebruikelijke structuur van zinnen. Veel mensen leren op de basisschool zinnen op een bepaalde manier te construeren, en verschillen zelden van de eenvoudigste structuren.
De meesten van ons hebben geleerd (tenminste in het Engels) dat zinnen een onderwerp, een werkwoord bevatten en interpunctie. Misschien lieten je leraren je op de laatste basisschool of de vroege middelbare school met clausules spelen, in de hoop wat schoonheid in je taal te introduceren. Wanneer men echter vasthoudt aan zulke rigide concepten als “bijvoeglijke naamwoorden zullen altijd voor het zelfstandig naamwoord komen dat ze beschrijven”, verliest men een groot deel van de vrijheid. Dat leidt ons overigens (of misschien niet) naar het eerste concept dat volgens mij een mooie structuur creëert.
Anastrophe:
Je hebt hier eerder van gehoord, hoewel je het misschien niet als zodanig hebt geïdentificeerd. Herinner je je de kleine groene kerel uit Star Wars nog? Ja, Yoda is niet alleen een ongelooflijke Jedi, hij is ook de koning van Anastrophe.
Anastrophe is de literaire term voor wanneer de volgorde van een zelfstandig naamwoord en zijn bijvoeglijk naamwoord wordt uitgewisseld. Een voorbeeld uit de onderstaande bron is: “Hij sprak over tijden, verleden en toekomst, en droomde van dingen die zouden zijn”, in tegenstelling tot de veel minder dramatische: “Hij sprak over tijden uit het verleden en de toekomst en dingen om van te dromen.”
Anastrofes zijn verfrissend om over te komen, deels omdat we die volgorde van woorden niet verwachten, en deels omdat maar weinig mensen op deze manier spreken. Door de standaard van algemeen gebruik te doorbreken, voegt de schrijver meer gewicht toe aan zijn boodschap.
Mijn favoriete voorbeeld: “Zodra hij het had geschreven, realiseerde hij zich dat het een anastrofe was.”
Volgende op de lijst met interessante dingen die gedaan moeten worden met zinnen: Chiasmus!
Nu betreden we het land waar geweldige quotes worden verbouwd. JFK gebruikt een chiasmus in misschien wel zijn meest opmerkelijke citaat, mijn zoon Bill Shakespeare was er dol op, en Voltaire kon niet anders dan meedoen (dat verdomde ding van vrije meningsuiting van hem …) In het Grieks betekent de term diagonale opstelling, en verwijst naar wanneer woorden of ideeën worden verwisseld in opeenvolgende clausules of zinnen. Dit illustreert de vreemde, maar waarheidsgetrouwe realiteit die inherent is aan het gezegde.
Voorbeelden:
- “Vraag niet wat uw land voor u kan doen, vraag wat u voor uw land kunt doen.” (JFK)
- “Overtreding is eerlijk en eerlijk is fout.” (Witches in Macbeth)
- “Je kunt de patriot uit het land halen, maar je kunt het land niet uit de patriot halen.” (Algemeen voorbeeld, maar het klinkt alsof het uit de Onafhankelijkheidsoorlog zou kunnen komen.)
- “Het instinct van een man is om alles te achtervolgen wat van hem af vliegt, en te vliegen van alles wat hem achtervolgt.” (Voltaire)
Ten slotte zou elke analyse van mooie taal naar poëzie moeten kijken, en dit antwoord is niet immuun. Caesura verwijst naar een onderbreking in een dichtregel, die meestal wordt opgemerkt bij het hardop voorlezen van het gedicht. Een caesuur kan op natuurlijke wijze ontstaan, zoals in “The Star-Spangled Banner”, of abrupt, zoals in A Winter’s Tale . Grappig genoeg krijgen Amerikaanse schoolkinderen bijna elke ochtend te maken met een caesuur als ze de belofte van trouw zeggen (ja, ik weet dat het een beetje eng is om zesjarigen trouw te laten zweren aan een stuk synthetische stof gemaakt in China, we werken eraan ). De woorden luiden “… één natie onder god …”, maar het wordt vaak gesproken als “… één natie || onder god.” Ik heb talloze oudere mannen mensen horen uitschelden omdat ze het verkeerd zeiden, zonder de fijne kneepjes van onze taal en verzen te beseffen.
Al met al geloof ik dat taal iets moois is, en in welke vorm het bericht ook vereist. Het is verfrissend om ongebruikelijke of creatieve zinsstructuren te zien, en effectief gebruik kan een grote rol spelen bij het ondersteunen van wat de auteur probeert te zeggen.
Bronnen: