Beste antwoord
Substraatniveau fosforylering is wanneer ADP wordt omgezet in ATP door de directe overdracht van een fosfaatgroep. De fosfaatgroep wordt gedoneerd of overgedragen vanuit een gefosforyleerd tussenproduct. Dit staat in tegenstelling tot oxidatieve fosforylering, waarbij een chemiosmotische gradiënt wordt gebruikt om het fosforyleringsproces aan te drijven.
Een eenvoudige manier om aan het verschil te denken is dat in substraatniveau de fosforylering een direct proces is, zonder middelste man. Het fosfaat komt van het ene molecuul (het tussenproduct) en wordt direct overgebracht naar het andere (het ADP). De energie voor de fosforylering van ADP wordt rechtstreeks geleverd door het verbreken van de hoogenergetische fosfaatbinding op het tussenliggende molecuul. Dit wordt reactiekoppeling genoemd.
Oxidatieve fosforylering heeft tussenpersonen in de vorm van NADH en de elektronentransport-enzymen. Het fosfaat komt uit een pool van anorganische fosfaten in plaats van rechtstreeks uit een ander molecuul, en de energie om de ADP te fosforyleren komt van de protongradiënt, niet van gekoppelde reacties.
De bekendste voorbeelden van fosforylering op substraatniveau zijn gevonden in de glycolyse-route. De ATP wordt geproduceerd in de pay-off-fase van glycolyse door de werking van de enzymen fosfoglyceraatkinase en pyruvaatkinase. Een ander voorbeeld van het proces is te zien in de fosfocreatine-route, en het verantwoordelijke enzym is creatinefosfokinase.
Antwoord
Fosforylering op het substraatniveau is wanneer ADP wordt omgezet in ATP door de directe overdracht van een fosfaatgroep. De fosfaatgroep wordt gedoneerd of overgedragen vanuit een gefosforyleerd tussenproduct. Dit staat in tegenstelling tot oxidatieve fosforylering, waarbij een chemiosmotische gradiënt wordt gebruikt om het fosforyleringsproces aan te drijven.
Een eenvoudige manier om aan het verschil te denken is dat in substraatniveau de fosforylering een direct proces is, zonder middelste man. Het fosfaat komt van het ene molecuul (het tussenproduct) en wordt direct overgebracht naar het andere (het ADP). De energie voor de fosforylering van ADP wordt rechtstreeks geleverd door het verbreken van de hoogenergetische fosfaatbinding op het tussenliggende molecuul. Dit wordt reactiekoppeling genoemd.
Oxidatieve fosforylering heeft tussenpersonen in de vorm van NADH en de elektronentransport-enzymen. Het fosfaat komt uit een pool van anorganische fosfaten in plaats van rechtstreeks uit een ander molecuul, en de energie om de ADP te fosforyleren komt van de protongradiënt, niet van gekoppelde reacties.
De bekendste voorbeelden van fosforylering op substraatniveau zijn gevonden in de glycolyse-route. De ATP wordt geproduceerd in de pay-off-fase van glycolyse door de werking van de enzymen fosfoglyceraatkinase en pyruvaatkinase. Een ander voorbeeld van het proces wordt gezien in de fosfocreatine-route, en het verantwoordelijke enzym is creatinefosfokinase.