Beste antwoord
Un ”is het onbepaalde mannelijke lidwoord (a of an, in het Engels), gebruikt voor een mannelijk zelfstandig naamwoord. “Une” is de vrouwelijke versie, gebruikt voor vrouwelijke zelfstandige naamwoorden.
Bijvoorbeeld: jai un stylo (stylo is mannelijk, dus we gebruiken “un”) Ik heb een pen.
Tu as une gomme? (Heb je een gum?) Gum is vrouwelijk in het Frans, daarom gebruiken we “une”)
Blijf leren. 🙂
Goede moed!
Antwoord
De “imparfait” wordt in het Engels de “imperfecte” genoemd. Perfect in het Latijn betekent voltooid en “im” betekent niet. Daarom, als je het onvolmaakte in een zin gebruikt, zeg je dat de actie niet is voltooid. Dat betekent niet dat het niet werd afgemaakt, het betekent gewoon dat de spreker het einde van de actie niet voor ogen heeft.
Neem bijvoorbeeld de zin “Ik was aan het eten toen mijn vrienden arriveerden. ” In deze zin werd mijn avondmaal onderbroken door een gebeurtenis die plaatsvond. Heb ik mijn avondeten op? Misschien wel misschien niet. Ik heb je de informatie niet gegeven.
Een ander voorbeeld zou zijn: “Ik zwom toen ik de haai zag”. Negeerde ik de haai en maakte ik mijn duik af of ben ik verdomme uit de oceaan gekomen? Nogmaals, het antwoord is misschien ja, misschien nee. Ik heb je de informatie niet gegeven. Mensen praten de hele tijd op deze manier.
Het onvolmaakte wordt in het Engels vaak weergegeven met “gewend”. Bijvoorbeeld de zin Ik woonde in New York. duidt op een staat van zijn, in dit geval leven. Voor staten van zijn gebruikte je het onvolmaakte in het Frans. Een ander voorbeeld zou zijn: “Toen ik 16 jaar oud was, kon ik zelf een hele grote pizza eten.” In het Frans zou je het onvolmaakte “Lorsque j’avais 16 ans…” gebruiken omdat leeftijd een staat van zijn is.
Het imperfecte wordt ook gebruikt voor herhaalde acties in het verleden. Bijvoorbeeld: “À l’école secondaire, je promenais mon chien chaque après-midi.” gebruikt het onvolmaakte voor het werkwoord “promener”. Een ander voorbeeld zou zijn: “Ma famille visitait mes grootouders-ouders chaque semaine lorsque j’étais jeune.” Hier staat het werkwoord “visiter in het imperfectieve omdat de handeling werd herhaald.
Het imperfecte wordt ook gebruikt om emoties uit te drukken. Neem bijvoorbeeld de zinnen: “Lorsque j’étais jeune, j’avais un chien. J’aimais mon chien. ” De tweede zin drukt een emotie uit, dus het werkwoord “aimer” wordt gebruikt in het onvolmaakte omdat een emotie een staat van zijn is. Je kunt vijf minuten lang niet van iemand houden. Dat druist in tegen de definitie van liefde. Neem diezelfde zinnen nog een keer, maar zet deze keer het werkwoord “aimer” in de passé composé. “Lorsque j’étais jeune, j’avais un chien. J’ai aimé mon chien. ” Door “aimer” in de passé composé te plaatsen, laat het zien dat ik van mijn hond hield en daarna niet meer van hem hield. Misschien heeft hij me gebeten en kon ik hem niet vergeven. Misschien schonk hij geen aandacht aan mij en kon ik het hem niet vergeven. Wat de reden ook mag zijn, door de passé composé te gebruiken, heb ik aangegeven dat de staat van liefhebben voorbij is.
Neem het werkwoord “vouloir”. Ik zou kunnen zeggen: “Je voulais payer une voiture à ma femme pour son anniversaire.” Door het werkwoord in het onvolmaakte te plaatsen, duid ik een staat van zijn aan. Ik wil met de auto voor mijn vrouw voor haar verjaardag omdat ik van haar hou. Als het werkwoord wordt gebruikt in de passé composé, verandert de betekenis. “J’ai voulu payer une voiture à ma femme pour son anniversaire.” In de zin staat nu dat ik voor mijn vrouw voor haar verjaardag een auto voor mijn vrouw wilde kopen en daarna niet meer een auto voor haar wilde kopen. Misschien ben ik er net achter gekomen dat ze met mijn beste vriendin slaapt en kan ik nu geen auto voor haar kopen.
Nu over op de voorwaardelijke. De voorwaardelijke tijd, zoals de naam al aangeeft, wordt gebruikt als u over een aandoening wilt praten. Je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen: “Si tu voulais m’aider demain, je serais bien reconnaissant. “(Als je me morgen wilde helpen, zou ik je zeer dankbaar zijn.) Merk op dat” si “wordt gebruikt met het werkwoord vervoegd in de onvolmaakte tijd. Het is nooit mogelijk om “si” te gebruiken met een werkwoord in de voorwaardelijke tijd. “Si” wordt gebruikt in het deel van de zin dat de voorwaarde uitdrukt. De voorwaardelijke tijd wordt gebruikt om de mogelijke uitkomst van de aandoening uit te drukken.
Je zou tegen je kind kunnen zeggen: “Si tu voulais une auto, tu devrais te trouver un emploi.” (Als je een auto wilt, moet je een baan krijgen.) Nogmaals, “si” wordt gebruikt in het deel van de zin dat de voorwaarde uitdrukt. De voorwaardelijke tijd wordt gebruikt in het deel van de zin dat de mogelijke uitkomst van de aandoening uitdrukt.
Er is een speciaal gebruik van de voorwaardelijke tijd die je in het Engels niet zult vinden. In de zin: “Jean Tremblay aurait cambriolé trois commerces cette semaine.” het gebruik van de voorwaardelijke is om de auteur te beschermen tegen vervolging wegens smaad. De equivalente constructie in het Engels zou “vermeend” of “zogenaamd” gebruiken. Je zou deze zin dus vertalen als “Jean Tremblay zou deze week in drie bedrijven hebben ingebroken.”In het Engels gebruik je” naar verluidt “zodat je Jean Tremblay niet ronduit beschuldigt van inbraak in drie bedrijven, en dus jezelf legaal beschermt. In het Frans, door de voorwaardelijke in de zin hierboven te gebruiken, beweer je niet ronduit dat Jean Tremblay in drie bedrijven heeft ingebroken en jezelf dus wettelijk beschermt.