Beste antwoord
Volgens sommige woordenboekdefinities krijg ik de indruk dat Spartanen erom bekend stonden dat ze alleen zoveel mogelijk van hun vijanden afnamen persoonlijk dragen en nog steeds snel blijven in de strijd en hun kampementen strategisch mobiel.
Het was een oorlogsstrategie om grote hoeveelheden schatten achter te laten in een beperkt gebied en een leger gretig de buit te laten laden tot een punt waar ze alleen gemotiveerd waren om hen te verdedigen en niet bereid waren om gunstiger posities in te nemen, waardoor ze binnen de perken gehouden werden voor een gemakkelijke slachting.
Het zet me aan het denken over onze consumenteneconomie.
Deze strategie wordt gebruikt om levende apen te vangen door een vrucht in een holle kokosnoot te doen die aan een boom is vastgemaakt. De aap weigert het fruit in de kokosnoot los te laten, ondanks dat hij wordt omringd door menselijke ontvoerders.
In 2012 liet ik alles achter wat ik niet in mijn auto kon pakken en vertrok naar Seattle, Washington. Alles kwijtraken is een zeer bevrijdende ervaring.
Nadat ik zoveel rotzooi van de hand deed, evalueer ik nu de langdurige relatie met alles wat ik wil kopen. Zoals hoe vaak zal ik die metaaldetector gebruiken? Waar kan ik zelfs een metaaldetector gebruiken zonder daadwerkelijk te betreden of te stelen van andermans land?
Ik ben ook vastbesloten om geen huis meer te bezitten en alleen te huren, omdat je nooit weet wat gebeurt als uw grondwater plotseling vervuild raakt of als er een andere ecologische ramp met uw eigendom gebeurt als gevolg van industriële deregulering.
Antwoord
Een vreemde vraag; Spartanen waren krijgers, met hun slaven die al het werk deden, van het ploegen van de velden tot de bouw tot het schoonmaken en koken. Ze hadden geen familie afgezien van hun mede-Spartaanse krijgers, en hoewel ze trouwden en kinderen kregen, terwijl deze hele praktijk zogenaamd clandestien was, was het gezinsleven geen deel van hun leven, dat wil zeggen, totdat ze oud werden. (Ik weet niet zeker hoe oud, 30? 40? Jaar oud). De (gezonde?) Kinderen werden opgevoed en vanaf jonge leeftijd en daarna begonnen ze te trainen om krijgers te worden. Vrouwen hadden geen inferieure sociale status dan mannen, maar vrije Spartanen waren de vechters, de elite. Ze kenden ook lezen en schrijven, in een hoger percentage dan de Atheners, en kenden zowel vechten als lezen en schrijven.
Ze waardeerden vooral moed eerst en dan discipline. Andere waarden waren niet zo belangrijk, zo niet belangrijk. Het was niet de typische samenleving, en helemaal niet zoals Athene, maar dat maakt ze niet inferieur aan de Atheners helemaal.