Beste antwoord
Hier zijn tien voorbeelden van enkele kunstenaars die regelmatig (d) tot nadenken stemmend werk maken (in het bijzonder bestelling).
1. Pawel Kuczynski ( Pawel Kuczynski – Strona główna / Home ) – Een opkomend Poolse kunstenaar die een aantal “tekenfilms” die sociale en politieke normen in twijfel trekken:
2. MC Escher ( De officiële website ) – Een van mijn favorieten aller tijden. Zijn kunst spreekt het wiskundige / ruimtelijke brein aan, en lijkt altijd iets nieuws te onthullen als je er lang genoeg naar staart:
3. Leonardo Da Vinci ( Leonardo Da Vinci – The complete werken ) – Mensen komen al eeuwen met theorieën over Het Laatste Avondmaal en de Mona Lisa. Ik denk echter dat de schetsen van zijn uitvindingen behoorlijk provocerend zijn:
4. Mark Ryden ( Mark Ryden ) – De “god-vader van het popsurrealisme”, hij heeft een soort kewpie-poppen-op-crack-stijl die me doet nadenken:
5. Salvador Dali ( Salvador Dali ) – Ik ben verplicht om Dali in deze lijst te plaatsen omdat hij, net als Escher, een van de groten is. Al zijn schilderijen van smeltende klokken fascineren me:
6. Banksy ( Banksy ) – Een van de coolste graffitikunstenaars ooit, heeft ook een aantal prachtige tot nadenken stemmende traditionele binnen-werken te zien op zijn site:
7. Tokio Aoyama ( TOKIO AOYAMA ) – Men kan de moderne psychedelische kunstbeweging niet buiten beschouwing laten bij het herzien van tot nadenken stemmende kunst. Tokio Aoyama is een kunstenaar die afkomstig is uit een klein stadje in het noorden van Japan. Zijn schilderijen zullen volgens hem de moderne kunsttrends van het huidige Japan met de wereld delen.
8. John Stezaker ( John Stezaker – 35 kunstwerken, biografieën en shows op Artsy ) – Er zijn collagekunstenaars en er is John Stezaker. Hij was in staat om veel gewone fotos te maken en ze zo te herschikken dat iedereen er twee keer naar zou kijken:
9. Claes Oldenburg ( Claes Oldenburg & Coosje van Bruggen ) – Oldenburg is een lastige kunstenaar, want hij neemt gewone voorwerpen en laat je ze op buitengewone manieren bekijken. Hoewel zijn werk eenvoudig genoeg lijkt, ga je zelf een van deze bezoeken, en je zult beseffen hoe slim hij is. Je zult denken:
10. Alle kunst bij Burning Man ( Burning Man – Welcome Home ) – Serieus … alles:
Ik weet dat niet al deze je verlangen naar kunst met filosofische ondertonen zullen bevredigen. Hopelijk heb ik je in ieder geval een paar nieuwe kunstenaars gegeven om over na te denken.
Antwoord
Ad Reinhardt: Red Abstract, 1952
Ik ben er niet helemaal van overtuigd dat het zo fascinerend is, maar ik durf te raden waarom sommige mensen denken dat het zo is.
Het bepalende moment van de ontwikkeling van de beeldende kunst in de twintigste eeuw was de breken met de eis dat kunst figuratief moet zijn; dat het niet langer nodig was om de wereld op een of andere manier realistisch weer te geven. Deze evolutie betekende dat het uitgebreide vocabulaire van de beeldende kunst kon spreken over filosofische en metafysische concepten die buiten het bereik van de representatieve kunst liggen, wat, niet verrassend, veel ruimte liet voor dubbelzinnige lezingen door een publiek dat gewend was de wereld gespiegeld te zien zoals ze die altijd hadden begrepen.
Natuurlijk reageerden sommige mensen vijandig, maar de onbevooroordeelde realiseerde zich dat het concept van realisme relatief was en dat moderne kunst waarheden kon onthullen die alleen door een nieuwe taal konden worden uitgedrukt, en de ongrijpbaarheid van deze taal was een deel van zijn allure. Het is het onkenbare en mysterieuze dat, in zijn beste vorm, degenen beloont die een voorliefde hebben voor het idee, en dat een bevredigende verklaring is niet mogelijk – of wenselijk.
Het is vermeldenswaard dat ik, toen ik student was, nogal verliefd was op dit soort vragen die een integraal onderdeel zijn van hedendaagse kunst, en tamelijk ongeïnteresseerd in kunst van vóór de twintigste, die ik saai vond en vaak ideologisch gebonden aan religie of heersende klassebelangen. Nu is het tegenovergestelde waar; ik heb geen grote voorliefde meer voor kunst uit de late twintigste eeuw en heb een diepte van betekenis in de figuratieve kunst die het abstractionisme moeilijk zou kunnen ontmoeten. Vreemd genoeg geloof ik dat de kennis die is opgedaan in de periode dat ik hedendaagse kunst bestudeerde, een solide basis vormde om het werk van de klassieke kunstenaars in zich op te nemen.