Beste antwoord
Hetzelfde concept betekent verschillende betekenis in een ander paradigma.
Paradigma is het minimumaantal concepten vereist om de realiteit te begrijpen.
Zoals het woordenboek zegt:
Sociaal paradigma is een gevestigde theorie dat begeleidt het denken en onderzoek in de sociologie. Er zijn drie belangrijke theoretische paradigmas:
- structureel functionalisme (Auguste Comte, Emile Durkheim, Herbert Spencer, Talcott Parsons en Robert Merton)
- sociaal conflict (Marx)
- symbolisch interactionisme. (Weber en Mead)
Structuurfunctionaliteit richt zich op hoe de samenleving is georganiseerd en hoe sociale instellingen voorzien in de behoeften van mensen die binnen een collectiviteit leven. Het marxistische paradigma leidt onderzoeken naar het gebruik en misbruik van macht binnen en tussen sociale systemen. Symbolisch interactionisme richt zich op hoe individuen de samenleving beïnvloeden en worden beïnvloed. Het begeleidt onderzoeken naar hoe de regels van de samenleving elke dag opnieuw worden gecreëerd door onze interacties met elkaar.
Structuur-functionalisme (consensus)
Structuurfunctionaliteit berust op een “organische” analogie van de menselijke samenleving als zijnde “als een organisme”, een systeem van onderling afhankelijke onderdelen die functioneren ten behoeve van het geheel. Dus, net zoals een menselijk lichaam bestaat uit onderdelen die functioneren als een onderling afhankelijk systeem voor het voortbestaan van het organisme, zo bestaat de samenleving uit een systeem van onderling afhankelijke instellingen en organisaties die functioneren voor het voortbestaan van de samenleving.
op basis van de successen van biologen in het begrijpen van het menselijk lichaam, kozen functionalisten een soortgelijke benadering voor het begrijpen van menselijke sociale systemen. Sociale systemen werden opgesplitst in hun “delen” of instellingen (gezin, onderwijs, economie, staatsbestel en religie), en deze delen werden onderzocht om erachter te komen hoe ze werkten en hun belang voor het grotere sociale systeem. De grondgedachte was dat als wetenschappers konden begrijpen hoe instellingen werkten, hun prestaties konden worden geoptimaliseerd om een efficiënte en productieve samenleving te creëren. Deze benadering bleek zeer succesvol te zijn en is de overheersende filosofie die de sociologie op macroniveau vandaag de dag leidt.
Structuurfunctionaliteit ontstond gedeeltelijk als een reactie op de beperkingen van de utilitaire filosofie, waarin mensen als strikt rationeel werden beschouwd , berekenende ondernemers in een vrije, open, ongereguleerde en concurrerende markt. Het principe van functionalisme, en de fundamentele bouwsteen van alle sociologie, is dat mensen zich in groepen anders gedragen dan als individuen. Groepen hebben als het ware een “eigen leven”. Of, zoals je misschien van een socioloog hoort: het geheel is groter dan de som der delen. Hoe dan ook, het punt is, dat net zoals de onzichtbare hand van orde economische relaties kan sturen, sociale krachten sociale relaties kunnen sturen, en zo voor de samenleving zeer positieve resultaten kunnen opleveren (vrijwilligerswerk, democratie, wetten, morele en ethische normen voor gedrag, gezins- en onderwijssystemen, gemeenschappen) en zeer negatieve resultaten (discriminatie, georganiseerde misdaad, moreel verval, oorlogvoering, armoede).
Het idee van de functionalisten was om een maatschappijwetenschap te creëren die de delen van menselijke sociale systemen en laat ze werken voor de verbetering van iedereen. En het is de taak van sociologen om wetenschappelijke principes te gebruiken om de best mogelijke samenleving te helpen creëren.
Hieronder staan de centrale principes van de functionalistische benadering om menselijke sociale systemen te begrijpen. We zullen deze principes in deze cursus gebruiken om een functionalistisch perspectief te krijgen op de sociale problemen waarmee Amerika vandaag wordt geconfronteerd.
- De samenleving als een systeem van onderling verbonden onderdelen die functioneren voor het welzijn van het geheel. Het functionalistische perspectief gaat er dus van uit dat alle leden van (een democratische) samenleving sociale problemen bekijken vanuit een positie van relatieve consensus en begrijpen dat sociale instituties moeten worden aangepast om te kunnen voldoen aan veranderingen in de sociale en fysieke omgeving. Het functionalistische perspectief is gebaseerd op consensus. Belangrijk is dat deze consensus zich richt op het welzijn van de samenleving als geheel; subgroepen van de samenleving moeten bereid zijn op te offeren voor het welzijn van het geheel. Het functionalistische perspectief lijkt misschien hard in de toepassing en negeert soms schade aan subgroepen van de bevolking om te voorzien in de overlevingsbehoeften van de hele samenleving. Houd er rekening mee dat functionalisme altijd gericht is op wat goed is voor het geheel. Terwijl we verschillende filosofische grondslagen van de sociologie onderzoeken, zullen we de voor- en nadelen van dit perspectief bekijken.
- Alle sociale systemen hebben vier sleutelfuncties: aanpassing, doelverwezenlijking, integratie, latentie. Deze functionele vereisten komen grofweg overeen met de vijf instellingen van menselijke samenlevingen: Aanpassing: productie en distributie van goederen en diensten: de economie.Bereiken van het doel: het schrijven en handhaven van de regels: het staatsbestel. Integratie: voortplanting en socialisatie van kinderen; integratie van sociale activiteiten: gezin en onderwijs. Latentie: een systeem van waarden en overtuigingen: religie.
- Sociale actie vindt plaats als een dynamisch evenwicht binnen een sociaal systeem van culturele normen en institutionele structuren. Dynamisch evenwicht betekent dat de samenleving altijd verandert, waarbij elke functionele imperatief (d.w.z. sociale instelling) zich moet aanpassen aan veranderingen in andere instellingen. Zoals we zullen leren bij het verkennen van het conflict / kritische perspectief, lijkt het functionalistische perspectief misschien niet voorbereid op veranderingen die optreden als gevolg van machtsmisbruik. Toch kan dit perspectief zeer nuttig zijn bij het begrijpen van lopende aanpassingen aan sociale instellingen als reactie op veranderingen in de andere instellingen. Het kan een goed hulpmiddel zijn om eerdere veranderingen te begrijpen en om te anticiperen op toekomstige veranderingen in de samenleving. In Sociology 235 zullen we structuurfunctionaliteit voornamelijk gebruiken als leidraad voor het begrijpen van (maatschappelijke) problemen op macroniveau. En hoewel structuurfunctionaliteit goed is toegerust om maatschappelijke conflicten te analyseren en te begrijpen, zullen we het vooral gebruiken om te begrijpen hoe sociale orde mogelijk is.
Marxisme (Conflict)
Hoewel Karl Marx idee van een communistische utopische samenleving faalde vanwege een ontoereikend begrip van de menselijke motivatie en organisatie, evenals een vertrouwen op de gebrekkige arbeidstheorie van waarde (Zie: The Labour Theory of Value door Donald C. Ernsberger en reactie door Salvor Hardin ), is zijn identificatie van mogelijke problemen met menselijke sociale systemen nog steeds een cruciaal element van alle sociale wetenschappen. Zijn hypothesen dat menselijke samenlevingen voldoende georganiseerde en opzettelijke uitbuiting door machtige elites kunnen ervaren om tot hun ineenstorting te leiden, hebben voldoende steun gekregen zodat de burgers moeten zich bewust zijn van deze potentiële problemen en voortdurend waken tegen het worden ervan oo ernstig.
Hieronder staan de centrale principes van de marxistische benadering om menselijke sociale systemen te begrijpen. We zullen deze principes tijdens deze cursus gebruiken om een marxistisch perspectief te krijgen op sociale problemen in Amerika.
- De samenleving als een systeem van concurrerende partijen in conflict om schaarse middelen. Vanuit het perspectief van het marxisme zijn de fundamentele processen van de samenleving concurrentie en conflict, in plaats van samenwerking voor het welzijn van het geheel, waarvan we opmerkten (met kwalificaties) dat de nadruk lag in structuurfunctionaliteit.
- Alle sociale systemen hebben een kleine minderheid van machtige elites. Voor Marx waren deze personen / organisaties degenen die het nauwst verbonden waren met de productiemiddelen: de eigenaren van grote industrieën.
- Sociale actie vindt plaats in een arena van conflict en uitbuiting tussen dominante en secundaire segmenten van de samenleving. Met de marxistische benadering is het leerzaam om de dominante en secundaire segmenten te identificeren die van invloed zijn op en zullen worden beïnvloed door de uitkomst van sociale actie met betrekking tot actuele kwesties. Door het marxisme te gebruiken, verwachten we dat dominante segmenten hun macht zullen gebruiken om bronnen uit secundaire segmenten van de samenleving te exploiteren.
Marx s dialectisch materialisme
Om de marxistische sociale filosofie te begrijpen, is het leerzaam om het onderliggende principe, dat dialectisch materialisme is, te herzien. Definitie: inherent conflict over schaarse middelen. De dialectiek bestaat uit drie delen: de thesis (de status quo, of ons huidige begrip van realiteit), de antithese (een tegenstelling met de status quo, of een erkende fout in ons huidige begrip van realiteit), en de synthese (een voorgesteld alternatief voor de status quo, of een beter begrip van de realiteit). In zekere zin verwijst de dialectiek naar inherente, onvermijdelijke conflicten. Burgers moeten dus onvermijdelijk worstelen met de samenleving zoals die is, de erkende tekortkomingen in de samenleving en voorgestelde alternatieven voor een verbeterde samenleving. In een andere zin , de dialectiek is een methode voor achie vooruitgang. Burgers kunnen dus de dialectische manier van denken gebruiken om de samenleving voortdurend te verbeteren door de tekortkomingen ervan te herkennen en te proberen te overwinnen.
Marx concentreerde zich op materiële omstandigheden (bijv. Voedsel, kleding, huisvesting, toegang tot gezondheidszorg en onderwijs ). Voor Marx vertegenwoordigde de dialectiek een inherent conflict tussen de productiemiddelen en productieverhoudingen. Eigenaren werden gedwongen om arbeid te exploiteren om een concurrentievoordeel te behalen op hun rivalen in de kapitalistische economie, maar daarbij vernietigden ze de bron van hun winst: arbeid.
Marx gebruikte dus dialectisch materialisme om het kapitalistische begrip te begrijpen. de samenleving en haar gebreken om een alternatief te suggereren dat een betere samenleving zou creëren.
Marx begrip van samenlevingen, de mensen die erin leven, en de kapitalistische economie was zo gebrekkig dat zijn voorgestelde oplossing voor het kapitalisme zelf inherent gebrekkig was. Marxiaanse sociale filosofie is tegenwoordig echter waardevol, omdat ze eraan herinnert ons van de mogelijke uitbuiting van de minder machtigen door de machtigen en van de noodzaak voor de minder machtigen om zich bewust te zijn van dit potentieel.
Symbolisch Interactionisme
Waar kwam de samenleving eigenlijk vandaan? Nou, van ons! Vanuit het perspectief van symbolisch interactionisme is de samenleving in een constante staat van herschepping door interactie en onderhandeling over betekenissen. We hebben de regels waar we naar leven, en, belangrijker nog, we creëren deze regels elke dag opnieuw door onze interacties met elkaar. Meestal zijn samenlevingen conservatief met betrekking tot sociale verandering. Maar onze herdefiniëring van: 1) de symbolische betekenissen die we aan dingen hechten en gebeurtenissen, 2) ons gevoel voor moraliteit en ethiek, en 3) wh wanneer we ervoor kiezen om waarde te hechten, hebben belangrijke implicaties voor de regels die we creëren en de manieren waarop we ervoor kiezen om met elkaar samen te leven.
Hieronder staat een zeer beknopt overzicht van de centrale principes van de symbolische interactionistische benadering van het begrijpen van menselijke sociale systemen. We zullen deze principes in deze cursus gebruiken om een symbolisch perspectief te krijgen op sociale problemen in Amerika.
- De werkelijkheid wordt sociaal geconstrueerd door onze interacties met elkaar. Moraliteit, ethiek en waarden worden niet gegeven; we creëren ze door onze interacties met elkaar.
- Sociale actie wordt beïnvloed door iemands overtuigingen, attitudes, percepties en onderhandelingen over betekenissen.
- De regels liggen voor het oprapen. Als uw samenleving u niet bevalt: werk er dan hard aan om deze te veranderen!
Voorbeeld: ongelijkheden tussen rol en rol
Voor dezelfde hoeveelheid werkervaring en opleiding verdienen vrouwen doorgaans aanzienlijk minder inkomen dan hun mannelijke tegenhangers. Deze kloof in inkomensinkomsten is een voorbeeld van ongelijkheden tussen mannen en vrouwen. De vraag is: “En wat?” Zijn deze ongelijkheden slecht voor de samenleving als geheel. Zo ja, hoe kunnen we ze veranderen? Om enige ervaring op te doen met het toepassen van sociologische theorie op kwesties waarmee de hedendaagse samenleving wordt geconfronteerd, interpreteert het volgende voorbeeld de ongelijkheden in de rol van de seksen vanuit de perspectieven van structuurfunctionaliteit, marxisme en symbolisch interactionisme. / p>
Gedrag ten opzichte van personen is gedeeltelijk gebaseerd op hun geslacht
- Structuurfunctionalisme Structuurfunctionalisme richt zich op wat goed is voor de hele samenleving. Het SF-perspectief stelt dat sociale stratificatie goed kan zijn voor de samenleving als het personen in lagere SES-posities motiveert om zichzelf te verbeteren, zodat ze opwaartse sociale mobiliteit kunnen ervaren. Ongelijkheden in geslachtsrollen hebben functies en disfuncties. De samenleving heeft zowel baat bij als lijdt onder de rolverhoudingen tussen mannen en vrouwen. De “balans” van functies en disfuncties bepaalt de sociale actie. Als de ongelijkheden in de rol van mannen en vrouwen over het algemeen als disfunctioneel worden beschouwd, worden veranderingen in normen op macroniveau geïntroduceerd. Positieve actie en ongelijkheden tussen mannen en vrouwen?
- Marxisme Conflicttheorie richt zich op de exploitatie van macht en de middelen om macht in de samenleving te verwerven. ongelijkheden weerspiegelen de uitbuiting van dominante (mannelijke) segmenten van de samenleving boven secundaire (vrouwelijke) segmenten van de samenleving. Vrouwen kunnen vervreemd zijn van de samenleving als gevolg van ongelijkheden in de rol van mannen en vrouwen. Sociale verandering vereist een verschuiving van vals bewustzijn naar klassenbewustzijn. Formele en informele organisaties die gericht zijn op het vergroten van het bewustzijn van ongelijkheden in de rol van mannen en vrouwen.
- Symbolisch Interactionisme Symbolisch Interactionisme richt zich op het effect van taal en gedrag en hoe het beïnvloedt en wordt beïnvloed door groepen, organisaties en de samenleving. Ongelijkheden in genderrollen worden geleerd door middel van taal. Gedrag ten opzichte van personen is gedeeltelijk gebaseerd op hun geslacht. De samenleving, en dus de taal, is een dynamische staat van het creëren van en onderhandelen over regels. Individuele effecten op de ongelijkheden in rol van mannen en vrouwen?
Antwoord
Dus eerst een kort overzicht van wat precies een paradigma is. Een paradigma is een reeks moraal, ideeën en in wezen gewoonten die het resultaat zijn van iemands omgeving. Met andere woorden, het is je denken in de kern dat afkomstig is van iemand anders, of soms een reeks gebeurtenissen.
Dus, volgens die logica, is het bendelid zijn het resultaat van een sociaal paradigma en resulteren in een; naar de club gaan is het resultaat van een sociaal paradigma; en lid worden van een broederschap of studentenvereniging is het resultaat van een sociaal paradigma.
Zodra we de eigenschappen van een van de bovengenoemde sociale groepen beginnen te vertonen, hebben we een sociaal paradigma. We hebben dus allemaal sociale paradigmas, gebaseerd op met wie we omgaan. En we worden echt het gemiddelde van de vijf mensen met wie we het meest rondhangen in de komende vijf jaar!Verander onze sociale omgeving en we beginnen te veranderen …