Beste antwoord
Oorspronkelijk? Geen van hen. CGI was geen optie in 1977 of begin jaren tachtig. Het werd allemaal gedaan met compositie, matte schilderijen, praktische effecten, echte decors en rotoscoping. De ruimtescènes komen het dichtst in de buurt van moderne visuele CGI-effecten die je ooit zult zien, en die werden gedaan door een camera door een model te laten passen en die opnames vervolgens samen te stellen om de ruimtegevechten te creëren. Het was erg ingewikkeld en tijdrovend.
Het enige dat je computergraphics zou kunnen noemen, zijn computer- en tactische displays die worden weergegeven op schermen in de film, net als de wireframes en schemas van Death Star.
Antwoord
Het ging niet om computergraphics. Alle ruimtescènes werden bereikt met behulp van blauwe schermen, modellen, een computergestuurd camerasysteem dat camerabewegingen exact kan herhalen, genaamd Dykstraflex, genoemd naar John Dykstra, de man met visuele effecten die het heeft uitgevonden, en optische printers om alle elementen samen te voegen op film.
Wezens waren óf poppen óf mensen met maskers en make-up. Behalve dat ze in ‘Return of the Jedi’ een ingewikkeld systeem hadden ontwikkeld om animerende poppen te programmeren, ‘Go-Motion’ genaamd – het tegenovergestelde van ‘Stop-Motion. Ze gebruikten het om de Rancor te animeren. (Ik denk dat het ook is getest op een shot of twee van de Tauntauns in The Empire Strikes Back.) Het voordeel van dit systeem was dat je bewegingsonscherpte kon bereiken met Go-Motion, iets dat onmogelijk was met traditionele stop-motionanimatie.
Sommige CG-elementen zijn later toegevoegd toen de films opnieuw werden uitgebracht.