Beste antwoord
Wat is romantischer: zonsondergang of zonsopgang?
Zonsopgang versus zonsondergang in Lanzarote.
Zonsopgang versus zonsondergang in Denemarken.
Ik ben terughoudend om de een meer of minder romantisch te vinden dan de ander, want hoewel romantiek, in zijn gebruikelijke monogame vorm, bijna inherent competitief is, is er iets zo puurs aan het plezier dat we beleven aan het kijken naar het licht buigen in een klein water druppeltjes, terwijl we de hand vasthouden van iemand die onze serotoninespiegel laat stijgen en ons hart sneller laat kloppen.
Ik stel voor dat we ze, in plaats van een meer of minder romantisch te beschouwen, ze als verschillende soorten romantiek beschouwen:
Er staat een zonsondergang gepland. U besluit om uw geliefde mee te nemen naar een picknick in de warme gele gloed. U besluit om met ze mee te gaan voor een strandwandeling en samen naar de roze wolken te kijken. Zonsondergangen zijn maar een klein beetje geënsceneerd, maar ze worden geënsceneerd omdat je iemand precies wilt laten zien hoe ze je laten voelen. Zonsondergangen zijn voor die momenten waarvan je weet dat je ze nooit zult vergeten.
Een zonsopgang komt gewoon voor. Je hebt ze wakker gemaakt, omdat je een nachtmerrie had, en je bleef praten en plotseling kwam de zon op. een beetje dronken, en kuste ze ineens op het feest van je vriend. Je hebt de hele nacht gedanst, en ze brachten je naar huis, en de zon kwam om het begin van je romance te zien. Zonsopgangen gebeuren tijdens geïmproviseerde momenten. Je bent niet van plan om de zon op te laten komen, dat doet het gewoon, en altijd goed als je niet wilde dat de nacht zou eindigen. Zonsopkomsten zijn voor die momenten waarvan je dacht dat je ze nooit zou herinneren.
Zonsopkomsten en zonsondergangen zijn even romantisch, maar op verschillende manieren. Ze zijn bedoeld voor verschillende situaties en voor verschillende soorten romantiek. De natuur is prachtig manier om ons te vertellen dat er een natuurlijk verschil is tussen romantiek om 6 uur s ochtends en 21 uur s avonds.
Antwoord
Ik woon in de bergen, dus het is ook een beetje een valse zonsopgang als een valse zonsondergang – de tijd dat de zon opkomt en ondergaat, is alleen voor mij.
En de vertoning die het bij beide gelegenheden maakt, is vaak reden tot vreugde, hoewel ik moet bekennen dat ik veel meer bewijs heb van de ondergaande versie dan de stijgende.
Hier zijn enkele zonsondergangen van de afgelopen weken (alle fotos door mij):
3 meter hoog raam in eetkamer:
Kijken in mijn westerse badkamer raam en uit het oosten ern one:
Soms zijn er mooie rustige zonsondergangen.
De regenboogzonsondergang van vorige week is niet geheel ongebruikelijk in de zomer, maar er waren er nog veel meer ons moessonseizoen is verdwenen.
Ja, ik ben enorm trots op mijn zonsondergangen! Maar voor het geval je de memo niet hebt gekregen, de zonsopgangen hier zijn ook niets om mee te spotten.
I ik heb altijd gezegd dat de dageraad de rotsen in vuur en vlam zet, maar onlangs was het de eerste keer dat ik de werkelijke vlammen zag.
Weer een zonsopgang, vanuit mijn slaapkamerraam:
Laten we het nu hebben over gisteren.
Er was een Weather Systems Convention die hier bij zonsondergang wordt gehouden:
Ondanks hun verschillen leken ze het allemaal goed met elkaar te kunnen vinden. een daverend applaus aan het einde had beide kanten op kunnen gaan.
Tegen die tijd had ik uiteraard al de zonsopgang meegemaakt.
Ik nam een foto net na zonsopgang, als de zon ondergaat stenen in vuur en vlam en verandert de groene chartreuse.
Dit is de exacte tijd van het jaar waarin het zomergroen naar buiten begint te lekken, voorlopig alleen opgemerkt wanneer het wordt aangevallen door de grimmige helderheid van de woestijndageraad.
Na het fotograferen naar de foto kijken Toen ik het zag, zag ik iets linksboven in de lucht dat, toen ik eenmaal had vastgesteld dat het geen merkteken op het glas was, alleen kon worden verklaard als een scheur in het weefsel van het heelal of deze specifieke Herraduraanse dimensie.
Zie je het?
Maar toen besloot ik de foto opnieuw te bezoeken met de herinnering dat het vergulde ochtendlicht de kenmerken van alles.
Dawn, de verkenner van de zon, op zoek naar de beste plekken om het eerste licht te lanceren.
Toen besefte ik dat de scheur in de stof eigenlijk deel uitmaakte van een spinnenweb, gevangen in een voltreffer van woestijngloed.
Ik besloot dat het een beetje een geestverruimer was, hoe je er ook naar kijkt.
Of de zon is mooier komen of gaan, wil je je echt zo beperken?