Najlepsza odpowiedź
Pytanie: Co jest przeciwieństwem protekcjonalności? Jak jest używany ten antonim?
Odpowiedź: Przeciwieństwem „protekcjonalności” jest „wywyższanie”. Oznacza to wyolbrzymianie czyichś atrybutów lub czegoś do tak wysokiego poziomu, że może to zabrzmieć nieprawdziwie lub w rzeczywistości może być nieprawdziwe. https://en.oxforddictionaries.com/definition/aggrandize
Na przykład „A wszystko to w czasie, gdy minister wywyższał króla w nadziei na otrzymanie królewskiego stypendium”.
Odpowiedź
Protekcjonalna osoba ma zwykle pewne problemy z kontrolą, niepewność i bagaż emocjonalny. Radzą sobie z tym, niewłaściwie rzutując osobowość rodzica lub autorytetu na innych, którzy w oczach rozsądnej osoby mieliby tyle samo sprawczości, niezależności i osobistej władzy, jak oni.
Gdzie wychowanie w dzieciństwie jest to sedno sprawy, mogli być:
- Wychowywani, by podporządkować się autorytetom i bać się ich, odzwierciedlając postawę swoich rodziców w młodym wieku. Może to nie być coś, czego świadomie są świadomi.
- Oczekiwano lub zmuszono do podjęcia obowiązków nieodpowiednich do wieku, jak w przypadku młodych opiekunów dysfunkcyjnych, niepełnosprawnych, chorych psychicznie, z zaburzeniami osobowości lub w inny sposób wrażliwi rodzice. Rozwijają osobowości współzależne, które były niezbędne do utrzymania dobrego samopoczucia podopiecznego.
- Najstarsze dziecko, które ponownie pełniło funkcję autorytetu i opieki nad młodszym rodzeństwem ( choć nieco bardziej odpowiedni dla wieku).
- Najmłodsze dziecko, któremu opiekowało się starsze rodzeństwo.
- Dziecko, które było przede wszystkim chwalone za to, co potrafi „robić” lub „ wiedzą, a nie kim są, prawdopodobnie staną się bardzo zorientowani na osiągnięcia i perfekcjonistą. Kojarzą dominację, kontrolę lub wiedzę z pochwałami osób z zewnątrz. Dlatego będą dążyć do dominacji, nawet jeśli oznacza to traktowanie innych jako gorszych. Najczęściej lubią infantylizować innych wokół siebie, aby być chwalonym za ich dojrzałość i odpowiedzialność. Ta dynamika często rozwija się podczas kształtujących lat edukacyjnych w postaci „zwierząt domowych nauczyciela”.
Kiedy osoba nie może porzucić dziecięcych stylów przywiązania i dynamiki interpersonalnej, kończy się operacją. z nich w ich dorosłych relacjach. Tak więc młody opiekun wrażliwego rodzica w niewłaściwy sposób rzutuje na innych wymagania i dynamikę swojego opiekuna i zastępczej matki / ojca.
W podanych przez Ciebie przykładach pojawiają się dość wyraźne problemy z kontrolą, a protekcjonalna osoba prawdopodobnie była świadkiem lub była traktowana jako dość agresywne, autorytarne rodzicielstwo lub rodzicielstwo zastępcze (a la starszy brat / siostra) w młodym wieku. Powiązanie to nie tylko ukazuje protekcjonalną osobę, ale także osobę ograniczoną i arogancką. Zamknięcie umysłu pojawia się zawsze, gdy ludzie przywiązują swój system wartości do własnej wartości i rozważają konieczność elastyczności w tym ataku na ich samoocenę i tożsamość. Kiedy osoba ma „ustalone” wartości, za wszelką cenę zracjonalizuje wszelkie sprzeczne dane. Innymi słowy, nigdy się nie mylą, po prostu wszyscy inni są bezmyślnymi idiotami. Nawiasem mówiąc, jest to powszechny proces myślowy wśród osób z narcystycznym zaburzeniem osobowości lub cechami narcystycznymi.
Niebezpieczeństwo związane z protekcjonalnymi osobowościami polega na tym, że zwykle nie zdają sobie sprawy z tego, jak protekcjonalne i w inny sposób są szkodliwe. Ponieważ dynamika troski była kiedyś potrzebna i postrzegana jako prerogatywa moralna, mają trudności z zaakceptowaniem tego, że ich „infantylizujące” zachowanie wobec innych z większą wolnością jest w rzeczywistości emocjonalnie paraliżujące i niedoceniane. Jest to bardziej powszechne, gdy protekcjonalność naśladuje „życzliwie współczującą postać opiekuńczą / matczyną”, w przeciwieństwie do autorytarnej postaci ojca / matki.
O innym niebezpieczeństwie już wspomniano. W ich systemie wartości jest idea, że „ludzie, którzy mają władzę / kontrolę nad innymi, są lepsi / bardziej wartościowi”. Niedojrzały umysł nie jest w stanie pojąć odcieni szarości, aby być elastycznym, ale wolałby to potraktować dosłownie. Nie widzą, że czasami jest w porządku, gdy nie wiedzą, że każdy jest dobry w różnych rzeczach, każdy jest do niczego, ale nadal jest kochany i warty zachodu. Przekłada się to na „ Ja jestem bardziej wartościowy / kochany, jeśli mam władzę / kontrolę nad innymi.” Jak łatwo myślisz o osobie, która wiąże swoją wartość jak dużym autorytetem są, czy będą w stanie poradzić sobie z błędami lub rozmową? Są przerażeni utratą kontroli. W ten sposób zawsze wchodzili w interakcje z ludźmi, a bez tego nie wiedzą, kim są ani jak bardzo są potrzebni.
Krótko mówiąc: nie wiedzą, jak odnosić się do innych jak równi. Wiedzą tylko, jak być rodzicem lub dzieckiem.Prawdopodobnie kazano im usiąść na niegrzecznym kroku i nauczono ich nie odpowiadać ani nie pytać mamusi / tatusia / starszego brata / siostry w młodym wieku, kiedy byli bardziej bezradni i zależni od innych dla swoich potrzeb. Ewentualnie mogli grać w Mamusię / Tatę na długo, zanim osiągnęli dojrzałość emocjonalną, aby sobie z tym poradzić. Rezygnacja z zakładanej roli „rodzica” kojarzy im się z utratą kontroli i bezradnością i brakiem szacunku, jak dziecko, więc trzymają się roli rodzica, dopóki nie będą mieli powodu, by odpuścić lub dopóki ktoś nie zmusi ich do przebudzenia. (Sporo związków zawodzi, ponieważ jeden z partnerów nie może uznać swoich protekcjonalnych tendencji jako obraźliwych i szkodliwych dla partnera. Często, choć nie zawsze, idą w parze z kontrolującymi i zaborczymi osobowościami.)
Dlaczego nie czy się zmieniają? Ponieważ czują się niepewnie, jest to dla nich korzystne, a często nie zdają sobie sprawy z jego szkód. Ponieważ czują się niepewnie, zachowają swoje ego kosztem innych. Ponieważ nauczono ich, że zostaną za to wynagrodzeni, gdy będą młodsi, trudno im zdać sobie sprawę, że nie jest to już skuteczny styl komunikacji ani sposób nawiązywania relacji z ludźmi. Ponieważ być może nigdy nie widzieli zdrowego związku, w którym dwoje ludzi na zmianę jest autorytetem, a żaden autorytet nie rozmawia z „uczniem” z mniejszą władzą / wiedzą / kontrolą, nie mogą tego zrobić sami. p> Aby uzyskać więcej informacji na temat rzutowania dynamiki rodzic / dziecko na inne relacje (inaczej konceptualizowane jako analiza transakcyjna ), zapoznaj się z Gry, w które grają ludzie: psychologia relacji międzyludzkich.