Najlepsza odpowiedź
Energia kosmiczna jest prawdziwa. Istnieją sposoby na wykorzystanie.
Energia kosmiczna istnieje w atmosferze w wyniku jonizacji cząstek kosmicznych pochodzących z kosmosu, Kosmosu. Forma, w jakiej jest częścią powietrza, to jony ujemne.
Jony poistotne występują również w powietrzu w postaci kurzu, pyłków itp. Stosunek jonów ujemnych do dodatnich jest czynnikiem, który wskazuje na dobre lub złe powietrze do oddychania .
Możesz poczuć obecność energii kosmicznej na szczytach wzgórz, drzewach, wysokich budynkach. W tych miejscach ładunek gromadzi się bardziej. Powietrze przez drzewa ma więcej jonów ujemnych. Znaczenie promienia kosmicznego w wytwarzaniu energii kosmicznej jest duże, a następnie w tworzeniu atmosfery i naładowanych chmur.
Energia kosmiczna odgrywa rolę w aktywności umysłowej, indukując dynamiczną aktywność w komórkach, podczas gdy tlen odgrywa rolę część dostarczania energii statycznej do komórek.
Dzięki pranajamie wdychasz więcej energii, w tym tlenu. Poprzez jogę fizyczną rozprowadzasz energię w sobie. Poprzez medytację zmniejszasz zużycie i oszczędzasz energię. Mudry zapobiegają wypływowi energii.
Nasze ciało działa za pomocą pól elektrycznych i magnetycznych. Energia kosmiczna wytwarza pole elektryczne i oddziałuje z polem magnetycznym ciała.
Odpowiedź
Słowo to ma dwa znaczenia. Jedna odnosi się do pewnej energii istniejącej w kosmosie, np. energia w promieniach kosmicznych lub w rozszerzającej się materii. To musi być lepiej określone, ale jest to coś, co możemy obserwować i mierzyć.
Drugi odnosi się do jakiejś mistycznej istoty, która z definicji NIE jest energią. Nie można jej zaobserwować, zmierzyć, przekształcić w inne formy energii (która w fizyce jest częścią tego, czym jest energia). Jest to więc zupełnie inna rzecz, która ma tę samą nazwę. Ale to tak, jakby dwoje ludzi miało to samo imię, nie możesz stwierdzić, że Harry Potter naprawdę istnieje, ponieważ masz przyjaciela o imieniu Harry.
Oczywiście możesz wierzyć w „mistyczną energię kosmiczną”. Ale nie możesz użyć energii kosmicznej pierwszego rodzaju lub obrazów detektorów promieniowania kosmicznego, aby udowodnić, że ta „energia” istnieje. Lub stwierdzenie, że zostało to zaakceptowane jako koncepcja naukowa.