Najlepsza odpowiedź
To pytanie pojawia się, ponieważ w USA to, co w Wielkiej Brytanii nazywamy dwukierunkową przełącznik nazywany jest przełącznikiem trójdrożnym.
Przełącznik światła (lub jakikolwiek inny przełącznik) z dwoma punktami połączeń lub zaciskami jest po prostu „włączony lub wyłączony”. Używana szeregowo żarówka i odpowiednie źródło zasilania, żarówka może być kontrolowana, „świeci lub nie świeci”.
Gdy przełącznik ma trzy połączenia w USA, wydaje się, że nazywa się to przełącznikiem trójdrożnym. W Wielkiej Brytanii jest to przełącznik jednobiegunowy, dwukierunkowy. Lub po prostu dwukierunkowy przełącznik.
W użyciu „biegun” lub „wspólny” zacisk jest podłączony do jednego z pozostałych zacisków (sposoby). Nigdy, przenigdy nie są połączone ze sobą ani z obydwoma w tym samym czasie.
W obwodach oświetleniowych moc jest podłączana do wspólnych zacisków, jeden do zasilania, a drugi do neutralnego, z żarówką w seria z jednym lub drugim. Dwa przełączniki są połączone ze sobą za pomocą zacisków „drogi”.
Jest to przydatne do zdalnego przełączania. Przełączniki można rozdzielić. Jeśli światło jest włączone, którykolwiek z przełączników je wyłączy, a następnie którykolwiek z przełączników włączy je ponownie.
Uważam, że przełączniki należy zawsze opisywać w kategoriach biegunów i sposobów, jeśli nie są one proste. przełączniki on-off ”.
W elektronice analogowej obrotowe przełączniki wielobiegunowe są bardzo powszechne. Czterobiegunowy, trójdrożny jest popularny i może być dostosowany przez użytkownika do dwukierunkowego. Dwubiegunowe sześciodrożne i jednobiegunowe (jedno) dwunastodrożne są dostępne w tej samej podstawowej konstrukcji (zwróć uwagę na wspólną wielokrotność 12). Opcja Make before break jest dostępna dla zastosowań specjalistycznych.
Odpowiedź
żarówka w obwodzie prądu przemiennego doświadcza cykl ogrzewanie / chłodzenie z dwukrotnie większą częstotliwością prądu w stosunku do szczytów i przejść przez zero prądu. Przy zasilaniu prądem przemiennym 60 Hz będzie to 120 razy na sekundę.
Ale ponieważ żarówka jest oświetlana ciepłem, a chłodzenie do punktu, w którym nie będzie już emitować światła widzialnego, trwa dłużej niż 1/100 części sekundę, nigdy nie przestaje emitować światła podczas cyklu typowego źródła zasilania.
świetlówka jest trochę inna. Zamiast rozżarzać stały materiał, rozżarza plazmę gazową w postaci łuku elektrycznego. Łuk tworzy się względem szczytów napięcia, które występują przy dwukrotnie większej częstotliwości niż napięcie. Zatem w obwodzie 60 Hz będzie 120 żarowych łuków na sekundę.
Ale te łuki wytwarzają głównie światło ultrafioletowe i bliskie ultrafioletowi. Zobaczysz tylko słabą fioletową poświatę. Tak więc, aby przekształcić się w światło widzialne, wnętrze tuby jest pokryte związkiem luminoforu. Kiedy światło ultrafioletowe pada na luminofor, świeci światłem widzialnym. (Nie będę się tutaj zastanawiać, jak to się dzieje; myślę, że to wykracza poza zakres tej dyskusji).
Związek luminoforu ma rozpad , co oznacza, że gdy światło ultrafioletowe przestaje je docierać, upływa trochę czasu, zanim przestanie się świecić. Związek w starszych świetlówkach miał krótszy czas zaniku, co oznaczało, że miał zauważalne migotanie. Nowsze lampy mają luminofor z dłuższym zanikiem, więc migotanie jest mniej zauważalne. To również sprawia, że lampy są nieco bardziej wydajne. Niektóre nowsze lampy fluorescencyjne ze statecznikami elektronicznymi podwajają częstotliwość, dzięki czemu zanik luminoforu jest dłuższy niż czas cyklu. To prawie eliminuje migotanie poprzez utrzymywanie jaśniejszego poziomu luminoforu między szczytami częstotliwości.
Lampy LED (diody elektroluminescencyjne) działają nieco inaczej. W przeciwieństwie do lamp żarowych lub fluorescencyjnych, działają one tylko wtedy, gdy napięcie jest jednobiegunowe i tylko wtedy, gdy napięcie przekroczy pewną wartość. Więc kiedy atta Podłączone bezpośrednio do źródła prądu przemiennego, będą świecić tylko w połowie cyklu lub równej częstotliwości. Tak więc przy zasilaniu 60 Hz będzie świecić 60 razy na sekundę. Dioda LED nie ma łuku ani nie zużywa ciepła; emituje światło, gdy elektrony przemieszczają się z jednego materiału do drugiego, ale działają tylko wtedy, gdy elektrony poruszają się w jednym kierunku. Diody LED, podobnie jak łuk w lampie fluorescencyjnej, mają bardzo krótkie okres zaniku, co oznacza, że będzie emitować światło krócej niż nie emituje światła.
Problem polega na tym, że przy 50 lub 60 Hz dioda LED miałaby bardzo irytujące migotanie, więc częstotliwość musi być wzmocniony. Obwody sterownika mogą to zrobić na kilka sposobów. Jednym ze sposobów jest użycie innych diod w obwodzie prostownika , aby odwrócić część cyklu. Powoduje to podwojenie częstotliwości czasów „włączenia” do 100 lub 120 razy. Niektóre obwody sterownika jeszcze bardziej zwiększają częstotliwość. Mimo to nadal może występować zauważalne migotanie.
Jest jeszcze jeden problem z diodami LED: są one monochromatyczne. Istnieje tylko kilka kolorów, które można uzyskać za pomocą „czystych” diod LED: zazwyczaj czerwony, żółty, zielony i niebieski. (Istnieją również diody LED na podczerwień i ultrafiolet.) „Białe” diody LED to zazwyczaj niebieskie diody LED z warstwą luminoforu, podobnie jak świetlówki. Luminofor ten ma taki sam efekt jak w przypadku świetlówek: jego dłuższy czas zaniku wygładza jasność, prawie eliminując migotanie. Ale te diody LED są bardzo ciężkie w niebieskiej części widma; aby zapewnić przyjemniejsze światło z lepszą równowagą kolorów, producenci mogą stosować diody LED o innych kolorach.