Najlepsza odpowiedź
Gdy czysty izolator jest podłączony w poprzek linii i uziemienia, zachowuje się jak kondensator. W idealnym izolatorze, ponieważ materiał izolacyjny, który działa również jako dielektryk, jest w 100\% czysty, prąd elektryczny przepływający przez izolator ma tylko składową pojemnościową. Nie ma składowej rezystancyjnej prądu płynącej z linii do ziemi przez izolator, ponieważ w idealnym materiale izolacyjnym jest zero procent zanieczyszczeń.
W czystym kondensatorze pojemnościowy prąd elektryczny przewodzi przyłożone napięcie o 90o.
W praktyce izolator nie może być w 100\% czysty. Również ze względu na starzenie się izolatora dostają się do niego zanieczyszczenia, takie jak brud i wilgoć. Zanieczyszczenia te zapewniają ścieżkę przewodzenia prądu. W konsekwencji prąd upływowy płynący z linii do ziemi przez izolator ma również składową rezystancyjną.
Dlatego nie trzeba mówić, że dla dobrego izolatora ta składowa rezystancyjna prądu upływowego jest dość niska. W inny sposób zdrowotność izolatora elektrycznego można określić przez stosunek elementu rezystancyjnego do elementu pojemnościowego. Dla dobrego izolatora współczynnik ten byłby dość niski. Ten stosunek jest powszechnie znany jako tanδ lub tan delta. Czasami jest to również określane jako współczynnik rozproszenia.
Na powyższym schemacie wektorowym napięcie systemu jest narysowane wzdłuż osi x . Przewodzący prąd elektryczny, tj. Składowa rezystancyjna prądu upływu, IR również będzie przebiegać wzdłuż osi X.
Ponieważ składnik pojemnościowy prądu upływowego IC prowadzi napięcie układu o 90o, będzie rysowany wzdłuż osi y.
Teraz całkowity prąd upływu IL (Ic + IR) tworzy kąt δ (powiedzmy) z osią y. z powyższego schematu jasno wynika, że stosunek IR do IC to nic innego jak tan delta.
Odpowiedź
To jest to samo, co test tan-delta kabla, lub dowolne inne urządzenie elektryczne.
Jest to metoda testowania izolacji wykorzystująca prąd przemienny (często o niskiej częstotliwości), który mierzy kąt fazowy między przyłożonym napięciem a prądem. Trochę jak współczynnik mocy.
Chodzi o to, że można założyć, że składnik pojemnościowy prądu, przesunięty o 90 stopni w fazie, jest stały w każdym urządzeniu, ponieważ opiera się wyłącznie na geometrii. Prąd upływu jest w fazie z napięciem (jest rezystancyjny), więc przesunięcie fazowe między napięciem a prądem będzie się zmieniać wraz z upływem.
Przy wysokim napięciu bardzo trudno jest zmierzyć rezystancję upływu poprzez podanie napięcia i bieżące pomiary. Niezbędna precyzja staje się kosztowna lub nieosiągalna. Jednak bardzo łatwo jest zmierzyć przesunięcie fazowe, które można wykonać niezależnie od błędu amplitudy, patrząc na przejścia przez zero.