Najlepsza odpowiedź
Jako młody praktykant w największym profesjonalnym teatrze w kraju byłem Byłem bardzo zaskoczony, gdy inny, doświadczony członek obsady dał do zrozumienia, że reżyserzy zasugerowali, a ja nie powinienem czekać, aż powiedzą mi, co mam robić. Do tej pory moje doświadczenie polegało na przedstawieniach szkolnych i kilku amatorskich przedstawieniach, których reżyserem był nauczyciel lub instruktor. Zwykle „dawali” ci blokowanie i opowiadali ci o postaci, którą grałeś. Ale z pewnością nie tak działa ten zawód.
Dopiero gdy dorastałem w zawodzie, zacząłem milcząco rozumieć pełny poziom współpracy, jaki istnieje w świecie profesjonalnego aktorstwa. Zadaniem aktora jest analiza i oferta. To bardzo twórcza rola. Reżyser to przede wszystkim „zewnętrzne oko”, które daje aktorom sugestie, opierając się na dwóch rzeczach:
- reżyserzy ujednolicają twórczą wizję dzieła oraz
- reżyser perspektywa jako pośrednik dla publiczności
Próba to czas poszukiwań i odkryć, w którym aktorzy i reżyser współpracują, badając scenariusz i próbując wydobyć prawdę w przedstawieniu.
„Podejmowanie kierunku” oznacza słuchanie wizji, uwag, sugestii i decyzji reżysera w duchu współpracy, w jakim są zamierzone. Przede wszystkim chodzi o zabawę i trzeba wypracować różnorodne pomysły. Reżyser przewodniczy temu i dokonuje ostatniego wezwania. Jej obsada i wizja produkcji są kręgosłupem do eksploracji. Inspirują, naciskają, doradzają, ale nie dyktują.
Stanowisko reżysera zostało wynalezione około 150 lat temu. Do tej pory nie istniało coś takiego jak reżyser.
Aktor, który nie „kieruje się” dobrze, okazuje brak szacunku dla tej współpracy. Mogą być odporni na zły kierunek lub mogą mieć problem z własną pewnością siebie. Mogą nawet mieć egoistyczne podejście. W każdym razie zakłócają współpracę, jaką jest teatr. Kierowanie takim członkiem zespołu, tak aby każdy mógł konstruktywnie pracować, staje się wyzwaniem dla reżysera.
W pracy na ekranie jest bardzo mało czasu na próby, więc reżyserzy muszą być znacznie bardziej zdecydowani. Jednak każdy reżyser, który nie rozumie ich związku, nie dostanie uczciwego, otwartego, wrażliwego występu ze strony obsady. Często widziałem aktorów (prawie zawsze aktorzy w rolach głównych) oferujących alternatywne podejścia i realizujących swój pomysł. Nigdy nie widziałem, aby reżyser odrzucał taką ofertę, tak jak nigdy nie widziałem aktora na planie, który żądał, aby jego droga była taka, jak to się stanie. To naturalne, że pojawią się opory i różnice. Miarą dobrego reżysera i dobrego aktora jest to, jak na to zareagują.
Odpowiedź
Reżyser filmu, sztuki, programu telewizyjnego, skeczu komediowego lub innej rozrywki jest podobny do redaktora książki lub artykułu w gazecie. Reżyser kieruje aktorami w interpretowaniu roli, słów, postawy, konkretnych działań związanych z całością kreacji.
Obranie kierunku oznacza, że aktor akceptuje sugestie reżysera. Niektórzy aktorzy nie przyjmują kierunku i kłócą się z reżyserem. W niektórych produkcjach doszło do nieporozumień między reżyserem a aktorem (aktorami), co spowodowało zmiany jednego lub drugiego. Zależy to w pewnym stopniu od wrodzonej „mocy” reżysera lub aktora oraz stopnia, w jakim producent (producenci) (tj. Pieniądze) zarządzają lub zatwierdzają / odrzucają, ale każda produkcja jest wyjątkowa. Mogą pojawić się inne nieporozumienia dotyczące scenariusza lub całej trajektorii produkcji, jak podobno miało miejsce w najnowszym filmie „Star Trek”. Toczą się głowy, wprowadza się zmiany, następuje rozgłos. Często jest to bardzo brzydkie.
Tak więc, odpowiadając po prostu na pytanie, umiejętność obrania kierunku oznacza zdolność aktora lub chęć akceptowania sugestii dotyczących interpretacji roli. Mój osobisty pogląd jako aktora jest taki, że prawie zawsze pomaga mi reżyser. Ponieważ oboje dzielimy cel, jakim jest sukces, zgadzam się z jego wskazówkami, chyba że uda nam się dojść do porozumienia w sprawie moich pomysłów i powodów, dla których pracuję w sposób, który uważałem za właściwy. Nigdy nie miałem problemu. Nigdy.