Najlepsza odpowiedź
Oznacza to, że niektórzy ludzie nadal obwiniają innych (lub obwiniają sytuację), gadają, kłamią, żeby utrzymać siebie lub innych z kłopotów, poniżyć innych, aby wyjść na górę, postrzegać dobroć jako słabość, mieć wybuchy, a następnie nie odczuwać żadnych wyrzutów sumienia, okazywać niewielki lub żaden szacunek dla osobistych granic innych ludzi, jeśli granice są sprzeczne własny plan, staraj się kontrolować innych, dając przyjaciołom siekierę nad drobiazgami, między innymi dziecięcymi zachowaniami. Tacy ludzie tworzą okropnych przyjaciół, okropnych pracowników i okropnych romantycznych partnerów.
Teraz chcę tylko wyjaśnić, co właśnie powiedziałem. Jeśli ty lub inni czujecie się niebezpieczni, wtedy dojrzałą rzeczą byłoby zrzucenie winy na inną osobę / ludzi lub na sytuację. Jednak mówienie takich rzeczy jak: „Przepraszam, spóźniłem się, ale mojemu partnerowi zajęło zbyt dużo czasu”, nie jest dojrzałe. Czasami dojrzałe osoby muszą poinformować zaufanego autorytetu, ale zazwyczaj wiedzą kiedy samodzielnie poradzą sobie z sytuacją i kiedy poszukają pomocy. Dojrzali ludzie mają wybuchy emocjonalne, ale zwykle zdają sobie sprawę, że ich zachowanie było niewłaściwe i nie zamierzało osiągnąć tego, czego chcieli. Jeśli chodzi o czyjeś bezpieczeństwo i nie ma lepszego sposobu na poradzenie sobie z tą sytuacją, to oczywiście nawet dojrzała osoba musiałaby zignorować pewne osobiste granice. Na przykład, jeśli ktoś mówi ci, że nie lubi, kiedy ludzie krzyczą, ale potem zauważysz, że biegną w kierunku drogi, być może będziesz musiał krzyczeć, aby nie zostać przejechanym przez jadący pojazd. Jednak nigdy nie jest w porządku ignorowanie lub naruszanie osobistych granic innych osób tylko dlatego, że nie widzisz dla nich powodu lub dlatego, że nie są one zgodne z Twoim dokładnym planem.
Odpowiedz
Najprościej, jak potrafię, dorastanie w dużej mierze polega na uświadomieniu sobie, jak szalenie ich własne życie i czyny przeplatają się ze wszystkimi wokół nich i do pewnego stopnia z tymi, których nie ma w pobliżu.
To akceptacja sprawiedliwości za swoje złe uczynki w życiu, a wcześniej zaakceptowanie, że popełnisz złe uczynki w życiu.
To zrozumienie, jak duży wpływ masz na własne szczęście, nie wspominając o wyniku swojego życia.
To akceptacja swojej roli w społeczeństwie, rodzinie, kraju i przyjaciołach. To jest OK, gdy nie masz racji.
To zrozumienie, że inni ludzie mają czasem nieskończenie lepszą odpowiedź niż ty. To zaakceptowanie swojej śmiertelności jako istoty ludzkiej, ale także zaakceptowanie swojej możliwej wieczności jako pamięci, której nigdy nie zapomnisz. Oznacza to, że Twoje słowa wpływają na innych wokół Ciebie. Chodzi o życie w uczciwości, a nie życie zbudowane na domu kłamstw.
Podsumowując, oznacza to przyjęcie odpowiedzialności, jaką jest Twój czas na ziemi. Niestety, niektórzy chcą po prostu wejść, dobrze się bawić i wyjść, zanim przyjdzie rachunek. Tak wygląda nigdy nie dorastanie.