Najlepsza odpowiedź
Dziękuję Suhas za A2A!
„ To jest Shadowfax. Jest wodzem Mearów, panów koni, i nawet Théoden, król Rohanu, nigdy nie wyglądał lepiej. Czy nie świeci jak srebro i nie płynie gładko jak szybki strumień? Przybył po mnie: koń Białego Jeźdźca. Będziemy razem walczyć ”. – Gandalf Biały [1]
Wiemy trochę, ale za mało.
Shadowfax (Rohirric: „ Szary -włosy ”) był jednym z najbardziej znanych członków Mearas , panów koni, które podobno pochodzą od Nahar, wielkiego rumaka Vala Oromë, który był „… biały w słońcu i lśniący srebrem w nocy ”. [2]
( Oromë odkrywa Władców Elfów autorstwa KipRasmussena z DeviantArt)
Gdzieś około 2500 roku Trzeciej Ery Śródziemia Meara o imieniu Felaróf udowodnił być śmiercią ojca króla Eorla Léoda. Zamiast ścigać Felarófa i zabijać go, Eorl zażądał jego usług jako gildii zwierząt za śmierć ojca i Felarófa (Rohirric: „Bardzo dzielny” ), o którym mówiono, że zrozumieć mowę ludzi, stał się jego wiernym wierzchowcem. Od tego czasu Mearas byli uznawani za konie królewskie, swobodnie wędrować po Riddermark pod auspicjami samego króla Rohanu, który jako jedyny mógł ubiegać się o przywilej jazda na Meara .
Tradycja ta była podtrzymywana przez prawie pół tysiąclecia przez trzy linie królów Rohanu, aż Gandalf Szary niegrzecznie ją złamał , jak relacjonuje Éomer:
„ Nie mów głośno imienia Gandalfa do uszu Théodena! Jest rozgniewany. Gandalf wziął bowiem konia zwanego Shadowfax, najcenniejszego ze wszystkich rumaków królewskich, wodza Mearów, na którym jeździć może tylko Pan Znaku. Bo ojcem ich rasy był wielki koń Eorla, który znał mowę ludzi. Siedem nocy temu wrócił Shadowfax; ale gniew króla nie jest mniejszy, bo teraz koń jest dziki i nikt się nim nie zajmie ”. [3]
Nie ma wątpliwości, że Shadowfax był najgorszym ze wszystkich złych koni w Śródziemiu, w tym nadnaturalnym czarnym rumaki wyhodowane dla Nazgula. Nazywał go „ Shadowfax the Great” przez Gandalfa [4] i „… książę koni … ”[5] autorstwa króla Théodena Ednewa, który zdaje się przepowiadać:„ Żaden taki nie powróci ponownie ”. [6]
Ale nawet Shadowfax miał ograniczenia. Na przykład, jeśli teren był zbyt nierówny, Gandalf zdał sobie sprawę, że szybciej będzie zsiąść i iść, niż ryzykować obrażenia nóg Shadowfaxa. Gandalf powiedział, że „… Nie mogłem jeździć wśród skał wzgórz trolli i Shadowfax odszedł .” [7]
Mimo to Shadowfax udowodnił, że jest zdolny do niesamowitych wyczynów, zarówno szybkości, jak i wytrzymałości. Wśród nich znalazł się samotny powrót z Ettenmoors na zachód od Rivendell na południe, przez Eregion, Morię, Dunland i przez Przełęcz Rohan na południe od Isengardu, by dostać się do Rohanu. To wymagało podróży przez trzy główne rzeki i przez setki mil terenu rojącego się złymi ludźmi, Wargami i orkami Sarumana.
Meary nazywano je „… panami koni …” [8], a określenie to nie było zwykłą przewiewną persyflażą. Kiedy Hasufel i Arod, dwa konie, które Trzej Łowcy pożyczyli Éomer, uciekły w strachu w nocy, ich strach został opanowany przez Shadowfaxa, który sprowadził ich z powrotem następnego dnia. „„ Teraz rozumiem część zagadki zeszłej nocy ”- powiedział Legolas, skacząc lekko na plecy Aroda. Niezależnie od tego, czy początkowo uciekali ze strachu, czy nie, nasze konie spotkały Shadowfaxa, ich wodza, i powitały go z radością. ”[9]
Gandalf Szary miał dobre stosunki z Shadowfax , jeżdżąc na nim bez wędzidła i uzdy, ale Gandalf Biały miał niemal straszną komunię z Mearą . Kiedy Legolas zapytał go, czy wie, że Shadowfax jest blisko, „ Tak, wiedziałem”, odpowiedział czarodziej. „Skupiłem się na nim, każąc mu się pospieszyć; ponieważ wczoraj był daleko, na południu tego kraju ”. [10]
Okazało się bardzo przydatne, że Gandalf Biały mógł w razie potrzeby wykorzystać niezrównaną prędkość Shadowfax.Okazało się to dobrodziejstwem podczas Drugiej Bitwy o Fords of Isen, ponieważ natychmiast zwiększyło jego wiarygodność wśród przywódców Jeźdźców Rohanu, których próbował zmobilizować – w nocy i podczas zaciekłej bitwy – na ratunek Helms Deep:
„… Gandalf musiał jechać tam z największą prędkością, jaką mógł osiągnąć Shadowfax. Dotarł do Isengardu we wczesnych ciemnościach i wyszedł ponownie po nie więcej niż dwudziestu minutach. Zarówno podczas podróży na zewnątrz, kiedy jego bezpośrednia trasa zaprowadziła go w pobliże Fordów, jak i po powrocie na południe, by znaleźć Erkenbranda, musiał spotkać Grimbolda i Elfhelma. Byli przekonani, że działał dla króla, nie tylko swoim pojawieniem się w Shadowfax, ale także znajomość nazwiska jeźdźca na posyłki, Ceorla, i przesłanie, które przyniósł; i przyjęli jako rozkaz jego rady ”. [11]
Jeszcze większe szczęście, że Gandalf Biały mógł wezwać Shadowfaxa podczas najbardziej niesamowitej sceny, jaką kiedykolwiek napisano w literaturze fantasy:
„ Wjechał Pan Nazgûli. Wyłonił się wielki czarny kształt na ogniu za nim, wyrósł na ogromną groźbę rozpaczy. Władca Nazgul jechał pod łukiem, którego żaden wróg jeszcze nie przeszedł, i wszyscy uciekli przed jego twarzą. Wszyscy oprócz jednego. Tam czekając, cicho i nieruchomo w przestrzeni przed Bramą, siedział Gandalf na Shadowfax: Shadowfax, który samotnie wśród wolnych koni na ziemi znosił przerażenie, nieporuszony, niezłomny jak wyryty obraz w Rath Dínen. ”[12 ]
Tak jak Gandalf Szary był wzorowany na archetypie Mądrego Starego Człowieka, którego przykładem był nordycki bóg Odyna, wydaje się oczywiste, że Shadowfax wywodzi się z archetypu Specjalnego Badass Horse, magicznego, ośmionożnego wierzchowca Odyna Sleipnir. Tak jak Tolkien ukradł wiele wspaniałych pomysłów ze starożytnych europejskich legend i wrzucił je do Śródziemia, tak napisał Shadowfax w opowieści. Stworzył mu nawet szczęśliwe zakończenie… najwyraźniej sympatyczny koń dostał darmową wycieczkę łodzią w jedną stronę do Valinoru.
Poważnie, czy możesz pomyśleć o lepszym sposobie, w jaki Gandalf Biały miałby poruszać się po środku… ziemia?
( The White Rider autor: MirachRavaia w DeviantArt)
[1] Władca Pierścieni (Biały Jeździec)
[2] The Silmarillion (Valaquenta)
[3] Władca Pierścieni (Jeźdźcy Rohanu)
[4], [5], [6] Władca Pierścieni ( Król The Golden Hall)
[7] Władca Pierścieni (Rada Elronda)
[8 ], [9], [10] Władca Pierścieni (Biały Jeździec)
[11] Niedokończone opowieści o Numenorze i Śródziemiu (Bitwy pod fordy of Isen)
[12] Władca Pierścieni (Oblężenie Gondoru)
Odpowiedź
Wjechał Lord of the Nazgûl. Wyłonił się wielki czarny kształt na ogniu za nim, wyrósł na ogromną groźbę rozpaczy. Wjechał Lord of the Nazgûl, pod bramą, której żaden wróg jeszcze nie przeszedł, i wszyscy uciekli przed jego twarzą.
Wszystko oprócz jednego. Tam czekając, cicho i nieruchomo w przestrzeni przed Bramą, siedział Gandalf na Shadowfax: Shadowfax, który samotnie wśród wolnych koni na ziemi znosił przerażenie, nieporuszony, niezłomny jak wyryty obraz w Rath Dínen. – Powrót króla
Shadowfax nazywany jest „Panem koni”. Nazywany jest także wodzem Mearas, potomkiem Felarófa. Był srebrzystoszarym ogierem. Rozumie ludzką mowę.
Theoden dał Shadowfax Gandalfowi. Gandalf go oswoił, a ponieważ shadowfax miał biegać tak szybko jak wiatr, Gandalf mógł pokonać dystans z Rohanu do Shire w 6 dni.
On zmusił mnie do wzięcia konia i zniknięcia; i wybrałem takiego, który bardzo mi się podobał, ale niewiele do niego. Wziąłem najlepszego konia w jego kraju i nigdy nie widziałem takiego jak on. – Drużyna Pierścienia
Shadowfax również niesie Gandalfa do Rohanu, kiedy on, Legolas i Gimli muszą się tam dostać. Shadowfax jest również prawdopodobnie powodem, dla którego Gandalf jest nazywany Białym Jeźdźcem.
W niepublikowanym d epilog i list Tolkien stwierdził, że Shadowfax przeszedł na zachód nad Morzem z Gandalfem; we Władcy Pierścieni Gandalf pojawia się z „wielkim siwym koniem” na nabrzeżu tuż przed odejściem, a wcześniej obiecał Shadowfax (w rozdziale „Biały jeździec”), że nie rozstawią się ponownie na tym świecie.