Najlepsza odpowiedź
Ponieważ Twain był generalnie bardzo radykalnym indywidualistą, uważam, że tematem tego cytatu jest oddzielenie indywidualisty od świata. Wielu z nas uważa, że świat, czyli inni ludzie, doceniają Twoje zasługi i umiejętności, i że zasługujesz na takie pozytywne nastawienie, dobrą reputację i szacunek.
Jednak perspektywa zewnętrzna, reputacja a szacunek może mieć znaczenie dla pewności siebie i samouwielbienia jednostki, jednak są to rzeczy, na które nie mamy wpływu. Nasza reputacja to coś, na co możemy wpływać i być pod pewnym wpływem, ale nie możemy kontrolować i porządkować. Szacunek również jest pojęciem względnym, co oznacza, że niektórzy ludzie by ci go przyznali, a inni nie. Niemniej jednak nie możesz wybrać, jaki szacunek i ile z niego możesz otrzymać na zewnątrz; można tylko zachowywać się w sposób, który może zachęcić lub zniechęcić do jego ilości, jakości i odbioru.
Myślę też, że jest to bardzo merytokratyczny cytat. Merytokracja oznacza konstrukcję społeczną, w której ludzie wznoszą się, odnoszą sukcesy lub upadają i upadają zgodnie z własnymi zasługami, przedstawiając w ten sposób surowy świat, w którym nie można po prostu otrzymać wsparcia i dobrej woli od swojego otoczenia. To jest rzeczywiście bardzo konkurencyjny świat, w którym ludzie powinni wykazać się swoją wiedzą fachową, wydajnością i kunsztem w każdym momencie swojego życia, w którym przebywają wśród innych ludzi. Zgodnie ze światopoglądem Twaina zakładam, że nic nie jest dawane dobrowolnie przez nikogo i należy przedstawiać światu ciągły dowód własnej wartości i zewnętrznej wartości, aby promować siebie i swoje ambicje w cywilizowanym życiu.
Gdybym kontynuował ten cytat, dodałbym, że tylko jednostka sama sobie coś zawdzięcza i że czymś jest nie tylko przetrwanie, ale także urzeczywistnianie swoich talentów i wartości w sposób aktywny, zdyscyplinowany i autonomiczny. Nikt na tym świecie nie może tego zrobić za Ciebie, a tym samym dojrzałości, która wypływa z takiego wyroku, który może być dla nas pobudką, abyśmy dorastali i byli odpowiedzialni nie tylko za swoje czyny, ale za przyszłość, jakiej sobie życzymy zaprojektować dla siebie. Po prostu pragnienie, aby świat pozytywnie oszacował Twoją wartość, jest daremnym oczekiwaniem na coś, co nigdy nie zostanie rozpoznane bez jego aktywności i wytrwałości.
Dlatego ludzie, którzy wierzą, że zasługują na większe uznanie ze świata, nie robiąc nic mogą być bardzo aroganckimi, dziecinnymi, marudnymi i leniwymi osobami. Uznanie i wsparcie zawsze wymaga ciężkiej pracy oraz wysokiej jakości zasług i specjalizacji. Z pola kwiatów wszystkich kolorów i właściwości, tylko ci, którzy są niezwykli i bardziej dominujący nad nimi wszystkimi, zostaną wybrani, aby zostali przedstawieni światu. To jest droga merytokracji: nie rób nic i narzekaj na szacunek lub rób coś i rób to nie dla samego uznania, ale dla potencjału w dziedzinach, które ćwiczysz i wykonujesz. Uważam, że dla prawdziwych merytokratów uznanie to tylko dodatkowy standard, a nie sama ambicja. Spójrz, jak wielu ludzi stało się dziś sławnych tylko dlatego, że są takimi. Prawdziwy i ciężko pracujący indywidualista zrobiłby swoje dla własnego zaangażowania, a nie dla innych, aby na niego zasłużyli i po prostu zwrócili na siebie uwagę. Jest to również trudne sens niezależności, ale znaczenie, które jest niezbędne do szczęśliwego i satysfakcjonującego życia: zobaczyć nasiona, które sam zasiałeś, obserwować, jak rosną i prosperują dzięki twojemu rzemiosłu. Tak jak, można powiedzieć, tekst, który powoli, ale stopniowo zyskuje więcej opinii i aprobaty.
Dziękuję Shafayet Islam za prośbę o moją opinię i rozwinięcie.
Odpowiedź
Niektórzy ludzie rodzą się w rodzinie, która ma środki i chce ich zepsuć, nagradzając ich za zwykłe istnienie. Będą dorastać, słysząc, że dostają najlepsze telefony, ubrania lub cokolwiek innego, ponieważ na to zasługują, nawet jeśli w ogóle nie zrobili , by na to zasłużyć. Przez całe swoje dzieciństwo i nastolatki słyszą, że są naprawdę niezwykli, wyjątkowi i wyjątkowi.
Dzieci, które dorastały w przekonaniu, że są absolutnie wyjątkowe na świecie tylko dlatego, że mogą stać prosto, brać prysznic, jeść i oddychać, bardzo często budzą się niegrzecznie i brutalnie po otrzymaniu pierwszej pracy: szef nie będzie ich chwalił za przyjście do pracy rano. nie będzie w porządku, jeśli przyjdą 15 minut za późno lub zrobią przerwy na lunch trwające pół godziny dłużej niż powinny. Będą krytykowani, jeśli popełnią błędy, i nie będą chwaleni za próbę, jeśli im się nie uda. Tylko sukces wystarczy.Wkrótce odkryją, że tak naprawdę wcale nie są wyjątkowi i cudowni, i że mają współpracowników, którzy są ich przełożonymi pod każdym względem.
Większość dostosuje się i zastosuje do trudnej rzeczywistości życia. Będą rosnąć i dojrzewać. Inni nie. Będą szli przez życie prawdziwie wierząc w to, co powiedzieli im rodzice, i będą winić innych, jeśli zawiodą w ich związkach i / lub gdy zostaną zwolnieni z pracy numer 10 lub 20.
Powiedzenie, że „świat nie „być ci coś winien” to w pewnym sensie inny sposób powiedzenia, że musisz wnieść wkład, zanim zasłużysz na prawo do otrzymywania datków. Pozwólcie, że dam wam kilka przykładów:
Twój szef nie jesteś ci winien awans, chyba że ciężko pracowałeś, jesteś bardziej wykwalifikowany i zasłużyłeś na to bardziej niż inni rozważani na ten sam awans. Twoi sąsiedzi nie są ci winni szacunku, chyba że postępujesz w sposób, który pokazuje, że zasługujesz na ich szacunek. Zaufanie i zaufanie zyskujesz, a nie tobie. O takich właśnie rzeczach chodzi w tym powiedzeniu.