Najlepsza odpowiedź
Ja też nie używam. Smite to archaiczne słowo. Jest dziś bardzo rzadko używany w mówionym lub pisanym języku angielskim, chyba że ktoś czyni wyraźną aluzję do języka biblijnego.
(Jeden wyjątek: „być zauroczonym”, czyli „podkochiwać się w sobie”. )
Kiedy słowo było używane, właściwą formą czasu przeszłego było smote . Ale ponieważ to słowo jest tak rzadkie, ludzie go nie pamiętają i po prostu stosują zwykłą regułę dla formy czasu przeszłego, tworząc uderzył . Często zdarza się to czasowniki nieregularne, które nie są używane zbyt często: stają się regularyzowane.
Tak więc w XXI wieku każda forma byłaby akceptowalna, z wyjątkiem osób, które chcą być lepkimi.
(Gdybym miał powód, by użyć tego słowa, wybrałbym smote , ponieważ jestem dumny ze znajomości arkana języka angielskiego.)
Odpowiedź
To bardzo obszerny temat i radzę zajrzeć do zaawansowanej książki gramatycznej – lub kilku. Inną rzeczą, która utrudnia udzielenie ostatecznej odpowiedzi na twoje pytanie, jest to, że użycie Present Perfect różni się w brytyjskim angielskim i amerykańskim angielskim (Amerykanie zwykle mówią „Właśnie zjadłem ciasto”, podczas gdy w brytyjskim angielskim zwykle mówimy „I”) właśnie zjadłem ciasto ”). To, co tu piszę, odnosi się do brytyjskiego angielskiego.
Po pierwsze, w brytyjskim angielskim, włączenie pewnych słów do zdania, np. tylko, już, jeszcze oznacza, że używany jest czas Present Perfect: Właśnie / już przybył, Czy już przybył? Wymaga tego gramatyka, nie jest to kwestia znaczenia.
Po drugie, powodem, dla którego czas nazywany jest present perfect, jest związek z obecnym czasem. Używamy tego czasu, gdy istnieje związek między przeszłym działaniem a obecnym czasem, nawet jeśli nie zawsze jest to wyraźnie określone. Na przykład: Przyjechała taksówka (prezent idealny, ponieważ taksówka jest teraz tutaj) Zjadłem lunch (prezent idealny, ponieważ podtekst brzmi „ i teraz mogę wrócić do pracy lub „ i teraz czuję się pełny ) Przekazałem szefowi informacje (prezent idealny, bo podkreślam, że on je zna) Sprzątnąłem moją sypialnię (prezent idealny, bo pokój jest teraz uporządkowany).
Oczywiście, jest całkowicie możliwe i poprawne gramatycznie, aby powiedzieć: Przyjechała taksówka, zjadłem lunch, przekazałem informacje szefowi i posprzątałem sypialnię, ale używamy czasu przeszłego prostego, aby odnieść się do zakończonej czynności z przeszłości – tam nie ma związku z teraźniejszością. Ważną rzeczą w przypadku prostego czasu przeszłego jest to, że odnosimy się lub myślimy o konkretnym momencie w przeszłości. Mogę więc powiedzieć: przyjechała taksówka, wsiadłem i taksówka odjechała. Zjadłem dziś lunch przy biurku. Przekazałem szefowi informacje, a on umieścił je w swoim raporcie. Sprzątałem sypialnię w weekend, ponieważ kazała mi to moja mama.
Jeśli używasz wyrażenia określającego czas, np. Wczoraj, zeszłego tygodnia, cztery dni temu, kiedy byłem dzieckiem, w Grudzień, wtedy potrzebujesz prostej przeszłości.
Jeśli powiesz mi „Zjadłem lunch” bez żadnego innego kontekstu, prawdopodobnie zastanawiałbym się, dlaczego to mówisz, i zapytałbym Cię „Kiedy?” lub „Gdzie?”, ponieważ przypuszczam, że odnosisz się do jednej przeszłości. Jeśli powiesz mi: „Zjadłem swój lunch”, prawdopodobnie powiedziałbym: „Och, dobrze, ja też; możemy wyjść teraz ”- używasz tego formularza ze względu na pewne znaczenie dla teraźniejszości. W tym zdaniu czas nie jest ważny – nie ma znaczenia, o której godzinie zjadłeś lunch.