Najlepsza odpowiedź
Są co najmniej trzy rzeczy, o których myślę, że mogą tu występować.
Pierwsza z nich jest fundamentalna dla bezprzewodowego Ethernetu: przeciążenie. Każde urządzenie, które komunikuje się z tym samym punktem dostępowym, korzysta z tego samego współdzielonego zasobu: fragmentu widma RF (w tym przypadku jest to jeden z kilku kanałów WiFi). Tylko jedno urządzenie może rozmawiać na tym fragmencie widma naraz; jeśli dwóch spróbuje porozmawiać naraz, przynajmniej jeden, a prawdopodobnie obaj, nie dotrą do nikogo, z kim próbują rozmawiać. Urządzenia nie mają możliwości, aby wyraźnie koordynować, kiedy próbują mówić; raczej, gdy ktoś ma coś do powiedzenia komuś innemu, najpierw słucha przez chwilę, aby zobaczyć, czy ktoś inny mówi; jeśli nikogo nie słyszy, uruchamia się i wysyła to, co chce powiedzieć. Jeśli kogoś usłyszy, czeka chwilę, a potem próbuje ponownie. Nazywa się to CSMA / CA (ang. Carrier Sense Multiple Access with Collision Avoidance).
Oczywiście, im więcej urządzeń rozmawiasz w tym samym przedziale widma, tym dłuższe będą średnio poszczególne urządzenia. , poczekaj, aż zapanuje cisza, aby mogli porozmawiać. Uzyskaj zbyt wiele urządzeń, a czas oczekiwania może być tak długi, że spowoduje przekroczenie limitu czasu i zerwanie połączeń.
Powiązany problem, który może wystąpić w zatłoczonym środowisku, polega na tym, że masz dwa urządzenia, które próbują komunikować się z trzecie urządzenie. Oba urządzenia słyszą trzecie urządzenie, a trzecie urządzenie słyszy oba, ale oba urządzenia, które chcą rozmawiać, nie słyszą się nawzajem. Jeśli obaj chcą wysłać w tym samym czasie, obaj zaczekają chwilę, stwierdzą, że sieć jest wolna, a następnie spróbują wysłać w tym samym czasie. Trzecie urządzenie odbiera sygnały od obu w tym samym czasie: kolizja. Co najwyżej jedno z urządzeń wysyłających przejdzie; drugi nie będzie słyszany. Nazywa się to „problemem ukrytych węzłów” i często prowadzi do utraty ramek, które muszą zostać ponownie przesłane; Przyczynia się to również do przekroczenia limitów czasu i zerwania połączeń.
Drugi problem nie jest fundamentalny dla bezprzewodowej sieci Ethernet, ale wynika po prostu z faktu, że wiele bezprzewodowych punktów dostępowych Ethernet ma kiepskie oprogramowanie układowe i dlatego są podatne na nieprawidłowe działanie działać zbyt długo lub w inny sposób wykraczać poza granice często bardzo ograniczonych testów przeprowadzanych przez producentów tych produktów.
Trzecią możliwością, która może być tutaj zaangażowana, jest po prostu to, że Twój punkt dostępu może być umieranie na starość. Elektronika w wielu niedrogich punktach dostępowych klasy konsumenckiej nie jest tak solidna i nierzadko zdarza się, że radiotelefon (szczególnie) wychodzi poza tolerancję po mniej więcej roku. Na początku objawia się to zmniejszoną szerokością pasma z powodu położenia poza środkiem, co powoduje zmniejszoną moc efektywną (przy nadawaniu) i zmniejszoną czułość (przy odbiorze), co prowadzi do niższych stosunków sygnału do szumu. Ostatecznie przestaje działać całkowicie. Może to również łączyć się synergicznie ze stratami związanymi z zatorami (jak opisano powyżej), aby radykalnie zmniejszyć efektywną przepustowość.
Rozwiązaniem tych problemów jest odpowiednio zainstalowanie dodatkowych punktów dostępowych działających na różnych kanałach, wymiana oprogramowania układowego w punkcie dostępowym i wymień punkt dostępowy.
Domyślam się, że Twoim problemem jest prawdopodobnie kiepskie oprogramowanie sprzętowe, ale może to być jedna lub obie z pozostałych dwóch możliwości. Mam tutaj w domu punkt dostępowy TP-Link, który był w porządku, dopóki nie dodaliśmy dziewiątego urządzenia, które było regularnie obecne, w którym to momencie musiałem go ponownie uruchamiać co kilka dni. Zastąpiłem oprogramowanie sprzętowe dostarczone przez producenta OpenWRT i od tego czasu działa bez wymuszonego ponownego uruchamiania przez dwa lata, a teraz rutynowo obsługuje aż dwanaście urządzeń bez problemów.
Odpowiedź
Absolutna podstawowa odpowiedź na twoje pytanie brzmi: nie, jeśli przyjmuję jakieś założenie, mogę powiedzieć, że tak, ale ponieważ przyjąłem to założenie, muszę przyjąć inne założenie, więc może nie. Pozwól mi wyjaśnić, że ma to o wiele więcej sensu.
Z definicji router to urządzenie, które łączy połączenie zewnętrzne (WAN, z modemu / dostawcy usług internetowych) i połączenie wewnętrzne (LAN, lokalne komputery / urządzenia ) i ma mózg / protokoły, aby umożliwić urządzeniom LAN współdzielenie pojedynczego połączenia WAN. W zdecydowanej większości przypadków wszystkie routery domowe mają wbudowany bezprzewodowy punkt dostępu, więc tak, wszystkie te urządzenia mają WiFi. Gdy wyjdziesz poza routery konsumenckie / domowe, większość routerów komercyjnych / korporacyjnych nie ma Wi-Fi.
Więc: NIE: 100\% wszystkich routerów nie ma Wi-Fi TAK: prawie wszystkie routery domowe / SOHO są „Routery bezprzewodowe”, a więc mają Wi-Fi.
Teraz, gdy w grę wchodzi to inne założenie, jest to, co definiujesz jako „WiFi”.Duża część mas będzie używać terminu „WiFi” na oznaczenie internetu; te słowa nie są wymienne i oznaczają zupełnie inne rzeczy (hench, dlaczego nie możesz mieć połączenia z Internetem, ale Twój komputer / telefon mówi, że masz połączenie Wi-Fi). WiFi to po prostu zestaw protokołów, który umożliwia bezprzewodową komunikację urządzenia z routerem, jest po prostu alternatywą dla kabla, który w innym przypadku łączyłby komputer z routerem. Internet to połączenie Twojej sieci z innymi komputerami / serwerami na całym świecie. Krótko mówiąc, Wi-Fi łączy twoje urządzenie z routerem, to modem (i połączenie od twojego ISP) łączy twój router z Internetem. Dlatego jeśli pytasz, czy router jest jedyną rzeczą potrzebną do połączenia z Internetem, odpowiedź brzmi NIE, potrzebujesz modemu i usługi internetowej od dostawcy usług internetowych.