Najlepsza odpowiedź
Wiele negatywnych (i uczciwych) komentarz społeczny można ekstrapolować ze współczesnej opowieści o „pierwszym pocałunku miłości”. Ale praktyczny powód, dla którego widzimy to tak często w opowieściach, jest stosunkowo łagodny. Aby narracja rozwijała się do przodu, pisarze często opierają się na określonych momentach w czasie.
Dobrze skonstruowane historie zwykle kończą się niezwykle specyficznym momentem, który skutkuje niezwykle specyficznym kinowym (można go sfotografować) końcową akcją – Doskonałym przykładem jest zniszczenie przez Frodo pierścienia w ogniu góry zagłady. Sposób, w jaki kończy się Władca Pierścieni, jest w rzeczywistości jasno określony dla publiczności od samego początku opowieści – służy jako punkt odniesienia dla widzów, aby wiedzieli dokładnie, kiedy historia się skończyła.
W wielu filmach Disneya „pierwszy pocałunek miłości” jest również używany jako kinowy punkt odniesienia, dzięki czemu widzowie wiedzą, kiedy cel jest definitywnie osiągnięty, a film całkowicie zakończony. Jeśli wewnętrznym celem bohatera jest „znalezienie prawdziwej miłości”, ale nie ma zewnętrznego dowodu, że cel został osiągnięty, zakończenie wydaje się niekompletne.
Język kina mówi nam, że w powyższy przykład, widzowie potrzebują zewnętrznego sygnału, aby dokładnie wiedzieć, kiedy rzeczywiście znajduje się prawdziwa miłość – w przeciwnym razie będziemy drapać się po głowach, zastanawiając się, gdzie dokładnie stoi nasz główny bohater, dążąc do osiągnięcia swojego celu.
W W wielu opowieściach Disneya „pierwszy pocałunek miłości” jest nie tylko celem zewnętrznym, ale zwykle musi się on wydarzyć przed zachodem słońca w określonym dniu – konkretną czynnością, która musi nastąpić przed określoną godziną. Tworzenie historii, które mają mgliste „linie mety”, jest bardzo trudne do wykonania.
Jednym z głównych zadań scenarzystów jest uzewnętrznienie tego, co wewnętrzne, i dlatego tropy takie jak „pierwszy pocałunek miłości przed zachodem słońca”, „Zdobycie trofeum na ostatnim konkursie ostatniego roku”, „zniszczenie pierścienia w ognistej górze, zanim armie Saurona zwyciężą” lub „Powrót do 1985 o 22:04 12 listopada 1955” działają tak dobrze.
Odpowiedź
Pocałunek przebudzenia pojawił się w niektórych klasycznych wersjach bajek, ale zwykle nie były one określane jako pierwszy pocałunek lub „pierwszy pocałunek miłości” i nie przychodzi mi do głowy ani jeden przypadek, że to „ prawdziwy pierwszy pocałunek miłości”. To bardziej nowoczesna konwencja.
Zwykle jest to przesadnie sentymentalna alternatywa pomocy zespołowej dla scenariuszy takich jak:
- Śpiąca królewna jest gwałcona, zapładniana i rodząca jej sen. Zbudzona przez dziecko ssące jej palec, który wypycha kawałek lnu, który spełnił klątwę.
- Królewna Śnieżka budzi się z wyrzuconym kawałkiem jabłka z jej gardła, gdy jej zwłoki zostały potrącone, kiedy upuszczono trumnę; podczas gdy książę kazał go przynieść do swojego zamku. Lub Śnieżka staje się tak chuda, że przeklęty pierścień zsuwa się z jej palca i budzi pokój księcia, w którym trzymał jej zwłoki, żeby na nie patrzeć.
Ale myślę, że to coś więcej niż tylko cenzura. Myślę, że jest to również pewna odmiana romantycznego idealizmu, w której niektórzy ludzie są pocieszani ideami miłości, która zwycięża wszystko; uwielbiam być magiczną, namacalną rzeczą; los; dobre rzeczy przychodzą do tych, którzy czekają i mają wiarę; etcetera etcetera.
To także przykład klasycznego składnika wielu form eskapizmu opartego na fikcji: zrzeczenie się odpowiedzialności. Nie musisz się ratować, jeśli „prawdziwa miłość” Cię znajdzie i zrobi to za Ciebie. Możesz po prostu mieć przyjemną, długą drzemkę, czekając na swojego księcia. W końcu dostaje całkiem niezłą ofertę – nie musi nawet stawiać ci kolacji.