Najlepsza odpowiedź
Gwiezdne wojny nazywane są operą kosmiczną, ponieważ tak nazywa się gatunek. Rozumiem, że jest to okrężna odpowiedź na tym poziomie, ponieważ nie wyjaśnia, skąd gatunek opery kosmicznej ma swoją nazwę.
Opery kosmiczne mają historie z efektownym dramatem, który jest bardzo płytki po analizie. Są dobrzy, dobrzy, źli źli i nikt pomiędzy nimi. Istnieją historie miłosne bez przyziemnych randek. Istnieją bitwy między imperiami bez pytania, dlaczego każda ze stron jest taka, jaka jest.
Istnieje kilka historii o tym, jak nazwa opera kosmiczna pojawiła się dla tego gatunku. Zobacz inne odpowiedzi dla „opera konna” i „opera mydlana”. Ale sugeruję, że podobieństwo z operami scenicznymi jest bardziej trafne, niż myślisz.
Opery sceniczne mają historie z efektownym dramatem, który jest bardzo płytki po przeanalizowaniu. Są dobrzy, dobrzy, źli źli i nikt pomiędzy nimi. Istnieją historie miłosne bez przyziemnych randek. Istnieją bitwy między królestwami bez pytania, dlaczego każda ze stron jest taka, jaka jest. Bardzo równoległe!
Odpowiedź
Space opera to serializowany melodramat osadzony w przestrzeni. Podobieństwo tego terminu do wyrażenia „opera mydlana” nie jest przypadkowe. Jednak w odniesieniu do dziennych dramatów opery kosmiczne mają swój własny zastrzyk akcji i przygody w otoczeniu obcych.
Flash Gordon to archetypowa opera kosmiczna, 13-odcinkowy serial. W nim planeta Mongo znajduje się na kursie kolizyjnym z Ziemią. Ziemski dr Alexis Zarkov i jego asystenci, Flash Gordon i Dale Arden, próbują zbadać złowrogą planetę tylko po to, by paść ofiarą jej złego władcy, Ming the Merciless. Z pomocą Aury, córki Minga, Flash jest w stanie uciec z niewoli. W ten sposób rozpoczyna się seria przygód, w których młody człowiek z Ziemi, daleko poza swoją głębią w tym obcym otoczeniu, wielokrotnie ściera się z siłami Minga, gdy próbuje uwolnić swoich przyjaciół, pokonać samego Minga raz na zawsze i ocalić Ziemię.
Ten rodzaj przygody na wysokie stawki jest prawdopodobnie elementem definiującym gatunek bardziej niż jakikolwiek nacisk na technologię lub naukę. Nawet jeśli sam świat nie jest zagrożony, życie bohaterów często jest zagrożone, ponieważ zaawansowana technologia wprowadza niezliczone cuda i niebezpieczeństwa, z którymi muszą się zmierzyć, a serializowany format sprawia, że widzowie są uzależnieni od korzystania z trzymających w napięciu klifów. Ponieważ aspekt naukowy jest często na zapleczu w odniesieniu do przygody i napięcia, opery kosmiczne są często wysoce anachroniczne, czerpiąc pomysły i inspiracje wizualne z różnych współczesnych lub klasycznych filmów wojennych, średniowiecznej fantasy i oczywiście westernów.
Wykorzystanie obrazów westernów i kowbojów w operach kosmicznych jest na tyle popularne, że wiele osób często łączy terminy „opera kosmiczna” i „western kosmiczny” . ” Wystarczy zastąpić konie statkami kosmicznymi, pustynie zimną czarną pustką, a rewolwery pistoletami blasterowymi. To prawie niesamowite, jak łatwo tematy i idee pogranicza dzikiego zachodu przenoszą się na granicę reprezentowaną przez kosmos. W ten sposób opera kosmiczna jest prawdopodobnie gatunkiem zbudowanym na wizualnej metaforze, dzięki czemu idea świata high tech, w którym żyją bohaterowie, jest bardziej dostępna dla publiczności, rysując podobieństwa do innych epok i typów fikcji, które są bardziej ugruntowane. Z tego powodu opery kosmiczne są często skutecznym „lekarstwem” do opowiadania historii science fiction.
Aby zrozumieć, gdzie opery kosmiczne znajdują się w kontekście reszty science fiction, należy zrozumieć, że samo science fiction jest obszerny zbiór opowiadań, od „twardego” do „miękkiego” science fiction.
Twarde science-fiction może należy rozumieć jako próbę, na ile to możliwe, zachowania i zaprezentowania realizmu i dokładności w przedstawianiu nauki i technologii, bez względu na to, jak futurystyczne może się to stać. Jest to podzbiór, który zmusza autora do intensywnego myślenia i dokładnego zbadania tematu danej fikcji, zbadania potencjalnego wpływu, jaki może ona mieć na socjologię ich świata i życia jej bohaterów. Tak więc, z konieczności, im trudniejsze jest science-fiction, tym bardziej dotyczy historii służącej nauce.
Jako klasyczny przykład tego, co nazwałbym „prawdziwą” science fiction, świat powieści Isaaca Asimova o robotach to świat, w którym podróże kosmiczne wymagają zaawansowanej robotyki, ale konsekwencją wspomnianej robotyki jest to, że przeludniona Ziemia obserwuje ogromne przemieszczenie człowieka siła robocza. Wiele napięć koncentruje się na relacjach między ludźmi na Ziemi, zamożnymi i długowiecznymi Spacerami, którzy od dawna przyjęli robotykę, i, oczywiście, samymi robotami, które często są przedmiotem okrutnej urazy i brak bezpieczeństwa na Ziemi.Wczesne powieści Robot to historie kryminalne, więc nie brakuje w nich dramatu ani tajemnic, ale te prognozy naszej możliwej przyszłej egzystencji wraz z automatyzacją są wyraźnie najważniejsze w pracy Asimova.
Być może o krok dalej, anime Ghost in the Shell przewiduje świat, w którym ludzie mogą dowolnie przenosić swoje mózgi między w pełni robotycznymi ciałami. Filmy i seriale telewizyjne Ghost in the Shell są niezwykle kontemplacyjne, kwestionując prawdziwość i naturę ludzkiej tożsamości w takim świecie. Ale wszystko zaczyna się i koncentruje się wokół jednej idei: „ducha w maszynie”.
Gwiezdne Wojny ma kosmicznych samurajów z magicznymi mocami, wyjątkowo przystosowanymi do walki z przestępczością i laserowymi mieczami, które mogą odbijać pociski blasterów. Ludzie latają statkami kosmicznymi zaprojektowanymi po I i II wojnie światowej, mają roboty, które mogą odczuwać niepokój i rozwijać sadyzm, a całą galaktyką rządzi magiczny człowiek, który lubi często mówić słowo „kompletny”. Fabuła koncentruje się wokół ogromnej stacji kosmicznej wielkości księżyca, która może wystrzelić laser w planetę i wysadzić ją w powietrze. Nikt nigdy nie pyta o to, jak jego grawitacja wpływa na planety, wokół których krąży, ani o to, co odłamki zrobiły na powierzchni Endoru po jego wybuchu. W swoim dążeniu do pokonania arcyzłoczyńcy, główny bohater jest prowadzony przez ducha, a jego przyjaciół nęka gigantyczny robak kosmiczny żyjący na asteroidzie. Gdzie je…
… uhhhh… wiesz co, nigdy do końca nie zorientowałem się, co je. Nie mówiąc już o tym, jak to się stało. Same jego zęby muszą być wielokrotnie większe od znaków.
Nie jestem pewien, czy muszę ci mówić, że to wszystko nie jest racjonalne i naukowe . Z technicznego punktu widzenia te filmy nie uwzględniają gówna . To nie jest miękkie sci-fi, to jest bzdurne, bujne science fiction. Może nawet płynna telewizja. Wiele pracy włożono przez lata, aby opracować wyjaśnienia tych wszystkich rzeczy, ale jest to mniej rzeczywista nauka, a bardziej wyimaginowana pseudonauka wymyślone po fakcie, aby zracjonalizować to, co widzimy; IE, nauka została zaprojektowana tak, aby pasowała do historii. Prawdziwa nauka może pewnego dnia doprowadzić nas do odkrycia Gwiezdnych wojen rzeczy typowych dla świata, ale w miarę rozwoju naszej technologii w świecie rzeczywistym wydaje się to coraz mniej prawdopodobne, ponieważ aspekty naszej obecnej technologii znacznie przyćmiły to, co widzimy w tej serii.
Ale tak naprawdę nie o to chodzi w Gwiezdnych wojnach w pierwsze miejsce, aby po prostu przeżyć zabawną przygodę. Twierdzę, że na poziomie tematycznym ma więcej głębi, niż wielu ludzi przypuszcza, że warto, ale tak naprawdę nie wywodzi się z nauki tak bardzo, jak dramat i rozwój postaci. W związku z tym wizualizacje są bardziej metaforą i uzewnętrznieniem zmagań bohaterów, niż sugestią prawdziwej przyszłości. Tak się składa, że ma technologiczny smak , podobnie jak fantazja średniowieczna ma swoją historię smak bardziej niż reprezentuje rzeczywistą średniowieczną historię. I to, uważam, oddziela operę kosmiczną i jej cele oraz sposób traktowania technologii od reszty science fiction.