Najlepsza odpowiedź
- Ponieważ był to dzień dziękczynienia, kiedy ten kraj został zbudowany.
- Ziemia jest własnością indyków (nie sądzę, ale ze względu na aurguement)
- Ziemia jest własnością Turków i ludzi mówiących po turecku (lub żadnego z nich, ale nadal pomogli zbudować ten kraj jak hardcoreowi kurdowie, zrobiliśmy to wszystko ramię w ramię i dlatego), więc dodali „ ey , ponieważ Turkistan brzmi źle, a Azja Mniejsza jest zarezerwowana tylko dla eleganckich rozmów, które wywołują tajemnicę.
- To kraina kotów, Turków i Kurdów oraz innych grup etnicznych, które znamy i kochamy, ponieważ Turcy są jedynymi ludźmi, którzy uważają, że koty powinny mieć prawo do życia w dowolnym miejscu (są takie jak wszędzie i kiedy mam na myśli wszędzie mam na myśli WSZĘDZIE DOSŁOWNIE rząd, szpitale, transport publiczny, jak to nazywasz) i zasługują na wsparcie. To tylko fakt. Może chcieli zrobić to po angielsku jako poboczny żart, ale zazwyczaj nie lubią indyków, bo to ostatnie ujęcie jest spekulacją.
- Ponieważ Mustafa Kemal tak powiedział. Równie wiarygodna możliwość. Właściwie nie wiem, ale tak myślę.
- Kochamy indyki. Tak, ale to nie jest prawidłowa odpowiedź (je też jemy, nawet jeśli nie są z tej ziemi, więc nie o to chodzi)
- Egipt w języku tureckim to „MISIR”, co po angielsku oznacza kukurydzę. A Hindistan znaczy „kraina indyków”, tak jak hindi oznacza to zwierzę. Może pomyśleliśmy, że to fajne i powiedzieliśmy „wiesz, co byłoby zabawne, nazywamy ten piękny kraj Turcją po angielsku, aby ludzie, którzy nie wiedzą wystarczająco dużo, by się nad tym zastanawiali”. . Mam na myśli znacznie bardziej chwytliwe niż Turkistan. Mieszkańcy Turkistanu są fajni i kochamy ich, ale daj spokój, nazywasz Turkistan kraj turecki i na pewno będziesz wyglądać jak kraj trzeciego świata. Robią to z dumą, chociaż ja to szanuję, ale to nie jest właściwe imię dla Turków w Turcji.
- Nikt nie pomyślał o „Turkan” jako o imieniu. Ponieważ to już imię nadane ludziom. I chociaż brzmi to trochę fajnie, Turcja jest bardziej przyjazna dla radia.
- Uwaga końcowa, rzeczywista nazwa tego kraju to „Republika Turcji” * mem z życia bandytów *, więc jest też taki. Dziękuje za przeczytanie. Turcy są niesamowici, jak\% 80 to naprawdę mili ludzie, których można by pozbyć. Co jest bardzo rzadkie w większości krajów. Być może Kanada nigdy tam nie była, z tego, co słyszałem…
Odpowiedź
Imperium Osmańskie, którego Turcja jest następcą, jest społeczno-polityczne uważany za państwo europejskie i zawsze znajdował się w centrum spraw europejskich od czasu swojego powstania, prawie zaraz po założeniu pod koniec XIII wieku rozszerzył się na zachód i dopiero pod koniec XIV wieku jego placówki dotarły do równin Wardaru i Kosowa , serce dzisiejszych Bałkanów. sto lat przed podbiciem Stambułu (Konstantynopol) jego stolica znajdowała się w Adrianopolu (dzisiejsze Edirne w Turcji) nawet na zachód, a na Bałkanach wzniesiono same filary państwa, tzw. Jak nazywali to niektórzy historycy, była to arteria, która dała życie państwowości osmańskiej. Stulecia później, kiedy Turcy utracili swoje ostatnie terytoria na Bałkanach podczas wojen bałkańskich w latach 1912–13, ta tragiczna strata spowodowała upadek państwa. Dopiero po 5 kolejnych latach całkowicie się zawalił. Imperium Osmańskie nie rozszerzyło się na Azję Mniejszą i Bliski Wschód przed XVI wiekiem, np. Miasta takie jak Veliko Tarnovo, Strumitsa czy nawet Saloniki znalazły się pod panowaniem osmańskim co najmniej sto lub dwa lata przed dzisiejszymi tureckimi miastami, takimi jak Marash czy Adana. to mapa Imperium Osmańskiego w XIV wieku za panowania sułtana Murada Hudavendigara
Jak widać tutaj wyraźnie państwo nie rozszerzyło się jeszcze na Azję Mniejszą (choć w regionie rządziło wprawdzie wiele małych tureckich państw feudalnych). Uwaga Konstantynopol nie jest jeszcze w ich rękach, a stolicą jest Edirne.
Ale raczej niż ekspansja geograficzna to kierunek, w którym państwo, zarówno fizycznie, jak i psychicznie, zwróciło swoją twarz: to był Zachód, nie tylko dążyło do ekspansji na zachód, ale jednocześnie uważnie śledziło europejską politykę i rozwój oraz ukierunkowało swoje zainteresowania i wysiłki na kontynent. Jego obecność na Bałkanach gra da kluczową rolę w tworzeniu i rozwoju organów państwowych Imperium Osmańskie, w którym religia islamu stanowi rdzeń jego kultury administracyjnej i rządzącej w codziennych tradycjach, było także następcą wschodniego Rzymu-Bizancjum (zwłaszcza po zdobyciu Konstantynopola) i przejęło jego tradycje w zarządzaniu.Wielu z jego klasy rządzącej i elity pochodziło z Bałkanów (i tak, wielu z nich także nie-Turków), wśród nich kilku odnoszących sukcesy Wielkich Wezyrów, takich jak Mehmed Pasha Sokolovic, Ibrahim Pasha z Parga lub Gazi Husrev Begovic, pół-Turk, pół-bośniacki. wezyr, który założył miasto Sarajewo.
Chociaż Turcy stanowili mniejszość w tak zwanej Europie osmańskiej, odegrali istotną rolę w historii politycznej regionu i przyczynili się do rozwoju kultury regionu jako Cóż, przez prawie 6 wieków Imperium Osmańskie było w historii Europy. Oto rysunkowa mapa przedstawiająca Europę przełomu XIX i XX wieku, na której Turek jest przedstawiany jako kłamliwy człowiek z fezem
Imperium Osmańskie przeszło przez wielki kryzys i stagnację, ponieważ nie było w stanie poradzić sobie z rozwojem technologicznym i wreszcie rewolucją przemysłową, która zmieniła historia kontynentu na zawsze. Jednak aby przetrwać i nie lo ze względu na swoją integralność dążył do wprowadzenia szeregu reform i zmian w swoich instytucjach, organach wojskowych i oświatowych. Najbardziej znaną z tych reform była Tanzimat (reorganizacja) Tanzimat – Wikipedia , która przekształciła się w pierwszą zachodnią monarchię parlamentarną w 1876 roku. Większość reform była wzorowana na Zachodzie i miała na celu zapewnienie większej swobody podmiotom imperium, a także świadkami pierwszej konstytucji opracowanej również na zasadach zachodnich.
Reformy te były także poprzedniczką reform w nowoczesnej republice tureckiej, która odziedziczyła i kontynuowała państwowość, ale w formie republika parlamentarna zamiast monarchii Nowo utworzona republika pod przewodnictwem założyciela i pierwszego prezydenta Mustafy Kemala Atatürka usilnie dążyła do wprowadzenia jeszcze bardziej radykalnych zmian i reform, przyjmując współczesne zachodnie kodeksy prawne regulujące wszystkie aspekty życia dającego życie niezależne organy ustawodawcze i sądownicze, które stanowią kręgosłup funkcjonującej demokracji w Europie Zachodniej.
Jest tu wiele szczegółów do omówienia, ale mówiąc krótko, Republika Turcji została przyjęta do Ligi Narodów, zachodnia instytucja i poprzedniczka NATO w okresie międzywojennym i samego NATO po drugiej wojnie światowej, a także została jednym z pierwszych członków Rady Europejskiej i kilku innych europejskich organów ustawodawczych regulujących stosunki między państwami europejskimi. Turcja podpisała porozumienie o ruchu wizowym z członków Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (EWG) w 1957 r., a porozumienie to weszło w życie w 1960 r., aż ostatecznie zostało anulowane z powodu wojskowego zamachu stanu w 1980 r., który również zadał wielki cios dalszym wysiłkom reformatorskim. W 1987 roku Turcja oficjalnie wystąpiła o pełne członkostwo w UE i podpisała Umowę o Unii Celnej z UE w 1995 roku. Rozmowy akcesyjne jak dotąd nie przyniosły żadnych rezultatów, a wszystko to z powodu braku realizacji dalszych reform przez poprzednie i obecne rządy, aby się kwalifikować To znowu w rękach tureckiego społeczeństwa i decydentów, czy kontynuować i starać się być częścią europejskiej cywilizacji i zgodnie z tym kształtować własną przyszłość.
Pomimo zbliżenia geograficznego kraju, o którym zapewne niektórzy już tu wspominali, należy wziąć pod uwagę, że turecka inteligencja i ciało rządzące nieprzerwanie przez prawie 700 lat podążały i wpisały się w europejską agendę i społeczno-polityczną historię, i to jest główny powód dlaczego ten kraj jest raczej uważany za europejski niż z Bliskiego Wschodu. Do tej pory zwracał się raczej ku Europie niż na Bliski Wschód, ponieważ Bliski Wschód nie miał zbyt wiele do zaoferowania, dlatego to Turcja musi zdecydować, czy w przyszłości pójdzie z Europą, czy nie, dla własnych korzyści.