Najlepsza odpowiedź
Kilka świetnych odpowiedzi tutaj i tak, Rysowanie z prawej strony mózgu jest powodem, dla którego pomysł wywrócony do góry nogami. Jak sobie przypominam, celem było nie tyle obserwacja, ile danie ludziom pewności, jaką mogliby narysować, koncentrując się na abstrakcji. Rysunek, którego używa autor, jest już abstrakcyjnym rysunkiem konturowym autorstwa Matissea i odwrócenie go do góry nogami sprawiło, że był o wiele bardziej wyrazisty. Od czasu do czasu korzystałem z tego ćwiczenia na zajęciach, a nie tylko z tym rysunkiem.
Dyskusja na temat obserwacji obejmuje rozumienie pojęciowe kontra obserwacja percepcyjna. To jest zmiana dojrzałości i wiąże się z omówieniem schematu w odniesieniu do tworzenia obrazów.
Wyjaśniłbym to moim gimnazjalistom jako symbole, których mózg używa do opisania rozumienia obiektu, na przykład uśmiechniętej buźki przedstawiające prawdziwą twarz. Zademonstrowałbym to za pomocą typowych młodych rysunków schematycznych drzew (znanych jako drzewa lizaka), a następnie narysowałbym drzewo tak, jak je narysowałbym. Wyjaśniłem, że moje drzewo jest również schematem, ale bardziej wyrafinowanym niż ich, ponieważ miałem duże doświadczenie w oglądaniu i rysowaniu drzew. Moim celem było odepchnięcie ich od schematów z dzieciństwa i przemyślenie koncepcji obserwacji.
Dla moich licealistów i starszych gimnazjalistów chciałbym, żeby narysowali but, który nosili, bez patrzenia na nich (lub plecaki dla gimnazjalistów), a następnie zdejmij ją i porównaj ich rysunki z rzeczywistością. Następnie przeprowadziłem dyskusję na temat rozumienia pojęć (schematu) kontra obserwacja percepcyjna. To wszystko było wprowadzeniem do rysunków butów konturowych, które są standardowym projektem artystycznym. Przez lata dostałem kilka naprawdę pięknych rysunków plecaków i butów.
Odpowiedź
Achhh… odwrócony rysunek.
Kiedy rysujemy… często nie rysujemy to, co widzimy… rysujemy to, co myślimy, że widzimy. Wszyscy nosimy w głowach własne skróty na temat tego, jak wygląda oko, usta, podstawa przedmiotu itp.
Żałuję, że nie mam dolara za każdy przekazany przez studentów rysowania konturów buty, w których dół kończy się linią prostą. Nie widzą, że ich buty wyginają się do wewnątrz na podbiciu i dramatycznie wyginają się w górę na palcach. Wskazuję to nawet uczniom, pokazuję przykłady poprawnych i nieprawidłowo narysowanych butów, jeszcze zanim zaczną rysować. W swoich głowach „wiedzą”, że spód buta i podłoga są płaskie… dlatego „muszą” być reprezentowane przez linię prostą. Ponadto dają mi widok profilu, w którym nie widać buta ani języka. Jest to niemożliwe, jeśli patrzą w dół na swoje buty postawione na stole przed nimi. Na każdej klasie, której nauczam, zawsze jest kilku uczniów, którzy źle to rozumieją, nawet podczas całego mojego kibicowania. Za dużo tkwią w głowach, zamiast faktycznie widzieć obiekt, który rysują.
kontra
Dolny rysunek jest dokładniejszy niż górny… ale nawet tam popełnili błąd. Zwróć uwagę, że sznurowadła na dolnym zdjęciu mają taką samą szerokość jak oczko, z którego wychodzą? W rzeczywistości sznurowadła są szersze niż oczko, co jest przyczyną tych małych plastikowych końcówek. Górny rysunek jest lepszy w tym szczególe niż na dole… zwłaszcza wokół drugiego i trzeciego oczka od górnej części buta.
Odwracając rysunek źródłowy do góry nogami, pozbywamy się tych z góry przyjętych pomysłów. Nie rysujemy już tego, co „wiemy”, ale to, co widzimy… abstrakcyjną serię linii, kształtów i kątów.