Najlepsza odpowiedź
Ułatwia ich zapamiętanie.
Historia: numery telefonów w Stany Zjednoczone (pamiętajcie, wymyśliliśmy je) były w formacie wymiany-abonenta. Początkowo giełdy były 2-cyfrowe, z 4 (a czasami 5) cyfrowymi numerami abonentów. Obszary wiejskie miały 6-cyfrowe numery, a obszary miejskie 7-cyfrowe.
Giełdy zostały nazwane, zwykle na obszarze geograficznym.
Oto przykład 6-cyfrowej liczby:
Numer telefonu to 52–2697, abonent był 2697 w centrali Lakewood.
W miarę rozwoju obszarów miejskich coraz większe, potrzeba było więcej wymian. Doprowadziło to do obecnego systemu wymiany 3 cyfr.
Oto fragment z książki telefonicznej Nowego Jorku z lat 20.
Jak widać, centrale miały 3 cyfry, a numery abonentów 4 cyfry. Wybrałeś pierwsze trzy litery centrali (zaznaczone pogrubioną czcionką)
W latach sześćdziesiątych, ze względu na zwiększoną liczbę abonentów telefonicznych oraz znaczny wzrost liczby połączeń międzymiastowych, które również wymagały numerów kierunkowych, firma telefoniczna przestała używać nazwanych central i przełączyła się na wszystkie centrale numeryczne. Podobne rzeczy miały miejsce na całym świecie. Wielka Brytania doszła do wszystkich cyfr w latach 70-tych
Losowe ciekawostki. Telefon stacjonarny, z którym dorastałem, to 915–581-xxxx. Centrala telefoniczna 581 z numerem kierunkowym 915 była zbyt nowa, by kiedykolwiek mieć nazwę.
W każdym razie, wracając do pytania. W telefonach pojawiają się listy, przynajmniej w Stanach Zjednoczonych od 1917 roku. Ponieważ litery są znormalizowane, można je wymienić na słowa. To faktycznie ułatwia zapamiętanie numeru telefonu.
Gdybym powiedział, że mój numer służbowy to 532–4653, czy zapamiętałbyś go, a co jeśli powiem ci, że mam numer 532-GOLD? (Jest to rzeczywisty numer używany przez firmę mojej rodziny w latach 80-tych)
Zastępowanie liter i słów ułatwia zapamiętanie numeru telefonu.
Odpowiedź
Litery były przypisywane do 2–9 cyfr w telefonie od ponad wieku.
Więc jeśli chcesz aby wybrać 1–800-HOT-FOOD, należy wybrać 1–800–468–3663.
Oczywiście to dokładnie ten sam numer, co 1–800-GNU-DONE. Zauważysz, że na tarczy nie ma Q ani Z.
Na początku, jako urządzenie mnemoniczne, centrala (pierwsze trzy cyfry po numerze kierunkowym, który zwykle nie był wybierany dla lokalnego wywołania), zostało przetłumaczone jako słowo składające się z dwóch pierwszych cyfr i liczby. Zatem numer telefonu może brzmieć Hudson-3–1234. Hudson tłumaczy jako 48. Najwyraźniej łatwiej to zapamiętać niż 483–1234. To wypadło z użycia w latach sześćdziesiątych.
Przeniesiono to niezmienione na telefony z przyciskiem (tonowe / DTMF):
A potem do smartfonów:
Chociaż wiadomości tekstowe stały się popularne, Q i Z został dodany z powrotem do klawiszy.
Obecnie na niektórych klawiaturach telefonicznych nie ma liter.