Najlepsza odpowiedź
Najmniejsza dyskretna ceramiczna nasadka SMD, którą posiada mój preferowany dystrybutor, ma wartość 0,1 pF.
Poza tym… pasożytnicze pojemności rezystora SMD mogą być rzędu 0,05 pF, a kiedy jesteś w tych skalach, być może będziesz musiał uwzględnić pasożytnicze pojemności śladów na płytce.
Co każe mi myśleć, że można by stworzyć czapki ad hoc, projektując krótki ślepy zaułek biegnący nad płaszczyzną uziemienia. W zależności od długości, może to być w skali pF, więc nawet ślad prowadzony do dyskretnego kondensatora ma pojemność, która musi być uwzględniona w szacunkach, gdy mówisz o ograniczeniach ułamkowych pF.
Pojemności używane wewnątrz układów scalonych mogą być o kilka rzędów wielkości mniejsze, ale nie pamiętam już żadnych szczegółów.
Chyba że, oczywiście, mówisz o rozmiarze fizycznym. Ten sam preferowany dystrybutor ma rozmiar do 008004 (czyli 0,010 „x 0,005” lub 0,25 mm x 0,125 mm). Ponownie, jeśli korek znajduje się w układzie scalonym, jest zdecydowanie mniejszy.
Odpowiedź
Zakładam, że mówisz o typie elektrolitycznym, ponieważ są to najczęściej stosowane kondensatory bardzo ograniczona żywotność. Często wybrzuszają się na jednym lub drugim końcu, gdy stają się złe. Kolejnym znakiem jest wyciek elektrolitu.
Poza tym, w zależności od zastosowania, możesz zobaczyć zły kondensator w działaniu w obwodzie. Obecnie pracuję nad generatorem rampy dla sygnału prędkości dla napędu prądu przemiennego. Ponieważ wszystkie kondensatory są wysuszone, rampa ładowania jest bardzo stroma i nie można jej regulować parametrami producenta. Pojawia się od razu w działaniu napędu, ponieważ przyspiesza on o wiele za szybko, ponieważ kondensator ma bardzo małą pojemność w porównaniu do tego, kiedy był nowy, co powoduje, że ładuje się zbyt szybko. Wyobraź sobie dzban o pojemności 1 galona. Po opróżnieniu można go napełnić 1 galonem wody. Może wypełnienie go zajęło 30 sekund. Teraz umieść duży kamień w dzbanku. Teraz możesz wlać do niego tylko pół galona, zanim będzie pełny, i wypełni się w około 15 sekund.
Często trzeba użyć bardzo dobrego miernika lub oscyloskopu, aby zobaczyć efekt wyschnięcia kondensatory. Jednym z przykładów mogą być zasilacze starej szkoły, w których używają dużych elektrolitów do filtrowania tętnień z wyprostowanego prądu stałego. Przy dobrym zasilaniu na oscyloskopie zobaczysz dość płaski ślad z tętnieniem rzędu 5 mV. Jeśli nasadka filtra jest martwa, zobaczysz duże garby w śladzie, które w kółko przypominają złote łuki, i kilka woltów tętnienia. W takiej sytuacji skutki mogą bardzo dobrze ujawnić się w funkcjonowaniu lub niedziałaniu sprzętu, który zasila. Szczególnie procesory nie lubią ripple, a to mogłoby się pojawić od razu. Jeśli kondensator znajduje się gdzieś między dobrym a martwym, możesz napotykać sporadyczne problemy, dopóki nie ulegnie degradacji na tyle, aby całkowicie wyłączyć urządzenie.