Najlepsza odpowiedź
Spędziłem dwa lata jako instruktor podtrzymywania życia na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, a dym (i ogień) w kosmosie to coś, do czego nieustannie trenowaliśmy. Dym unosi się w polu grawitacyjnym Ziemi w wyniku konwekcji termicznej (tj. „Unosi się gorące powietrze, zimne opada”). W mikrograwitacji ISS konwekcja termiczna nie jest możliwa. Wynika to przede wszystkim ze względnej gęstości ciepłego i zimnego powietrza. Zimne powietrze jest zwykle bardziej gęste (ma więcej „rzeczy” na jednostkę objętości), więc grawitacja je spycha. Gorące powietrze, które rozszerza się wraz z dodatkowym ciepłem, nie zawiera tak dużo rzeczy na jednostkę objętości, więc unosi się. Mikrograwitacja sprawia, że jest to niemożliwe.
Teraz powiedzmy, że jesteś na ISS i coś zaczyna się palić. Zamiast ładnej smugi dymu prowadzącej z powrotem do sprawcy, cały tom wypełnia się dymem w mniej więcej tym samym tempie. Jeśli problem z dymem ma wystarczającą prędkość, możesz zauważyć smugę dymu, ale na ISS dym rozprzestrzeniałby się przez system klimatyzacji, co uniemożliwiłoby poszukiwanie śladu.
Teraz, jeśli unosisz się poza ISS w próżni kosmicznej i chciałbyś coś zapalić:
- Przestań próbować oświetlić rzeczy w kosmosie!
- To nie będzie działa bardzo dobrze
Do wypalania rzeczy w kosmosie potrzebne są trzy rzeczy, zwane łącznie „trójkątem ognia”:
W próżni kosmicznej dostarczanie ciepła i paliwa nie stanowi większego problemu, po prostu weź zapałkę, napastnika i kawałek drewna, ale ta trzecia noga, tlen, jest trochę trudniejsze do zdobycia. Będziesz musiał wymyślić sposób na doprowadzenie tlenu do ciepła i paliwa w odpowiednim stężeniu, aby wspomóc spalanie.
Odpowiedź
Jeśli w materiale jest osadzony tlen, taki jak H2O2 podczas spalania wytworzy parę, w tym przypadku parę (parę wodną). Jeśli zostanie użyta inna substancja zawierająca tlen i tworząca węgiel (dym), zobaczysz dym.
Jednak dym będzie działał nieco inaczej. Z powodu wyporu do atmosfery unosi się dym. Gorący dym jest lżejszy od powietrza, więc unosi się w górę jak łódź na wodzie. Statek kosmiczny krążący wokół Ziemi porusza się wystarczająco szybko, aby przełamać grawitację, a próżnia kosmiczna nie ma gęstości. W tym przypadku dym może rozszerzać się we wszystkich kierunkach lub w kierunku siły wywieranej przez eksplozję i poruszać się dalej w tym samym kierunku i z tą samą prędkością, co obiekt, który spowodował proces „spalania”.