Najlepsza odpowiedź
Fajka do łodzi podwodnej składa się zasadniczo z dwóch rur, jednej do dostarczania powietrza do silników wysokoprężnych, a drugiej do odpowietrzania spalin. We wczesnych przykładach fajka była złożona we wnęce w obudowie.
Wiele z nich zostało zmodernizowanych jako modyfikacje statków nie pierwotnie zaprojektowane z fajką, głównie łodzie dalekiego zasięgu typu IX. Jednak późnowojenne klasy Typ XXI i Typ XXIII były projektowane od samego początku z rurkami, które chowały się pionowo do kiosku jak peryskop.
Jak widać na zdjęciu U-3008, wysunięta fajka ma mniej więcej taką samą wysokość jak wysunięty peryskop. Oznaczało to, że maksymalna głębokość operacyjna łodzi podwodnej używającej fajki wynosiła „głębokość peryskopu”, około 20 metrów. W niektórych wczesnych instalacjach używano dłuższej fajki, jak widać na poniższym zdjęciu zmodyfikowanej łodzi typu VIIC / 41.
Rozstawiona fajka jest nieco wyższa niż peryskop. (Zwróć uwagę na zagłębioną kołyskę w przedniej części obudowy.) W typowych warunkach pogodowych na północnym Atlantyku łodzie typu VII często kołysały się nadmiernie na głębokości peryskopowej. Dłuższa fajka miała pomóc utrzymać głowy odpowietrzników nad falami. Jednak większa długość sprawiła, że fajka była bardziej widoczna dla wroga i sprawiła, że urządzenie było bardziej podatne na uszkodzenia na wzburzonym morzu.
Teoretycznie fajka mogłaby pozwolić łodzi podwodnej na działanie z pełną prędkością, jednak w praktyce użytkowania, maksymalna prędkość łodzi podwodnej do nurkowania wynosiła około 6 węzłów. Większość niemieckich okrętów podwodnych, klasy Typ VII i Typ IX, nie była zaprojektowana do dużych prędkości pod wodą. Szeroka kiosk z jej dodatkami, działami pokładowymi i różnymi mocowaniami znajdującymi się na powierzchni wody tworzyła opór, który niwelował część potencjału prędkości. Dodatkowo fajki okazały się bardzo podatne na zginanie przy dużej prędkości i szybkich manewrach.
Przed klasą Type XXI, która od początku była zaprojektowana do nurkowania z rurką, nie było żadnych automatycznych środków do zatrzymania silników na biegu jałowym, gdy fala lub pęcznienie spowodowało gwałtowne zamknięcie wartości pływania fajki. Kiedy tak się stało, silniki nagle wciągały powietrze z wnętrza łodzi, powodując gwałtowny spadek ciśnienia wewnętrznego. Załoganci często odczuwali silny ból w uszach i żołądkach. Nawet ich oczy zdawały się wychodzić z orbit. Te nieprzyjemne efekty były niewielkie w porównaniu z toksycznymi spalinami, które często zanieczyszczały wewnętrzną atmosferę łodzi, gdy głowica fajki została obmyta przez falowanie. Klasa Type XXI miała mechanizmy mające na celu złagodzenie tych zagrożeń, jednak nawet wtedy fajka nie była taktyczną zaletą, na jaką liczyli jej projektanci. Późno-wojenne radary centymetrowe używane przez alianckie statki i samoloty ASW mogły wykryć podwodny statek z rurką działający w sprzyjających warunkach morskich. Co więcej, łódź podwodna poruszająca się na głębokości peryskopowej jest dość oczywista dla przelatujących samolotów.
Zwróć uwagę, że znaczny kilwater lub „piórko” na tym zdjęciu jest spowodowany peryskopem nowoczesnego okrętu podwodnego o napędzie atomowym. Te subwoofery wykorzystywały peryskopy zaprojektowane tak, aby możliwe było jak najmniej oczywiste przebudzenie. Fajki są dużo większe niż peryskopy, a pióro, które tworzą, jest znacznie bardziej widoczne nawet w najlepszych projektach.
Dodatek Zostało to wskazane Wydaje mi się, że niektórzy czytelnicy mogą nie rozumieć, co oznacza głębia w kontekście operacji na łodziach podwodnych. Ogólnie mówiąc, głębokość mierzy się od stępki, czyli dna kadłuba, do powierzchni. Dlatego, gdy mówi się, że głębokość peryskopu wynosi 20 metrów, oznacza to, że jest to 20 metrów od stępki do powierzchni, a nie 20 metrów od najwyższej części statku.
Odpowiedź
Maszt do fajki jest podnoszony i opuszczany jak peryskop. Co oznacza, że łódź podwodna musi znajdować się na głębokości peryskopowej, czyli takiej, na której łódź podwodna znajduje się tuż pod powierzchnią wody. Kiedy maszt jest podniesiony, przednia część masztu jest wlotem powietrza, a część rufowa zawiera rury wydechowe. Snorkeling jest ćwiczeniem obejmującym cały statek ze względu na orurowanie wentylacyjne na całej łodzi podwodnej ustawione w linii z rurką. Powietrze dostaje się do przedniej części łodzi podwodnej i jest wciągane do pomieszczeń technicznych przez system wentylacyjny. Dwie łodzie podwodne, na których służyłem, miały generator diesla w pomieszczeniach inżynieryjnych za przedziałem reaktora. Jeśli system wentylacji nie jest odpowiednio ustawiony, olej napędowy zasysa próżnię w łodzi podwodnej. Oba łodzie podwodne, na których się znajdowałem, wyłączały się awaryjnie na oleju napędowym, jeśli system kontroli diesla wykrył podciśnienie. Po ustawieniu wentylacji uruchamia się olej napędowy.Fajki są wyposażone w automatyczne zawory, które zamykają się, aby zapobiec zasysaniu wody morskiej do diesli. Spaliny z silnika wysokoprężnego są kierowane rurami na stronę wydechową masztu do fajki. Ponieważ wlot znajduje się tuż przed wydechem, prawie niemożliwe jest, aby nie wciągnąć części wydechu świeżym powietrzem, które pozostawia zapach spalin z silnika wysokoprężnego w całym łodzi. Ciśnienie atmosferyczne wewnątrz łodzi podwodnej jest utrzymywane na tym samym poziomie, co na poziomie morza. W przypadku zamknięcia zaworu dolotowego na skutek fal zalewających maszt, jeśli system napędowy oleju napędowego wykryje zasysanie podciśnienia, automatycznie wyłączy olej napędowy. Oficer pokładu może monitorować maszt za pomocą peryskopu. W razie potrzeby łódź podwodną można sprowadzić na płytszą głębokość, aby uniknąć dużych fal, ale zwiększa to ryzyko przeciągnięcia. Przeciąganie ma miejsce, gdy jakakolwiek część łodzi podwodnej przypadkowo przebije powierzchnię. Okręty podwodne są niewidzialne, ponieważ pozostają pod wodą, gdzie trudno je wykryć. Przeciąganie jest uważane za poważne niepowodzenie w kontrolowaniu łodzi podwodnej. Elektrownia jądrowa na okrętach podwodnych jest wyjątkowo niezawodna i podczas mojej 4-letniej służby podrzędnej nigdy nie doświadczyłem wyłączenia reaktora, z wyjątkiem ćwiczeń.