Najlepsza odpowiedź
Na podstawie struktury i elektroujemności.
Wiadomo, że trójwymiarowa struktura tej cząsteczki wygląda następująco:
Jeśli wcześniej nauczyłeś się czytać jedną z tych struktur formuł, wiedz, że linie (tak jak te, które idą do F) są na tej samej płaszczyźnie, pełne trójkąty wychodzą w twoją stronę, a linie przerywane są przeciwieństwem, odchodząc od ciebie.
Polaryzacja cząsteczki jest zasadniczo oparty na elektroujemności. Innymi słowy, zdolność atomu do przyciągania elektronów w wiązaniu kowalencyjnym. Fluor jest atomem najbardziej elektroujemnym, a więc ma najsilniejsze przyciąganie elektronów w każdym wiązaniu między dwoma atomami.
Dlatego w przypadku rozpatrywanej cząsteczki można stwierdzić, czy jest polarna na podstawie struktury. Ponieważ atomy F znajdują się w tej samej płaszczyźnie, przyciąganie przez nie elektronów jest o wiele silniejsze.
Można więc stwierdzić, że cząsteczka CH2F2 jest polarna po rozmieszczeniu atomów fluoru w strukturze i elektroujemności tych atomów.
Odpowiedź
CH2F2 jest polarny.
Centralnym atomem jest węgiel. Ma związane z nią 4 atomy; zatem ma liczbę steryczną 4.
Liczba steryczna 4 (z 0 wolnymi parami) oznacza, że zgodnie z teorią VSEPR, CH2F2 ma geometrię czworościenną.
H i C oba mają wartości elektroujemności tak bliskie (w skali Paulinga), że ogólnie uważa się, że nie wytwarzają żadnego dipola netto. Fluor ma jednak wyjątkowo wysoką elektroujemność i dlatego na fluorze będzie ujemny dipol.
Ponieważ oba fluorki mają 109,5 stopnia (w przybliżeniu [zgodnie z teorią kąta wiązania VSEPR]), będzie ujemny dipol wskazujący pomiędzy dwoma fluorami, czyniąc CH2F2 polarnym.