Najlepsza odpowiedź
Po pierwsze, ludzie powinni zrozumieć, że skrobia nie jest prostą cząsteczką o prostym wzorze. W rzeczywistości pojedyncze granulki skrobi w ziemniakach mają wielkość nawet 100 μm (czyli około 0,1 mm).
Problem polega na tym, że niejednorodne (masa cząsteczkowa) rozkład skrobi w jakimkolwiek źródle uniemożliwia nam określenie dokładnej masy cząsteczkowej i rozmiaru cząsteczek skrobi. Ten brak wiedzy na temat struktury skrobi opóźnił rozwój zależności struktura-funkcja między charakterystyką molekularną skrobi, jej zastosowaniami w żywności i właściwościami trawiennymi.
Jednak jeśli ktoś chce ją znaleźć, to względna ilość skrobi ( w mg / g lub mg / ml) można określić tylko. We wszystkich przypadkach należy zdegradować skrobię do glukozy za pomocą enzymów (np. Alfa-amylazy i amyloglukozydazy) i zmierzyć ilości glukozy (monomerów) za pomocą jądrowego rezonansu magnetycznego ( NMR ) spektroskopia i chromotografia z wykluczaniem rozmiarów ( SEC ). Gdyby ktoś miał pomysł na zrobienie tego w domu, po prostu o tym zapomnij.
Jeśli jednak ktoś chce je obliczyć teoretycznie, to nadal problemem jest określenie wielkości cząsteczek amylozy i amylopektyny. Jak dotąd nie ma również dowodów na to, że można wyekstrahować wszystkie cząsteczki bez rozbijania ich na kawałki. Dlatego należy trzymać się względnej masy cząsteczkowej, jeśli chodzi o skrobię.
Wniosek: Zmierz poziom glukozy po degradacji enzymatycznej lub jeśli mieć wystarczającą ilość materiału, wyekstrahować i zmierzyć wagę suszonej skrobi na wadze.