Najlepsza odpowiedź
Po pierwsze, to francuskie imię, a nie angielskie. ( Avenue des Champs-Élysées to nazwa głównej arterii komunikacyjnej Paryża.) Po drugie, poprawna pisownia wymaga tych „ é znaków. Akcentów tych nie można lekceważyć: znak „é” to nie to samo, co znak „e”. Francuzi są w tej kwestii ostry, nawet jeśli zwykle pomijają akcenty, gdy wpisują słowa wielkimi literami.
Posłuchaj, jak francuski użytkownik wymawia „ les Champs-Élysées ”.
To wystarczy dla kogoś, kto już mówił po francusku, ale anglojęzyczni zwykle nie usłyszeć wszystko, co przysięga rodowity Francuz, jest ogłaszane. Chociaż możesz usłyszeć coś w rodzaju „shon-zayly-ZAY”, jeśli powiesz to francuskiemu rozmówcy, powiedzą: „To już blisko, ale nie do końca”. Myślą, że wymawiają „m”, „p” i „s” w „Champs”, mimo że ci, którzy nie mówią po francusku, nie słyszą nic poza „s”, a to bardziej przypomina przedrostek do następne słowo („zayly-ZAY”). Nie myślą też, że mówią coś, co brzmi jak „n” w sekwencji znaków „mp”. Takie rzeczy doprowadzają do szału, jeśli ktoś nie mówi po francusku, próbując wypowiedzieć francuskie słowa. Francuzi uważają, że obcokrajowcy są po prostu głupi.
To, co się tutaj dzieje, jest nieco jaśniejsze, gdy spojrzymy na renderowanie IPA: „ ʃɑ̃z‿e. li.ze ”. Zauważysz, że pojedynczy znak „ã” reprezentuje trzyznakową sekwencję „amp”. Ci, którzy znają portugalski, rozpoznają ten znak po nazwach miejsc, takich jak „São Paulo”. Ten fonem to trąbienie nosowe, składające się z subtelnego, szybkiego przejścia między dwoma dźwiękami, czegoś w rodzaju „ah” i „uhn”. „N” prawie w ogóle nie ma, ale osoby anglojęzyczne mają tendencję do słyszenia go, gdy dźwięk „ã” zamyka się. Cokolwiek robisz, nie wahaj się wymawiać tego „n”.
Nauczysz się czegoś innego, jeśli uważnie obserwujesz, jak mówi to zdanie rodowity Francuz. Naprawdę kształtują swoje usta, to znaczy zamykają na krótko usta dla spółgłosek „m” i „p”, nawet jeśli nie można wykryć żadnego dźwięku. Jeśli to zrobisz, spowoduje to niewielką przerwę między „shã” a „zayly-ZAY”. Ta krótka pauza pomaga zbliżyć się do autentycznego sposobu wypowiedzenia frazy. Może zmienić cię z „bliskiego” na „całkiem niezły”.
Jeszcze jedna rzecz. Standardowy sposób wymowy „Champs-Élysées” jest skracany i obcinany w taki sam sposób, w jaki ludzie w innych krajach umniejszają znane nazwy miejsc. Anglicy mówią „Gloster” dla „Gloucester” i „Woostersher” dla „Worcestershire”. Niektórzy Amerykanie mówią „Wash’ton” zamiast „Waszyngton”, a niektórzy nie. „Nowy Orlean” może skończyć jako „NOO-lub-LEENZ”, „noo-OR-linz” lub nawet „NAW-linz” w zależności od tego, skąd pochodzisz. Żadne z nich nie jest wymawiane jak „Nouvelle-Orléans”, co Francuzi nazywają miastem w ich dawnej kolonii, nazwanej na cześć ich własnego miasta Orlean [wymawiane ɔʁleɑ̃] .
Odpowiedź
Widzę, że znasz już Am. E. wymowa.
Aby poznać oryginalną wymowę niderlandzką, przejdź do przeglądarki Google „Schuylkil” jest w XVII wieku niderlandzką pisownią schuilkil ( Holenderski Schuilkil , dosłownie „ukryty kanał” z schuilen , do ukrycia ) W prawym górnym rogu zobaczysz 9 prostokątów; wybierz Tłumacz Google Zobaczysz lewą i prawą rękę (nie potrzebujesz prawej)
Wybierz „holenderski” i gdy tylko „holenderski” pojawi się na górze po lewej pole ręki, wypełnij schuilkil (zignoruj uwagi typu „czy masz na myśli Schuylkill” – nie masz) kliknij znak głośnika, a usłyszysz to język oryginalny
Możesz zrobić to samo z Spuiten Duivel (Spuyten Duyvel lub Devil = brudna droga wodna, teraz graniczy Manhattan z Bronxem), Staten Eiland (Staten Island), Hoboken (Hoboken, Belgia, ale jest też H. w New Jersey, miejsce urodzenia F. Sinatra) i Konijneiland (obecnie: Coney Island), Breukelen (teraz: Brooklyn).
W ten sposób usłyszysz krystalicznie czystym holenderskim, jak brzmiały te toponimy.
PS Trójstykowy interfejs użytkownika jest najtrudniejszy do wymówienia przez obcokrajowców ( œʲ y)