Najlepsza odpowiedź
Zasadniczo chodzi o to, że wartości kulturowe nie są z natury „dobre” lub „złe”, a jedynie różne.” Tak więc jedna kultura może cenić ciężką pracę i zarabianie pieniędzy, a inna może cenić czas wolny i twórczą pracę. Żadne z nich nie jest mniej lub bardziej „dobre” od drugiego, są po prostu inne.
Następnym krokiem jest przyjrzenie się idei o tym, co jest „dobre” lub „złe” w społeczeństwie i uświadomić sobie, że nie jest to uniwersalne. Na przykład społeczeństwo w Europie w epoce wiktoriańskiej postrzegało seks homoseksualny jako obrzydliwość, błąd, coś nie tak z osobą – krótko mówiąc, zło. W dzisiejszych czasach nie. Oni również nie uważali tego za złe w starożytnych Atenach czy w Sparcie. Istnieją różne powody tych wszystkich rzeczy (Wiktoriańczycy oparli się na Biblii i podstawowej nauce o ludzkim umyśle, którą posiadali; opieramy nasz pogląd na indywidualnej wolności i szacunku dla miłości jako emocji; Grecy oparli swój pogląd na miłość homoseksualna jako z natury szlachetna, czasami bardziej szlachetna niż miłość heteroseksualna).
Ma sens?
Odpowiedź
Relatywizm to idea, zgodnie z którą z punktu widzenia nie ma absolutnej ani obiektywnej prawdy. Wartość lub prawda punktu widzenia jest raczej subiektywna, ponieważ odnosi się do określonego postrzegania. Zarówno relatywizm kulturowy, jak i relatywizm etyczny to filozofie lub koncepcje, które w jakiś sposób wykorzystują ideę relatywizmu.
Relatywizm społeczny , jak pytałeś, jest relatywizmu do interakcji międzyludzkich w danym społeczeństwie, a zwłaszcza tego, co jest wówczas uważane za normalne.