Jaka jest definicja terminu „kontrola”? w biologii?

Najlepsza odpowiedź

Podmiot lub grupa w eksperymencie, w którym badany czynnik nie jest stosowany, dlatego służy jako wzorzec do porównania z inną grupą gdzie współczynnik jest stosowany

W eksperymentach naukowych użycie elementów kontrolnych umożliwia badanie jednej zmiennej lub czynnika na raz. Ważne jest jednak, aby zarówno grupa kontrolna, jak i inna (eksperymentalna) grupa (grupy) były narażone na te same warunki oprócz jednej badanej zmiennej. Takie postępowanie pomoże wyciągnąć wnioski, które są dokładniejsze i bardziej wiarygodne.

Kontrole eliminują alternatywne wyjaśnienia wyników eksperymentów, zwłaszcza błędy eksperymentalne i stronniczość eksperymentatora. Wiele kontroli jest specyficznych dla rodzaju przeprowadzanego eksperymentu, tak jak w przypadku markerów molekularnych używanych w eksperymentach SDS-PAGE, i może po prostu mieć na celu zapewnienie, że sprzęt działa prawidłowo. Wybór i użycie odpowiednich kontroli w celu zapewnienia poprawności wyników eksperymentalnych (na przykład brak zmiennych zakłócających) może być bardzo trudne. Pomiary kontrolne mogą być również wykorzystywane do innych celów: na przykład pomiar szumu tła mikrofonu przy braku sygnału pozwala na odjęcie szumu od późniejszych pomiarów sygnału, tworząc w ten sposób przetworzony sygnał o wyższej jakości.

Na przykład, jeśli badacz karmi eksperymentalnym sztucznym słodzikiem sześćdziesiąt szczurów laboratoryjnych i zauważy, że dziesięć z nich zachoruje, przyczyną może być sam słodzik lub coś niezwiązanego. Inne zmienne, które mogą nie być być oczywiste, może kolidować z projektem eksperymentu. Na przykład sztuczny słodzik może być zmieszany z rozcieńczalnikiem i może to być rozcieńczalnik, który wywołuje efekt. Aby kontrolować działanie rozcieńczalnika, dodaje się inną obróbkę, która jest samego rozcieńczalnika. Teraz eksperyment jest kontrolowany pod kątem rozcieńczalnika, a eksperymentator może odróżnić substancję słodzącą, rozcieńczalnik i brak traktowania. Kontrole są najczęściej potrzebne, gdy czynnik zakłócający nie może być łatwo oddzielony od leczenia podstawowego. Na przykład może być konieczne użycie ciągnika do rozsiewania nawozu, jeśli nie ma innego praktycznego sposobu rozsiewania nawozu. Najprostszym rozwiązaniem jest zabieg polegający na przejechaniu traktorem po poletkach bez rozrzucania nawozu iw ten sposób kontrolowanie efektów ruchu ciągnika.

Rodzaje kontroli

Najprostsze typy kontroli to kontrole negatywne i pozytywne, a obie można znaleźć w wielu różnych typach eksperymentów. Te dwie kontrole, jeśli obie są skuteczne, są zwykle wystarczające do wyeliminowania większości potencjalnych zmiennych zakłócających: oznacza to, że eksperyment daje wynik ujemny, gdy oczekiwany jest wynik ujemny, i wynik dodatni, gdy oczekiwany jest wynik pozytywny.

Negatywne

Tam, gdzie są tylko dwa możliwe wyniki, np. pozytywny lub negatywny, jeśli zarówno grupa badana, jak i kontrola negatywna dają wynik negatywny, można wywnioskować, że leczenie nie przyniosło żadnego efektu. Jeśli zarówno grupa leczona, jak i kontrola negatywna dają wynik pozytywny, można wywnioskować, że w badanym zjawisku zaangażowana jest zmienna zakłócająca, a pozytywne wyniki nie są wyłącznie wynikiem leczenia.

Pozytywny

Kontrole pozytywne są często używane do oceny trafności testu. Na przykład, aby ocenić zdolność nowego testu do wykrywania choroby (jego czułości), możemy porównać go z innym testem, o którym już wiadomo, że działa. Sprawdzonym testem jest kontrola pozytywna, ponieważ już wiemy że odpowiedź na pytanie (czy test działa) brzmi tak.

Randomizacja

W przypadku randomizacji grupy, które otrzymują różne eksperymentalne terapie, są określane losowo. Chociaż nie gwarantuje to, że nie ma różnic między grupami, zapewnia to, że różnice są równomiernie rozłożone, korygując w ten sposób błędy systematyczne.

Na przykład w eksperymenty, na które wpływają plony upraw (np. żyzność gleby), eksperyment można kontrolować, przypisując zabiegi do losowo wybranych działek. Zmniejsza to wpływ zmian składu gleby na plon.

Ślepe eksperymenty

W ślepych eksperymentach przynajmniej trochę informacji nie podaje się uczestnikom eksperymentów (ale nie eksperymentatorowi). Na przykład, aby ocenić powodzenie leczenia, zewnętrzny ekspert może zostać poproszony o zbadanie próbek krwi od każdego z pacjentów bez wiedzy, którzy pacjenci otrzymali leczenie, a którzy nie.Jeśli wnioski eksperta co do tego, które próbki stanowią najlepszy wynik, korelują z pacjentami, którzy otrzymali leczenie, pozwala to eksperymentatorowi mieć znacznie większą pewność, że leczenie jest skuteczne.

Oślepienie eliminuje takie skutki jako potwierdzenie stronniczości i pobożne życzenia, które mogłyby wystąpić, gdyby próbki zostały ocenione przez kogoś, kto wiedział, które próbki należą do której grupy.

Podwójnie ślepe eksperymenty

W eksperymentach z podwójnie ślepą próbą przynajmniej niektórzy uczestnicy i niektórzy eksperymentatorzy nie posiadają pełnej informacji podczas przeprowadzania eksperymentu. Doświadczenia z podwójnie ślepą próbą są najczęściej wykorzystywane w badaniach klinicznych leczenia, w celu sprawdzenia, czy przypuszczalne efekty leczenia są wywoływane tylko przez samą terapię. Badania są zazwyczaj randomizowane i podwójnie zaślepione, z porównaniem dwóch (statystycznie) identycznych grup pacjentów. Grupa leczona otrzymuje leczenie, a grupa trolowa otrzymuje placebo. Placebo jest „pierwszą” ślepą próbą i kontroluje oczekiwania pacjenta związane z zażywaniem pigułki, co może mieć wpływ na wyniki leczenia. „Druga” ślepa z eksperymentatorów kontroluje wpływ na oczekiwania pacjentów z powodu niezamierzonych różnic w zachowaniu eksperymentatorów. Ponieważ eksperymentatorzy nie wiedzą, którzy pacjenci należą do której grupy, nie mogą nieświadomie wpływać na pacjentów. Po eksperymencie po zakończeniu, następnie „odślepiają” siebie i analizują wyniki.

W badaniach klinicznych obejmujących zabieg chirurgiczny, grupa pozornie operowana jest wykorzystywana w celu upewnienia się, że dane odzwierciedlają efekty samego eksperymentu i są nie jest konsekwencją operacji. W tym przypadku podwójne zaślepienie uzyskuje się poprzez upewnienie się, że pacjent nie wie, czy jego operacja była prawdziwa, czy pozorowana, oraz że eksperymentatorzy oceniający wyniki pacjentów są inni niż chirurdzy i nie wiedzą, którzy pacjenci są w której grupie.

Odpowiedź

Grupa kontrolna to subpopulacja, która nie otrzymuje interwencji eksperymentalnej i może być porównana z grupą, która otrzymała interwencję ntion. W biologii jest to szczególnie ważne, ponieważ systemy biologiczne są bardziej złożone niż systemy chemiczne lub fizyczne i czasami są w stanie dać nieoczekiwane wyniki bez żadnej interwencji.

Na przykład, aby zmierzyć, czy komórki bakteryjne są w stanie pobierają „ plazmidowe DNA ”, naukowcy będą traktować komórki za pomocą procedury (chemicznej lub elektrycznej) w celu wybicia dziur w ścianach komórek bakterii. Niektóre z tych komórek otrzymają plazmidowe DNA zawierające geny, które dają bakteriom zdolność do życia w obecności antybiotyku, a niektóre z tych komórek (grupa kontrolna) nie otrzymają plazmidowego DNA. Ustalona ilość zarówno grupy kontrolnej (bez DNA), jak i grupy eksperymentalnej zostanie umieszczona na płytkach agarowych zawierających antybiotyki i płytkach agarowych niezawierających antybiotyków. Gdy komórki miały czas na wzrost, zliczana jest liczba kolonii bakterii . Na podstawie płytek, które nie zawierają antybiotyków, naukowiec może określić, ile komórek było żyjących po przeprowadzeniu procedury eksperymentalnej. Co ciekawe, na płytce z antybiotykiem będzie pewna liczba kolonii z grupy kontrolnej (komórki, które nie otrzymały plazmidowego DNA) [ jak się tam dostały? spontaniczna mutacja, zły antybiotyk, kto wie, ale zawsze tam są. Można to dokładniej zbadać ]. Jeśli grupa eksperymentalna ma podobną liczbę kolonii na płytce z antybiotykiem, jest mało prawdopodobne, że komórki te zawierają plazmidowe DNA. Naukowiec będzie wiedział, że ich interwencja zakończyła się sukcesem tylko wtedy, gdy istnieje znacznie więcej kolonii (~ 10x lub więcej) opornych na antybiotyk w porównaniu z grupą kontrolną.

Krótko mówiąc, „ W warunkach ustalonej temperatury, ciśnienia i objętości organizm zrobi, co chce! ” Grupa kontrolna pozwala naukowcom wziąć pod uwagę nieznane procesy biologiczne, które mogą dać wyniki podobne do tych, których oczekuje się po interwencji eksperymentalnej.

Mam nadzieję, że to pomoże

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *