Najlepsza odpowiedź
Zwyczaj społeczny to każda forma ekspresji lub identyfikacji, która udaje osobiste, ale nie jest osobista. O dziwo, wiele osób kopiuje wzorzec, zachowanie lub działanie, myśląc (do siebie), że to „ja jestem sobą”, podczas gdy tak naprawdę jest to przyjęty zwyczaj społeczny.
Na przykład osoba „X” nie może mówić bez wstawiania słowa „lubię” do (prawie) każdej wypowiedzi. „X” podąża za społecznym zwyczajem wyrażania się w ramach subkultury – przyjmowaniem tego, co przeciwwskazane, ale jakoś „fajne”. Zwyczaj społeczny jest często postrzegany jako część osobowości adoptującego.
Inny przykład: osoba „Y” zawsze myje ręce PO sikaniu, zamiast myśleć / zdawać sobie sprawę, że powinien umyć ręce ZANIM sika. Dlaczego …? Zwyczaje społeczne rzadko pozwalają na badanie lub kwestionowanie intencji, celu lub ważności. Ci wyznawcy panujących zwyczajów społecznych po prostu „zrób to”.
Odpowiedź
Jakie są przykłady zwyczajów?
Dziękujemy dla A2A. To bardzo szerokie pytanie.
To zależy od tego, czy pytasz o społeczne zwyczaje, czy o biznesowe / prawne zwyczaje.
Każde społeczeństwo ma dziesiątki, jeśli nie setki lub tysiące, wzajemnie rozumianych preferowanych sposobów robienia różnorodnych rzeczy. takie „tak właśnie robimy” to niestandardowe .
W jaki sposób pozdrowić kogoś, komu jesteś przedstawiony? W Stanach Zjednoczonych i wielu innych miejscach zwyczajowo uścisnąć dłoń . W Japonii i wielu innych krajach zwyczaj jest ukłonem .
Jak przygotowuje się mączkę kukurydzianą do gotowania? W Meksyku zwyczajem jest ręczne poklepywanie mąki kukurydzianej wodą w płaskie placki i pieczenie ich na płaskim kamieniu w tortille . Na środkowym zachodzie Stanów Zjednoczonych zwyczajowo miesza się mąkę kukurydzianą z wodą lub mlekiem, cukrem, jajami i zakwasem, a następnie piecze na patelni w chleb kukurydziany . W niektórych częściach południowych Stanów Zjednoczonych zwyczajem jest wstępne namaczanie mąki kukurydzianej w ługu, a następnie gotowanie jej z wodą na drobną kaszę .
Mógłbym mówić dalej i dalej, ale samo wyszczególnienie zwyczajów różnych miejsc byłoby bezcelowe i koniecznie niepełne, ponieważ jest ich tak wiele. Chodzi o to, że wszystko, co można zrobić na więcej niż jeden sposób i co określone społeczeństwo woli robić w określony sposób, jest niestandardowym .
Pojęcie zwyczaju jako „zwykłego sposobu robienia rzeczy” ma również znaczenie prawne w kontaktach biznesowych, umowach i prawie międzynarodowym. Na przykład, jeśli dwóch sprzedawców, którzy mają ze sobą do czynienia, przez długi czas postępowało w określony sposób w swoich transakcjach, każdy może polegać na tym niestandardowym jako podstawa do przyjęcia pewnych założeń dotyczących warunków transakcji, chyba że druga strona wyraźnie postanowi inaczej. Na przykład, jeśli zawsze wysyłali towary F.O.B. punkt wyjścia (co oznacza, że kupujący przejmuje opiekę prawną i odpowiedzialność za stratę, gdy tylko towar opuści magazyn sprzedawcy), a towary zostaną utracone w drodze, kupujący nie może zmusić sprzedawcy do wzięcia odpowiedzialności za tę stratę, chyba że wyraźnie powiedział w odniesieniu do tej konkretnej umowy, że przeniesienie własności i odpowiedzialności nastąpi dopiero w momencie dostawy do kupującego.
Podobnie w prawie międzynarodowym zwyczaj – sposób, w jaki narody zwykle postępują w stosunkach między sobą – może mieć wiążący skutek dla wykładni traktatu lub innego porozumienia dotyczącego tych kwestii. Jako trafny przykład, niektórzy komentatorzy z toporem do szlifowania próbowali argumentować, że polityka Izraela zezwalania swoim obywatelom na kupowanie i budowanie domów i firm na Zachodnim Brzegu (postrzeganym jako terytorium okupowane lub sporne) narusza Czwartą Genewę Konwencja zakazuje „przenoszenia” własnych obywateli na terytorium okupowane. Jednak powszechnym zwyczajem było zezwalanie na takie dobrowolne ugody, które nie mają związku z obawami poruszonymi w Czwartej Konwencji Genewskiej, która dotyczy przymusowych deportacji lub różnego rodzaju transferów , takie jak te związane z nazistowskimi okrucieństwami, które miały miejsce tuż przed przyjęciem konwencji genewskich pod koniec lat czterdziestych, a nie dobrowolną mobilnością społeczną i migracją do lub z powrotem z dowolnego terytorium.A prawo było zwyczajowo stosowane w ten sposób w każdym odnotowanym przypadku (z wyjątkiem Izraela, w opinii publicznej), w tym okupacji Maroków na terytorium Sahary Zachodniej, okupacji Cypru Północnego przez Turcję, okupacji Tybetu przez Chiny i wielu innych. przykłady, w których duża liczba cywilów z okupowanego kraju przeprowadziła się na okupowane terytoria i zbudowała tam domy. Jest to międzynarodowe zwyczaj , które zezwala na to.