Najlepsza odpowiedź
Manty.
Ogólnie rzecz biorąc, ryby chrzęstne (rekiny, płaszczki i płaszczki) mają wyższy stosunek masy mózgu do ciała niż ryby kostne i większość kręgowców zimnokrwistych w tym zakresie (patrz Kora mózgowa i Ewolucja inteligencji ). Manty mają największy rozmiar mózgu ze wszystkich ryb chrzęstnych. I nadal nie wiemy, dlaczego mają tak duże mózgi.
Jest jednak jedna rzecz, którą o nich wiemy – i to jest – są „bardzo ciekawi. Oni też w jakiś sposób postrzegają ludzi jako” specjalne „. Są jednymi z nielicznych zwierząt, o których wiadomo, że szukają kontaktu z ludźmi w celach innych niż pożywienie (jedynymi zwierzętami są walenie i kea). Niektóre z nich są nawet znane z tego, że pozwalają ludziom jeździć na sobie (chociaż prawdopodobnie nie jest to nie jest dla nich dobre). są nawet wstępne dowody na to, że mogą rozpoznać siebie w lusterkach, umieszczając je w bardzo małej grupie zwierząt. Zobacz
Jak wyjaśnia poniższy film, zachowują się bardziej jak ssaki niż zachowuj się jak ryba.
(zobacz także film dokumentalny na Mozambik: Andrea, Queen of the Mantas )
===
Jeśli chodzi o kościste ryby, wydaje się, że wargacze (szczególnie wargacz owcy) wydają się mieć „emocje”, których brakuje innym rybom (np. wargacz owczy może odczuwać uczucie do ludzi, wargacz czyściciel może prawdopodobnie przejść test lustra – przynajmniej muszą mają zaawansowaną wiedzę na temat psychologii ryb, aby czyścić zęby * tak * wielu różnych gatunków ryb)
Słonie są interesujące, ale Ewolucja inteligencji sugeruje, że to raczej ich móżdżek jest raczej powiększony niż mózg.
Niewiele wiemy o zdecydowanej większości innych ryb. Myślę, że innymi interesującymi kandydatami do ryb o wysokiej inteligencji byłyby bruski ( Ryby sfotografowane przy użyciu narzędzi do jedzenia – przewodowa nauka ), grupownicy ( Grouperzy używają gestów, aby rekrutować mureny do polowania na zespoły ), koziołki ( ryby polujące jak lwy ), ryby spustowe , pielęgnice i rekiny.
Jednak wśród ryb kostnych jest znacznie więcej zróżnicowania genetycznego niż wśród innych kladów kręgowców, więc spodziewam się znacznej różnorodności inteligencji ryb ( chociaż ogólnie ryby kościste mają niższe proporcje mózg-ciało niż ptaki i ssaki).
Odpowiedź
Ciasna formacja nie wyewoluowała, by przestraszyć i odstraszyć rekina. Drapieżników, takich jak rekiny, NIE boją się ciasne formacje. W rzeczywistości rekiny i delfiny lubią nurkować w tych „kulkach przynętowych”.
Wysokie stężenie ryb w tych „kulkach przynętowych” służy do rozłożenia ryzyka na ryby w „kulce przynęty” . Jedna ryba przeważnie przeżywa atak rekina kosztem innych ryb w kulce przynęty.
Dobór naturalny faworyzuje pojedynczy allel, a nie grupę czy nawet pojedyncze ciało. O ile te dwie ryby nie są blisko spokrewnione, przeżycie najlepszego allelu oznacza przeżycie jednostki. Ryby w tych dużych formacjach nie zawsze są ze sobą spokrewnione.
Jest takie przysłowie „Wrzucenie kogoś innego pod autobus”. Przysłowie odnosi się do uroczej praktyki wypychania kogoś na ulicę, aby dostać się do autobusu. To zagraża pchanej osobie, ale pomaga pchającej. Ryby dołączają do „kuli przynęty”, aby rzucić pozostałe „pod autobus”.
Rekinowi pomaga ciasna szyja, z wyjątkiem pewnych wyjątkowych okoliczności. Czasami ryby są tak gęsto upakowane, że rekin nie potrafi odróżnić głów od ogonów. Rekin nie może zorientować się w optymalnej pozycji do uderzenia.
Tak więc w piłce-przynęcie istnieje niewielka siła odstraszająca. Rekin próbujący złapać rybę jest czasami nadmiernie pobudzony przez dużą ilość wyboru dostępnego dla rekina w kulce przynęty. Zaczynają rzucać się na jedną rybę i rozpraszają się przez inną rybę. Czasami lonżujący rekin nie trafia w obie ryby. Jednak zamieszanie wśród rekinów nie jest na tyle poważne, aby zanegować dobór naturalny.
Rekin zanurzy się w kulkę-przynętę bez wahania. Czasami czekają, aż inny drapieżnik zamknie najbardziej oczywistą drogę ucieczki w kulce przynęty. Jednak rekin w końcu zanurkuje.