Najlepsza odpowiedź
Koncepcyjnie jest to samo. Tylko wektor.
Struktura danych za nim jest inna. Niewielka liczba oznacza, że nie będzie zawierała wyraźnie wszystkich współrzędnych. Wyjaśnię.
Rozważ wektor wymiarowy reklamy u \ in I \! R ^ d, u = (u\_1, …, u\_d),
Czasami wiesz, że wektor będzie miał dużo wartości u\_i = 0. Wtedy możesz chcieć, aby uniknąć marnowania pamięci, przechowywać wartości, które nie są 0, a następnie, i rozważać inne wartości jako zero. Jest to niezwykle przydatne, gdy używany jest jeden gorący .
Zwykle rzadkie wektory są reprezentowane przez krotkę (id, wartość) , na przykład: u\_i = wartości [j] if id [j] = i; u\_i = 0 w przeciwnym razie (jeśli i nie ma w id)
Z deweloperskiego punktu widzenia, jest to rzadkie wektor z gęstego wektora jest jak robienie:
sparse\_vec = {“id”: [], “values”: []}
d = len(dense\_vec)
for i in range(0, d):
if d[i] != 0:
sparse\_vec["id"].append(i)
sparse\_vec["values"].append(d[i])
I na przykład będzie reprezentowany gęsty wektor (1, 2, 0, 0, 5, 0, 9, 0, 0) as {(0,1,4,6), (1, 2, 5, 9)}
pltrdy
Odpowiedź
Wektor odnosi się do każda wielkość fizyczna, która ma wielkość i kierunek. Oprócz tego powinien przestrzegać prawa sumowania wektorów.
Przykład: siła, prędkość, przemieszczenie, moment obrotowy, przyspieszenie, naelektryzowanie itp.
Wektor położenia jest również wektorem który lokalizuje położenie cząstki w stosunku do początku układu odniesienia. Jest oznaczony przez \ vec {r} = x \ hat {i} + y \ hat {j} + z \ hat {k}.
Gdzie \ hat {i}, \, \ hat { j} i \ hat {k} to wektory jednostkowe odpowiednio wzdłuż osi x, \, y i z. A (x, \, y, \, z) są współrzędnymi położenia cząstki w.r.t początku układu odniesienia.