Najlepsza odpowiedź
Zależy to od rodzaju lasagne, które robię. Jeśli przygotowuję stary dobry lasagne alla bolognese , najpierw smaruję patelnię masłem, następnie dodaję szeroką warstwę blanszowanego makaronu, który sięga do boków patelni, a następnie rozlewam trochę szmaty, kilka łyżek sosu beszamelowego, w którym rozpuściłam Parmigiano Reggiano (z wyjątkiem garści do dekoracji wierzchu). Kolejne warstwy lasagne nie są tak szerokie, bo wystarczy, że pokrywam tylko powierzchnię patelni, bez podciągania ich po bokach, ale kolejność jest taka sama: lasagne, ragù, beszamel. Przed pieczeniem wykonuję co najmniej 4 iteracje warstw, a następnie układam całość dodatkowo świeżo startym Parmigiano Reggiano i masłem.
Odpowiedź
Skoro już o tym mowa, ja Rzucę dla Ciebie kilka trafnych terminów. Moim ulubionym jest autentyczny, klasyczny, oryginalny przepis na lasagne, który powstał i jest nadal wytwarzany w Bolonii, stolicy prowincji regionu Emilia-Romania w północnych Włoszech. (Lasagna dosłownie oznacza jedną pastylkę / kwadrat makaronu; po złożeniu danie nazywa lasagne, liczba mnoga, ponieważ makaronu jest więcej niż jeden kwadrat). Oryginalna receptura lasagne została zarejestrowana w Bolońskiej Izbie Handlowej. Receptura nie zmieniła się od XIX wieku. Jest zrobiony z sfoglia (tak nazywa się po włosku makaron w stanie niegotowanym, czy to prasowany, walcowany czy wyciskany), z mąki, wody, jajka, odrobiny soli i szpinaku lub pokrzywy, gotowany, odsączony, nadanie sfoglii zielonego koloru; następnie sfoglia jest ręcznie zwijana za pomocą bardzo długiego (3–4 stopy) drewnianego wałka do ciasta, aż stanie się całkiem przezroczysta po podniesieniu (około 2 mm grubości). Montaż obejmuje naprzemiennie warstwę lasagne, ragu (z mielonej wołowiny, trochę wieprzowiny, selera, cebuli z marchwi, bulionu, koncentratu / sosu pomidorowego), beszamel (z mleka i mąki) i tarty parmezan, ułożony w stosy 16–20 warstwy wysokie. W innych krajach każdy, kto kładzie coś warstwami między ciastami makaronowymi, nazywa to lasagne z braku lepszego określenia. Nie ma to jak oryginał. Co gorsza, można spotkać Amerykanów z drugiego lub trzeciego pokolenia włoskich Amerykanów, którzy robią lasagne z niewypowiedzianymi (delikatnie mówiąc) składnikami, takimi jak ricotta (obca rdzennej północnej kuchni włoskiej, ale dominująca w kuchni południowych Włoch), a nawet twarożek. Jak już pisałem wcześniej, czasami jest dobry powód, dla którego tradycyjne przepisy pozostają takie same; innowacje nie zawsze są pożądanym ulepszeniem sprawdzonych, bosko wykwintnych i tak, trudnych, czasochłonnych tradycyjnych potraw.