Jakie były podstawowe założenia konfucjanizmu?

Najlepsza odpowiedź

Konfucjanizm uznaje istnienie Boskiego Źródła, które jest znane jako Tian 天. Tian stworzył zestaw Boskich Praw dla całego wszechświata.

Starożytni mędrcy, tacy jak Fu Xi 伏羲, Huang Di 黄帝 i inni, byli w stanie otrzymywać wiadomości i wiedzę z Boskiego Źródła i rozpowszechniać tę wiedzę innym . Niektórzy mędrcy, tacy jak Huang Di czy Zhou Gong 周公, również byli władcami, dlatego używali swoich mocy do tworzenia obrzędów i rytuałów, które przyjmują zasady Boskich Praw. Te obrzędy i rytuały są jedną z wielu metod duchowej kultywacji jednostek (inną słynną metodą jest Akumulacja Qi 养气 ujawniona przez Mencjusza 孟子). Rezultatem duchowej kultywacji jest wzniesienie się świadomości, życie pod przewodnictwem Tian i ostatecznie połączenie się z Tian 天.

W konfucjanizmie wszyscy przywódcy polityczni są zachęcani do praktykowania duchowej kultywacji poprzez swoje codzienne zadania. Metody są proste, w moim tłumaczeniu są to 格物 Zbadaj myśli, 致知 Urzeczywistnienie, 正心 Bądź obecny i 诚意 Bądź autentyczny. Można je zastosować w życiu i ostatecznie świadomość zostanie wzniesiona do tego stopnia, że Boskie Źródło wkroczy i będzie bezpośrednio kompasem, bez potrzeby korzystania z medium lub nauczyciela. A Wang Yang Ming 王 tried próbował nawet zachęcić wszystkich do zrobienia tego samego, niezależnie od wykonywanego zawodu czy pochodzenia. Dla mnie pomysł jest prosty, jeśli większość ludzi żyje dzięki bezpośredniemu przewodnikowi Tian, społeczeństwo będzie niebiańskie.

Odpowiedź

Zapytałeś – „Czy Taoizm to filozofia czy religia? ”

Szczerze mówiąc, moim skromnym zdaniem, gdybym miał odpowiedzieć na to pytanie w nauce lub w kapeluszu„ zachodniej edukacji ”, nie miałoby to znaczenia dla ciebie ani dla każdego czytelnika spoza Chin.

Gdyby nie cokolwiek innego, prawdopodobnie musiałbym pisać lub mówić w kategoriach „filozofii” lub „religii” w zachodnim sensie, a raczej w taki sposób, w jaki te słowa są zdefiniowane lub mające znaczenie w języku angielskim. Trudno mi jest dojść do uniwersalnej, obejmującej cały kontekst, wszechstronnej definicji, co dokładnie oznaczają oba te terminy, nawet w języku angielskim. A na podstawie twojego nazwiska przypuszczam, że prawdopodobnie jesteś muzułmaninem. A to stawia pytanie, czy „filozofia” lub „religia” oznacza to samo w twoim języku lub religii, co w Standardowym Słowniku Oksfordzkim.

Ponieważ taoizm jest wyłącznie chińską praktyką duchową, będę czuł odpowiedź w oparciu o znaczenie „filozofii” i „religii” dla chińskiego umysłu. Wyobraź sobie, że którykolwiek z terminów, ale z chińskimi cechami, tak jak my, Chińczycy, pisalibyśmy hieroglifami pociągnięcia pędzla i nazywaliby to pismem, jedząc pałeczkami i nazywając to „widelcem, nożem i łyżką”, patrz „punkty akupunktury”, kiedy Zachód widzi fizjologiczny układ nerwowy, postrzega podstawową jednostkę w społeczeństwie jako „rodzinę”, w której Zachód widziałby „jednostkę”, a tym samym podstawę chińskiej ideologii politycznej opartej na rodzinie stojącej przed problemami „chlebem i masłem”, takimi jak praca, jedzenie, schronienie, prawo i porządek, zdrowie i edukacja, itd., a zatem widzimy największą miłość ze wszystkich jako bezwarunkową miłość matki do jej nowo narodzonego dziecka zamiast zachodniego poglądu na zagorzałego kochanka lub „ukochaną”, a tym samym naszą kultura i tradycja oparta na „synowskiej pobożności” i ekstrapolowana na „kult przodków” itd.

Używam również terminu „praktyka duchowa” z bardzo szerokim rozmachem i znowu z chińskimi cechami. Albowiem Chińczycy nigdy nie są tak jak Zachód zauroczeni restrykcjami maniery i formy co do etymologii (znaczenia słów) czy epistemologii (teorii metody czy podstaw wiedzy). W przeciwnym razie ktoś byłby głupi jak kot próbujący zrozumieć lub być psem.

Gdyby Lao Tze (a nawet wtedy mógłby być wygodną literacką postacią mityczną lub pseudonimem dla koteria potwierdzająca wędrownych, żebraczych mistyków pustelników lub cognoscentis) skorelowała starożytną mądrość z kompendium znanym jako „Tao Te Ching” – „Księga (Cnotliwej) Drogi”, nie możesz zakładać, że wynalazł lub stworzył Budda oświecony wymaganą mądrością. Zauważ tutaj, że „cnota” nie ma nic wspólnego z moralną prawością, ale „cnota” Matki Natury w byciu zrównoważonym wobec „dobra” i „zła” we wszystkich rzeczach oraz podtrzymywaniu ciągłości całego życia lub „bytu”. Dlatego dla nowicjusza, który nie dorastał w wyjątkowej, ponad 5000-letniej starożytności, jaką jest kultura chińska, najlepiej byłoby zobaczyć „Tao” jako tajemniczą drogę lub działanie Natury.Jak można się było spodziewać, starożytni Chińczycy długo i głęboko zastanawiali się nad tajemniczą drogą Natury, az tej przedłużonej duchowej refleksji i kontemplacji duchowa mądrość rosła i gromadziła się synkretycznie na długo przed tym mistycznym lub mitycznym starcem zwanym „Lao Tze” jako w „Old Master” lub „Old Teacher” wraz ze swoim kompendium.

Teraz to nagromadzenie duchowej praktyki lub duchowości (z chińskimi cechami) prawdopodobnie zaczęło się od prostego animizmu, przesądów, szamanizmu, seansów, jasnowidzenia i zanim się zorientowałeś, miał alchemię, wiarę w nadprzyrodzone i tharmarturgię, czerń lub biel, i wszystko, o czym możesz pomyśleć w szerokim spektrum świata „duchów”. Najlepiej zatem postrzegać Tao w ten sposób, gorączkę wszystkiego, co dzieje się dla Chińczyków od starożytności, zajmujących się zaświatami lub duchowymi nieznanymi. Dlatego Tao jest „na wolności”! To wszystko dotyczy różnych Chińczyków. Z kadzi bierzesz wszystko, co chcesz. Tworzysz taoizm na miarę swoich potrzeb. Możesz chcieć szukać nieśmiertelności! Możesz zdecydować się na bardziej przyziemne i nudne tai-chi lub qigong. Możesz preferować akupunkturę lub geomancję fungshui lub wróżenie z półksiężycowych klocków yin i yang [ Jiaobei – Wikipedia ] lub duchową praktykę „wu-wei” [ Wu wei – Wikipedia ] lub odwołanie się do heksagramu kleromancji „I Ching” [ I Ching – Wikipedia ] lub codzienne prognozy dotyczące Almanachu Chińskiego Roku o nazwie „Tung Shing” [ Tung Shing – Wikipedia ].

Zauważysz, że Lao Tze w kompendium Tao Te Ching wyjaśnił, że „Tao” jest po prostu nazwą tej tajemnicy Matki Natury, która jest nie do opisania, niewyrażalna, niepojęta, nieokreślona, niewyczerpana w całej swej formie i formie lub fantasmalogii. Powiedział, że raz zdefiniowane lub wyrażone Tao nie jest już Tao. Powiedział, że był widoczny w formie, a jednak jest bezkształtny. Powiedział, że jest silny, gdy jest słaby, nawiązując metaforą lub aforyzmem do „wody” jako nieuniknionej. Powiedział, że ma podwójne przeciwstawne cechy, jak w dualności „yin” i „yang” we wszystkich rzeczach, siłach lub atrybutach – pozytywna negatywna, męska kontra żeńska itd., A harmonia lub równowaga zachodzi tylko wtedy, gdy „yin” i „yang” siły są w równowadze. A zatem harmonijne działanie „wu-wei” (działanie tak, jakby była bezczynność lub działanie bezinteresowne, nawet gdy działamy przez siebie lub działając bezinteresownie bez ego). Ale zostawmy tutaj głębię taoizmu i zaryzykujmy z powrotem do bezpośredniego Pytanie w zasięgu ręki.

Widać zatem, że taoizm nie ma egzegezy ani pism świętych w sensie wierzeń Abrahama. Zdecydowanie nie ma soteriologicznego sensu zbawienia duszy! Czy jest to więc „religia”? Jeśli tao jest nie do opisania, niewyrażalne, niewyobrażalne, nieokreślone, niewyczerpane w całej swej formie i formie lub fantasmalogii, to gdzie można znaleźć jakiekolwiek dogmaty i dogmaty religijne? Czy jest to więc „religia”? Jeśli w taoizmie nie ma Boga ani bogów w zachodnim lub hinduskim sensie?

Ale poczekaj chwilę, w taoizmie mamy „bogów” o chińskich cechach! Jak to? Pozwól mi wyjaśnić. Poprzez dedukcję „yin” i „yang”, jeśli jesteśmy „śmiertelnikami”, jest to możliwe, jeśli mamy odpowiednią alchemię, jeśli odkryjemy „eliksir młodości”, jeśli opanujemy „qi” lub „ siła „(energia kosmiczna”, moglibyśmy osiągnąć „nieśmiertelność”. I tak w taoizmie z jego chińskimi cechami mamy „Ośmiu Nieśmiertelnych” [ Ośmiu Nieśmiertelnych – Wikipedia ] bardziej jak bóstwa niż bogów. Ponieważ chińscy ateiści nie mają ani nie wierzą w „bogów”. Taoizm zajmuje się abstrakcyjną logiką lub konceptualizacją. Absolutność „Boga” jest zagadką lub problemem, gdy Tao jest zawsze „na wolności” „- zawsze nie do opisania, niewyrażalne, niewyobrażalne, nieokreślone, niewyczerpane w całym swoim sposobie i formie lub fantasmalogii. A także w przeciwieństwie do” nieczystych istot „, ponieważ rozumowanie abstrakcyjne, jeśli coś doskonałego już istnieje, popełniamy błąd niekonsekwentnych, chwiejnych śmiertelników nieprawdaż !, można stać się „istotami czystymi”, jako ideał w abstrze ct tam, ale jeszcze nie znalezione, ale może być konceptualizowane jako „uosobienie”. I tak mamy w taoizmie Trzech Mędrców lub Trzy Czyste Istoty lub Taoistyczna Trójca. Ten wynik lub konceptualizowany rezultat jest ekstrapolowany z wyrażenia w Tao Te Ching – „Tao wyprodukowało Jedno; Jeden wyprodukował dwa; Dwa wyprodukowały trzy; Trzy wyprodukowały wszystko”. Zapoznaj się z – Trzech Czystych – Wikipedia .

Tak, taoizm może być religią w chińskim znaczeniu tego słowa, jak w Szamanizm jest religią rdzennych mieszkańców, podobnie jak w Ateizmie religią niewiary w Boga. Kiedy konceptualizujesz lub stawiasz hipotezę w „abstrakcji”, wszystkie rzeczy są możliwe. Taoizm jest jak nauka duchowa jako religia.Podążamy dalej z różnymi hipotezami i dopracowujemy w miarę postępów. Jednak w zmieniającym się, ewoluującym świecie, hipoteza „słupków bramkowych” zawsze się zmienia, a pola gry nigdy nie są „równe”. Zawsze będzie różnorodność poglądów i zbyt wielu kucharzy jednocześnie. Ale to jest piękno taoizmu! Dołączasz do „gotowania” i kto zna zmieniający się stan lub mieszankę aromatu, smaku, smakowitości i pożywienia itp. Bulionu Hotchpotch może być, kiedykolwiek będzie, lub czy pewnego dnia będzie to „Eureka”, wyprodukowaliśmy „Eliksir życia”.

Możesz zobaczyć, że pomimo wszystkich rozważań, refleksji, kontemplacji i domysłów tao jest „dla każdego jego własne”, że nie ma reżimu o standardowym logicznym uzasadnieniu, jak w sokratejski lub stoicki styl filozofii zachodniej. Czy jest to „filozofia”, kiedy jesteś na osobistej osobistej podróży subiektywnego świętego doświadczenia? Czy może być „filozoficzny”, jeśli nie dotyczy doczesnego umysłu, ale duchowego stanu umysłu rozpoczynającego transcendentalną podróż do niejasnego pojęcia wymiaru lub sfery w naszej umysłowej świadomości, które przypisujemy jako „ostateczną rzeczywistość”?

Tak, taoizm jest filozofią w tym sensie, że (1) chrześcijaństwo ma chrześcijańskich mistyków lub filozofów, takich jak Tomasz z Akwinu, Immanuel Kant, CS Lewis, Marcin Luter itp. (2) Islam ma swoich filozofów, takich jak Al-Kindi, Al-Razi , Rumi itd. (3) Hinduizm ma swoich filozofów, zbyt wielu by je wymienić, ale moim ulubionym jest Swami Vivekenanda (4) Buddyzm ma swoich filozofów, znowu zbyt wielu, ale moimi ulubionymi są Asanga, Wasubandhu, Milarepa, Nagardżuna, szósty patriarcha Hui Neng. Tao jest w istocie filozofią filozofowania „poza tym, co jest poza” lub abstrakcyjnego wyobrażania sobie, co jest niepojętą siłą życiową i jej tajemniczymi drogami – nie do opisania, niewyrażalne, niepojęte, nieokreślone, niewyczerpane w całym swoim sposobie i formie lub fantasmalogii. Ale jak gra w golfa – dla każdego własnego. Wszyscy możemy być praktykującymi lub kultywującymi Tao, ale tak naprawdę „bawimy się” tylko sobą, pomimo pozorów, że gramy przeciwko innym, z innymi lub w ich towarzystwie. Ale czy nie o to chodzi w filozofii? Że każdy z nas ma własne zdanie! Że posiadamy własne myśli, a nie innych. Że niczego nie pokonamy, dopóki nie pokonamy naszego „Ja”? Że najpierw myślimy o własnym interesie?

Taoizm – jak być nieśmiertelnym?

Ośmiu Nieśmiertelnych przemierzających morze, z mitów i legend Chin. Zgodnie z ruchem wskazówek zegara na łodzi zaczynając od rufy: He Xian „gu, Han Xiang Zi, Lan Caihe, Li Tieguai, Lü Dongbin, Zhongli Quan, Cao Guojiu, a na zewnątrz łodzi jest Zhang Guo Lao.